Πάμε Πάρνηθα;

Το γλυκό μου αγόρι ξεκίνησε το πρωί για το δεύτερο διήμερο με τους προσκόπους. Αυτή τη φορά θα πάνε λίγο πιο μακριά. Στην Πάρνηθα. Νιώθω σαν να ανοίγει τα φτερά του και να πετά ψηλά. Ήταν πιο χαλαρός αυτή τη φορά . Αυτή την εκδρομή την περίμενε καιρό.

Ετοιμαζόταν εδώ και καιρό.Όπως σας είχα πει  μετά το πρώτο διήμερο  χρειαζόταν καινούρια πράγματα. Όπως κατάλληλο σακίδιο, υπόστρωμα και μπότες αναρρίχησης. Γάντια και καινούριο παγούρι. Τα περισσότερα τα ζήτησε σαν δώρα από τα Χριστούγεννα και έτσι όλοι (μαζί με παππούδες και γιαγιάδες) συμπληρώσαμε τον απαραίτητο  εξοπλισμό.  Και χτες  τα συγκέντρωσα όλα στο κρεβάτι και άρχισα να ψάχνω πως θα τα χωρέσω.

Οι οδηγίες που μας δίνονται είναι σαφείς. Δεν παίρνουν τα παιδιά τίποτε παραπάνω από τα απαραίτητα που έχουν οριστεί στο φυλλάδιο. Πρώτον γιατί άντε να τα χωρέσεις μετά στο σακίδιο πλάτης!!! Και δεύτερον για να μην κουβαλάνε παραπάνω βάρος. Λίγο με τον υπνόσακο έχω ένα θέμα και δεν ξέρω που να τον τοποθετήσω. 

    

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ

Κινητό τηλέφωνο

Φαγητό και σνακ απ' το σπίτι

Game Boy-ηλεκτρονικά παιχνίδια

Φωτογραφική μηχανή (μόνο μιας χρήσης)

Αυτοί οι περιορισμοί είναι οι αγαπημένοι μου. Ξέρω ότι για 2 μέρες το παιδί μου θα αποτοξινωθεί από την τεχνολογία  και θα παίξει  με άλλα παιδιά. Γιατί αυτό που λείπει από τα παιδιά μας είναι το πραγματικό παιχνίδι. Να κάνουν σχέσεις φιλικές και να χαρούν ατελείωτες ώρες παιχνιδιού.

Να μάθουν να συνεργάζονται και να μοιράζονται. Να βοηθούν και να χαίρονται τις χαρές της φύσης και της ζωής. Να σας πω την αλήθεια μου τους ζηλεύω. Μήπως να πάμε κατασκήνωση και εμείς οι μαμάδες;