Καλό Καλοκαίρι

Σε λίγο ξεκινούν οι καλοκαιρινές διακοπες. Θα δω επιτέλους το μωράκι μου που μου έχει λείψει τόσο πολύ.

Πριν φύγω όμως θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου. Το blog μου είναι ακόμα μωρό αλλά όπως όλα τα μωρά μου έδωσε μεγάλη χαρά. Γιατί μέσα από αυτό μπόρεσα να εκφραστώ σε ώρες που ήμουν μονή στο σπίτι. Γνώρισα καινούργια άτομα που παρόλο που δεν τα έχω δει με συντρόφευαν. Η ασχολία αυτή με άλλαξε πολύ. Μπορώ να πω ότι με ηρεμούσε. Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά ήταν ένας τρόπος να παίρνω θετική ενεργεία. Τόσο από τα σχόλια που έβλεπα στις αναρτήσεις μου όσο και από τις βόλτες στη  blogγειτονιά μας.

Πολλοί μας κατηγορούν ότι ζούμε σε ένα ροζ συννεφάκι. Μα καλά υπάρχει μανούλα η μπαμπάς που μπορεί να ζει συνεχεία εκεί; Να μην αγωνιά για το αύριο ή ακόμα και για το σήμερα; Πόσοι από μας δεν έχουν καθημερινά προβλήματα; Γι αυτό όμως και είναι απαραίτητο το ροζ συννεφάκι στην γειτονιά μας. Γιατί οι περισσότεροι έχουμε παιδιά κάτω από τα 10. Και δεν πρέπει να καταλάβουν  σε αυτή την ηλικία τι ακριβώς συμβαίνει. Σίγουρα υποψιάζονται αλλά δεν είναι ανάγκη να τους μαυρίσουμε την καρδούλα.

Και καλά δεν ήξερες πριν να είσαι ήρεμη και χαρούμενη στα παιδιά σου; Δεν στο είχε πει κάνεις; Δεν προσπαθούσες εσύ με νύχια και με δόντια; Μα φυσικά. Είναι πολύ εύκολο να δίνεις συμβουλές. Αυτό που πάντα λείπει είναι οι ιδέες και οι εφαρμόσιμες λύσεις που θα σου δοθούν χωρίς κάνεις να σε πιέζει. Και αυτό είναι που βρήκα εγώ τον τελευταίο καιρό.

Επίσης βρήκα αυτό το ροζ συννεφάκι που είχα χάσει. Με εικόνες , αστεία, κατασκευές και εμπειρίες που με ταξίδευαν. Και φυσικά δεν κόστιζαν τίποτα. Φεύγοντας για διακοπές θα ήθελα να ευχαριστήσω όλη την συντρόφια μας για όσα μου προσφέρει.

Επειδή δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορώ να  έχω επικοινωνήσω από εκεί που θα είμαι θα σας στείλω την αγάπη μου και θα σας υποσχεθώ ότι θα καλύψω το κενό.

Φιλάκια πολλά.