εγω ...νανι

Το μωράκι μου μεγαλώνει. Και κάθε μέρα  λέει καινούργιες λεξούλες. Όλα αυτά τα έχω ξαναζήσει με τον μεγάλο μου γιο αλλά τελικά τον ακούω να κάνει σαν παπαγαλάκι και νιώθω την ιδία συγκίνηση. Από δω και περά  κάθε μέρα  έχει και μια καινούργια έκπληξη.

Κάθε μέρα επαναλαμβάνει πολλές λέξεις που λέμε .Εκεί όμως που με μαγεύει είναι όταν οι κουβέντες του έχουν νόημα. Όταν ξέρει  γιατί λέει κάτι.

Εδώ και καιρό πριν κοιμηθεί λέει ‘’ μαμά νάνι, μπαμπά νάνι, Γώγο  νάνι, γιαγιά νάνι’’ .Χτες  όμως το βράδυ τον ακούω να λέει ‘’ μαμά  νάνι, εγώ νάνι’’. Πλέον για τον μικρό μου υπάρχει το εγώ.

Μαμά : ποιος θα φάει μπανάνα;

Βασίλης : εγώ

Μαμά : ποιος έριξε κάτω το νερό ;

Βασίλης : εγώ.

Το λέει και καμαρώνει. Σήμερα επέλεξε αυτός και τα ρούχα τούδε του άρεσαν του κύριου αυτά που διάλεξα εγώ. Και απαιτούσε να ντυθεί μονός του. Με το ζόρι κρατήθηκα να μην βάλω τα γέλια και τον αποθαρρύνω. Αντίθετα  χειροκροτούσα  και σας έβαζε το χέρι στο μέρος για το κεφάλι. Τελικά τα κατάφερε  με λίγη βοήθεια και κορδώθηκε ευχαριστημένο.

Η μονή λέξη που δεν περιμένω με αγωνιά να πει είναι το ‘’όχι’’. Λέει βεβαία Ίο και μάλιστα αρκετά συχνά αλλά το τι έχω να τραβήξω όταν καταλάβει τη δύναμη του ‘’όχι’’ δεν λέγεται.

Ανυπομονώ για καινούργιες εκπλήξεις.