Άλλαξαν πολλά από τότε;

Χτες αποφάσισα να πάρω τα καλοκαιρινά μου παπούτσια. Σκεφτηκα που εχουμε να πάμε, τα ρουχα μου και κατέληξα σε ασπρα σανδάλια. Κλασσική επιλογή που σε βγάζει από τη δυσκολη θέση του συνδυασμού. Μολις μαλιστα μου ειχε κανει δωρο και η αδερφούλα μου μια ασπρη μεγάλη τσάντα(ιδανική για μαμαδες).

Εκει είναι ομως που αρχισε το μυαλό να θυμάται τα παλιά. Τη βόλτα με τη μαμά στα μαγαζιά οταν ημουν μικρή να αγοράσω καινούργια παπούτσια για το καλοκαίρι. Καθε χρονιά ηταν ασπρα μοκασίνια ή σανδαλάκια. Για να ταιριάζουν με όλα μου τα ρούχα.

Τι και αν ηξερε οτι δεν ημουν το κλασσικό κοριτσάκι που θα μείνει φρονιμο και καθαρό στην καράκλα του, αλλά που θα κυληθεί με το ασπρο φόρεμα σαν βαρελάκι στην πλατεία. Τα καλά μας παπούτσια ηταν παντα ασπρά. 

                                                                           via

Θυμάμαι πολύ καλά ποια παπουτσια των αγοριών μου εμειναν αλώβητα από τα παιχνίδια τους αλλα οσο και αν προσπαθώ δεν θυμάμαι την τύχη των δικών μου. Αν στο τέλος του καλοκαιριού  ειχαν αντέξει το κηνυγητό ή τη βόλτα στο μώλο με τα χταπόδια. Αν γέμισαν ποτέ αμμο. 

                                                                            via

Τα θυμάμαι ομως ομορφα να βγαίνουν από το κουτί και τη μαμά να μου λέει να τα φορέσω λιγο  μεσα στο σίτι για να τα σηνυθίσω. Θυμάμαι την χαρά μου και πως τα κοιτούσα και καμάρωνα. 

Μπορεί  πλεον να ψωνίζω από το διαδίκτυο αλλα και πάλι μαζί με τη μαμά και την αδερφή μου παω βόλτα! Στελνω φωτογραφίες  και σχολιάζουμε στο τηλέφωνο.  Και μάλιστα φέτος θα πάω εστω και για λίγο σε  εκεινη την πλατεια. Αλλά μαμά το υπόσχομαι θα κάτσω φρόνιμα στην καρέκλα μου να καμαρώνω τους γιους μου να κυλιόνται!