Παραλίγο κοπάνα

Το μικρούλι μας μεγάλωσε. Και ήρθε η σειρά του να κάνει τα πρώτα του βήματα στις σχολικές αίθουσες. Όλο το καλοκαίρι λοιπόν τον προετοιμάζαμε για αυτή την στιγμή.

Αρχικά του είπα ότι φέτος θα πηγαίνει και εκείνος σχολείο όπως ο αδερφός του. Στα δεύτερα παιδιά νομίζω ότι έρχεται πιο φυσικό. Βλέπουν την καθημερινότητα των μεγάλων τους αδερφών και απλά ξέρουν ότι είναι κάτι που θα γίνεται καθημερινά. Για να τον δελεάσουμε περισσότερο φρόντισα στην εγγραφή να τον πάρω μαζί μου για να δει την παιδική χαρά αλλά και τα παιχνίδια. Ενθουσιάστηκε αλλά θα έλεγα με μέτρο.

Μετά από μερικές μέρες στην εκκλησία συναντήσαμε την παλιά δασκάλα του αδερφού του. Αφού την ρώτησα αν παίρνει εκείνη ακόμα την τάξη με τα πιο μικρά παιδάκια, του τη σύστησα. Και έτσι γνωρίσαμε την κυρία Σοφία. Μια γλυκιά, ξανθιά κοπέλα που τα παιδιά λατρεύουν από την πρώτη στιγμή. Και έτσι έγινε η δασκάλα του.

Στη συνέχεια τα μωρά μου έφυγαν για το χωριό. Το θέμα ξεχάστηκε μέχρι που πήγαμε και εμείς εκεί. Αρχίσαμε και πάλι να του λέμε κατά καιρούς πόσο ωραία θα είναι στο σχολείο και ότι θα άρχιζε μόλις γυρνούσαμε. Βλέπετε η αγωνία μου ήταν πως θα βάλω σε πρόγραμμα ένα παιδάκι 3 ετών που μετά τα ξενύχτια και τις αλάνες θα του ζητούσα άμεσα να μπει σε μία καινούργια πραγματικότητα.

Επειδή μάλιστα δεν θα προλαβαίναμε να αγοράσουμε σχολική τσάντα γυρίζοντας, αποφάσισα να το κάνουμε ηλεκτρονικά.  Έτσι του έδειξα μερικές και του ζήτησα να διαλέξει. Αν και ήμουν σίγουρη ότι θα διάλεγε αυτή. Μη μου πείτε ότι και εσείς δεν ξέρετε με την πρώτη ματιά τι θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των παιδιών σας; 

                                                                                        Disney

Και φτάνουμε στο Σαββατοκύριακο της επιστροφής. Το Σάββατο είχαμε μία βάφτιση. Εκεί συναντήσαμε  τον νονό και την νονά του μεγάλου και του χάρισαν τη δική του σχολική τσάντα. Και κλάμα ο μικρός μας. Αυτή θέλω!!! Καλέ μην ανησυχείς θα έρθει και η δικιά σου να του λέμε. Κάναμε αμάν να το δεχτεί.  Του δώσαμε την παλιά του αδερφού του που ήταν σαν καινούργια και την φόρεσε στην πλάτη, ετοιμάσαμε  τα ρούχα και τα παπούτσια του από το spartoo και ήταν όλο περηφάνια.

Την Κυριακή το πρωί ξυπνάει με συνάχι. Το μεσημέρι με λίγο πυρετό και το βράδυ εξελίχθηκε σε μία ωραιότατη λαρυγγίτιδα. Την αρρώστια που έχω μάθει να ξεχωρίζω ακόμα και όταν κοιμούνται. Αρχίσαμε και την πλάκα βέβαια. Να, αρρώστησε για να μην πάει σχολείο να λέμε. Βρε συ πρώτη μέρα κοπάνα θα κάνεις; Που να ξέρει βέβαια από τώρα το παιδί τι θα πει κοπάνα (δεν είχε ακούσει και καλά). Πρώτη μερα''σκουπα'' να λέει. Ναι θα κάνω σκούπα γιούπι. Πως του ήρθε ακόμα το ψάχνω.


Την επόμενη μέρα ετοιμάστηκα (μόνο σάκα που δεν πήρα) και πήγα στο σχολείο. Και εκεί μου λένε ότι δεν θα αρχίσουν ακόμα λόγω προβλημάτων στο ΕΣΠΑ και αναβάλλεται η έναρξη για τις 16 Σεπτεμβρίου. Χάθηκε ο κόσμος να βάλουν μια ανακοίνωση έξω από το σχολείο; Μα φαντάζεστε να μην ήταν άρρωστος και να το είχα ξυπνήσει, ετοιμάσει και να πηγαίναμε άδικα. Τελως πάντων  συζήτησα και με την διευθύντρια για το παρτάκι που ήθελα να του κάνω για τα γενέθλιά του. Συμφωνήσαμε να μην γίνει στις 16 πρώτη μέρα αλλά την επόμενη ή την μεθεπόμενη για να τα βοηθήσει και στην ένταξη.


Έτσι αποφύγαμε την πρώτη μας κοπάνα. Τσάμπα αρρώστησες μικρέ. Και τώρα που έγινες καλύτερα δεν την γλυτώνεις την πρώτη μέρα.

Καλή χρονιά σε όλα τα παιδάκια!