.

Με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι

By 6/27/2016 , ,

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή με πιάνει κάτι παράξενο. Είναι που φεύγουν τα παιδιά για το χωριό και έχω χρόνο να σκεφτώ.  Με πιάνει αυτό το περίεργο συναίσθημα τύπου ''Επιτέλους θα χαλαρώσω λίγο.'' -"Αχ, πόσο μου λείπουν". Κάπως έτσι φέτος άρχισα να αναρωτιέμαι πόσες φορές θέλουμε κάτι αλλά ταυτόχρονα όταν συμβαίνει και τα παιδιά μας το πραγματοποιούν μας λείπει το χτες. Και τελικά ανακάλυψα ότι δεν είμαστε με τίποτα ευχαριστημένοι. Ακολουθούν 15 σκέψεις γονιών  και φυσικά ο αντίλογος που οι ίδιοι αργά ή γρήγορα εκφράζουν.




 -Αχ, μωρό μου πότε θα πεις την πρώτη σου κουβέντα να ακούσω τη φωνή σου;
 -Δεν το πιστεύω. Δεν βάζει γλώσσα μέσα.


- Θέλω να σου μάθω τα πάντα για τον κόσμο.
- Πόσες απορίες είπαμε έχει ένα τετράχρονο μέσα στη μέρα;


- Αχ, τι ωραία τώρα που πήγαν στο χωριό τα παιδιά. Θα πάω για καφέ με τον άντρα μου (πέρσι).
- Τι θα κάνω όσες ώρες μόνη μου στο σπίτι;


- Τώρα που έφυγαν τα αγόρια για το χωριό θα έχω εσένα μπέμπα για συντρόφια (φέτος) .
- Ουπς, πάει ο καφές φέτος.

- Πόσο το χρειαζόμουν να βγω με τις bloggoφίλες μου αυτή την Παρασκευή και να κρατήσει τα παιδιά ο αντρούλης μου.
- Μα είναι δυνατόν να επιστρέφω σπίτι και να με περιμένει με το πεινασμένο παιδί αγκαλιά και την ηλεκτρική σκούπα ανοιχτή; (θυμάστε που είπαμε πως ηρεμούν τα μωρά). Μήπως υπερβάλλω λίγο;

- Πότε θα μεγαλώσει λίγο να συννενοούμαστε. Τώρα που είναι μωρό δεν ξέρω τι θέλει.
- Κοίτα που μόλις άρχισε να μιλάει όλο όχι ακούω. Παλιά δεν έφερνε αντιρρήσεις.


-  Πότε θα κάνεις τα πρώτα σου βήματα να σε κρατώ από το χεράκι.
-  Από τη στιγμή που περπάτησε τρέχω συνέχεια πίσω του.

- Όταν μεγαλώσεις θα σου μάθω ποδήλατο.
- Μην πας μακριά και να προσέχεις τα αυτοκίνητα.



- Μωρό μου θέλω να μεγαλώσεις και να σου μάθω να κολυμπάς σαν δελφίνι.
- Γιωργάκη όχι στα βαθιά παιδί μου (τη θυμάστε τη διαφήμιση;)

- Πότε θα μεγαλώσεις να πηγαίνεις με καφέ με τους φίλους σου να δω και εγώ τις κολλητές μου με άνεση;
-  Πού θα πας;  Με ποιους;  Τι ώρα θα γυρίσεις; Μην αργήσεις. Θα ανησυχώ.



  Και οι μπαμπάδες όμως δεν πάνε πίσω.




-  Γιε μου πότε θα μεγαλώσεις να βλέπουμε αγώνες παρέα.
-  Πότε θα σταματήσεις να μιλάς την ώρα του αγώνα. δεν μπορώ να τον ευχαριστηθώ. Τι θα  πει          θέλεις νερό τώρα. Θα χάσω το πέναλτι.

- Επιτέλους μεγάλωσες αρκετά για να δούμε το ματς σαν άντρες.
- Κανόνισες με τους φίλους σου είπες;


- Όταν μεγαλώσεις θα πηγαίνεις την μπέμπα στο σχολείο.
-  Σιγά μην σου δώσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Τι θα πει έχεις δίπλωμα;

Και μην ξεχνάς γονιέ ότι είσαι και εσύ παιδί


- Μανούλα θα μου κρατήσεις την μπέμπα;
- Δεν ξέρω πως μας μεγαλώσατε τότε  αλλά έχουν αλλάξει τα πράγματα πια. Χρησιμοποιούμε άλλες   μεθόδους.


Τώρα


- Μπέμπα μου να 'ξερες πόσο θα 'θελα να καταλάβαινες όλα αυτά που γράφω.
- Καλέ μην ξυπνάς ακόμα. Δεν τελείωσε η ανάρτηση........................................








photos by pixabay



   

You Might Also Like

11 comments

  1. xaxaxaaxa το μυαλό της μάνας παιδί μου!πόσο αλήθεια όμως....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχα άκρως αληθινο το κείμενο σου! Δεν ξερουμε τι θέλουνε στο τέλος. Όταν λείπει ο Φατσουλινος προγραμματίζω οτι θα κάνω χίλια πράγματα και στο τελος το μόνο που κάνω είναι να μετρώ τις ώρες για να δω πότε θα γυρίσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι γλυκειά αίσθηση μου άφησε η ανάρτησή σου!!! Έχεις τόσο δίκιο♡ φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τώρα να γελάσω ή να αγχωθώ?!
    ;-) χαχα!!!
    Φιλί μεγάλο και ζουμερό, ομορφιά μου!
    Εδώ θα είμαστε να ...βλέπουμε και να συγκρίνουμε!!!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι ωραία που τα γράφεις!! Νομίζω έτσι είναι..χαχα..καλή σου μέρα, φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. σωστή!!!
    με το να μην είμαστε με τίποτα ευχαριστημένοι, χάνουμε την χαρά της ζωής...
    τα παιδιά μάς διδάσκουν πώς να είμαστε ευχαριστημένοι και χαρούμενοι με τα πιο απλά πράγματα


    σε φιλώ, φιλάκια και στη μπεμπούλα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι γλυκιά ανάρτηση και γέλασα και σε κάποια σημεία! Νομίζω πως όλα όσα περιγράφεις είναι αυτό που ονομάζουμε αναμνήσεις...αυτές οι στιγμές φτιάχνουν το βιβλίο των αναμνήσεων μας! Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και από κοντά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γελάω! έτσι ακριβώς είναι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαν μαμά μεγάλης πλέον κόρης δηλώνω ότι οι περισσότεροι γονείς λειτουργούν αν όχι ακριβώς, περίπου έτσι! Σαν χθες την κρατούσα απ' το χεράκι και τώρα λέει ένα βιαστικό φεύγω, άργησα, άντε γεια, μπαίνει στο αυτοκίνητο και γίνεται καπνός! χα χα χα!
    Οι στιγμές που όσο κι αν λατρεύεις το παιδί σου σε κάνουν να νιώθεις εγκλωβισμένη είναι πολλές, πιθανόν να μη μπορείς ούτε στο τηλέφωνο να μιλήσεις, ούτε να πιεις ένα καφέ με την ησυχία σου κυρίως αν το βλαστάρι σου είναι λίγο...ζόρικο.
    Ανθρώπινες αδυναμίες είναι κορίτσι μου που περνώντας τα χρόνια τις νοσταλγείς με πολλή αγάπη και συγκίνηση...

    Φιλάκια αγάπης πολλά κι ευχές για ένα χαρούμενο και γελαστό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κάτι περίεργο συμβαίνει στο μυαλό των γονιών, δεν υπάρχει αμφιβολία! Σχιζοφρένεια; Ψυχικός καταναγκασμός; Δεν θέλω να ξέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πόσο δίκιο έχεις!!!Αν ακολουθήσουμε απλά και σοφά τα ένστικτά μας αλλά και το δρόμο που μας δείχνουν τα ίδια τα παιδιά μας, όλα μα όλα θα είναι καλύτερα, πιο αρμονικά, πιο ευτυχισμένα!Μπορούμε να το κάνουμε όμως;;; Έλα ντε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή