ΤΟ ΜΠΟΣΤΑΝΑΚΙ ΜΑΣ

Κάθε χρόνο κάνουμε προσπάθειες για τα δικά μας λαχανικά. Πάντα όμως αργούσαμε να τα φυτέψουμε ,ξεχνάγαμε  καμιά φορά και το πότισμα και η παραγωγή μικρή και αυτή τον Αύγουστο που φεύγαμε διακοπές. Ποιος να την κόψει τότε την ντομάτα. 

Φέτος είπα να ξεκινήσω νωρίς. Αρχές Μαΐου έβαλα ντοματιές, πιπεριές, μελιτζανιές και αγγουριές. Πηρά χώμα και μέσα σε λίγη ώρα έτοιμο το μποάστανακι. Τα φύτεψα σε γλάστρες στο πάνω μπαλκόνι. Στον κήπο είναι ο σκύλος μας και δεν τον ενδιαφέρουν τα εμπόδια. Περνά και πάνω από τα ξύλινα πορτάκια που έφτιαξε ο παππούς. Αν και όταν μια χρόνια τα έβαλα κάτω δεν τα πείραξε. Την περίφραξη δεν ήθελε. Τα φυτά ούτε που τα άγγιξε. Εγώ νιώθω καλυτέρα πάντως να είναι μακριά του.

Είχα σκεφτεί να κάνω ένα χώρο σαν αυτό που είχαν προτείνει οι κηπουροί του Mega  αλλά ή θα πρέπει να το βάλω στην μέση και  θα μου κλείσει όλο το χώρο ή θα αγωνιώ περισσότερο για τα παιδιά. Όχι ότι μπορεί να μην του  έρθει του Βασίλη να σκαρφαλώσει στις γλάστρες - τι το μελέτησα η Σαββατογεννημένη-   αλλά  ένα σταθερό τετράγωνο  μέρος με χώμα  είναι πιο δελεαστικό.

Τις τελευταίες μέρες βγήκαν οι πρώτες ντομάτες και πιπεριές. Οι αγγουριές είναι στο πίσω κηπάκι και τις ξέχασα λίγο με αποτέλεσμα τα 2 πρώτα αγγουράκια να γίνουν κίτρινα από το κακό τους. Σιγά που δεν θα είχαμε και απώλειες. Αλλά οι ντοματιές κάθε μέρα δίνουν παραγωγή.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο όμως είναι που κατάφερα το Γιώργο να φάει ντομάτα. Αγγούρια , μαρούλι, λάχανο τρώει αλλά με τις ντομάτες ήταν τσακωμένος. Όμως πείστηκε να δοκιμάσει γιατί ήταν οι δικές μας. Και ευτυχώς ήταν και πολύ γλυκές και έτσι πια όλο και κάτι τρώει. Τώρα ανυπομονώ για τις μελιτζάνες.

Του χρόνου θα κάνω περισσότερα. Θα βάλω και εκείνα τα φασολάκια που πήρα σε σπόρους και δεν φιλοτιμήθηκα να φυτέψω.