.

O Aύγουστος είναι ο μήνας  των γενεθλίων του μεγάλου μου γιου. Το κακό είναι ότι όλοι λείπουν διακοπές. Και εμείς μαζί. Αλλά πάντα κάτι θα κάνουμε για να το γιορτάσουμε. Φέτος όπως και πέρσι θα είμαστε στο χωριό. Έτσι είναι ευκαιρία για πάρτι με τους φίλους του εκεί. Πέρσι το πείραμα πέτυχε. Μαζεύτηκαν 25 παιδάκια και το διασκέδασαν. Φέτος λοιπόν το περιμένει πώς και πώς. Είπα λοιπόν να το κάνω πιο οργανωμένα. Τον ρώτησα πριν λίγο καιρό τι θέμα θα ήθελε να έχει το πάρτι. Με το μυαλό μου έβαζα χίλια δυο αλλά όχι αυτό που σκέφτηκε εκείνος. Ήθελε λέει ένα πάρτι με κατασκευές και ζωγραφική. Και επειδή μάλλον με είδε να τον κοιτάω απορημένη πρόσθεσε. Τόσες κατασκευές κάνεις δεν θα σου είναι δύσκολο. Θα μπορούσατε να πείτε όχι μετά από αυτό;



Βέβαια άλλο είναι να κάνεις το κέφι σου και άλλο να οργανώνεις 25 παιδάκια με εύρος ηλικιών από 3-13! Έψαξα , ξαναέψαξα και έχω αρχίσει να κατασταλάζω στις ιδέες. Σήμερα θα σας παρουσιάσω την πρόσκλησή μας. Μπροστά φαίνεται αυτή η παλέτα με τα χρώματα. Σας έχω δώσει την πηγή αν και εκεί είναι άχρωμη. Τα χρώματα τα πρόσθεσα εγώ.






                                                                     πηγή


                                                                Στην πίσω σελίδα έφτιαξα ένα μικρό ποιηματάκι.




Tώρα που γίνομαι εφτά είπα να το γιορτάσω
                                           Με χρώματα και με μπογιές θέλω να ξεσκάσω.                                            
              Να κάνω πολλές κατασκευές στον κήπο του παππού μου 
                        και να  γεμίσουν χρώματα   τα χέρια  του αδερφού μου               .
                             Μα πιο πολύ θέλω μαζί να κάνουμε τις τρέλες                       
Γιαυτό ντυθείτε πιο απλά  και όχι με δαντέλες.
Ελάτε λοιπόν το Σάββατο στις δεκαεφτά
Να περάσουμε όμορφα γύρω στις εφτά.


Ελπίζω να μην κρίνετε αυστηρά την ποιητική μου απόπειρα. Ήθελα να είναι πιο πολύ χιουμοριστική και όχι καλλιτεχνική. Θα ακολουθήσουν και άλλες αναρτήσεις αν και μάλλον θα έρθουν μετά το πάρτι για να έχω και εικόνες να σας δείξω. 




Η χτεσινή μέρα ήταν για μένα πολύ σημαντική. Ηρθαν μνήμες από τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων στο μυαλό μου και όλη η οικογένεια απο την πλευρά της μητέρας μου μαζεύτηκε.

Ολα ξεκίνησαν λίγες μέρες πριν  όταν ο γιος μου αρνιόταν να πάει στη εκδήλωση του τζούντο. Ντρεπόταν και φοβόταν τι θα πουν οι άλλοι αν χάσει. Ο δάσκαλος με είχε όμως διαβεβαιώσει ότι σε αυτήν όλα τα παιδάκια θα έπαιρναν μετάλλια και σκοπός της ήταν να τους αναπτερώσει το ηθικό. Έπρεπε να σκεφτώ κάτι για να δεχτεί να πάει χωρίς να αισθανθεί μεγάλη πίεση. Ετσι οργάνωσα ένα μικρό πάρτυ για την γιορτή του πατέρα. Θα ερχόταν και ο παππούς , η γιαγιά και η θεία να τον δουν. Γυρίζοντας στο σπίτι θα είχαμε στολίσει για να κάνουμε έκπληξη σε μπαμπά και παππού. Δέχτηκε και άρχισαν οι προετοιμασίες.

Φτιάξαμε μικρές γραβάτες και τις περάσαμε σε κορδέλα. Γραψαμε και ''Χρόνια πολλά μπαμπάδες'' και ήταν έτοιμο να πάρει τη θέση του στον καθρέφτη.



Μετά διαλέξαμε την τούρτα πουκάμισο. Η γιαγιά έφτιαξε το παντεσπάνι και την Κυριακή το πρωί στολιστηκε με ζαχαρόπαστα.



Το τέλειο όμως ήταν πως λιγες μέρες πριν με ενημέρωσε η μαμά μου ότι θα έρχονταν από το χωριό η θεία (αδερφή της) , ο θειος και ο ξαδερφός μου. Ετσι είπαμε και στον άλλο μου ξάδερφο εδώ στην Αθήνα  και μαζευτήκαμε όλοι μαζί. Συνολικά είμασταν 12 άτομα. Και εκεί βλεποντας τους στο τραπέζι μου θύμισε τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων που μέναμε στο σπίτι της θείας και του θείου και μετά από το πρωινό μπάνιο στη θάλασσα τρώγαμε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι. Πόσο μου λείπουν αυτά τα καλοκαίρια. Ετσι και τώρα είμασταν και πάλι όλοι μαζί. Για την ακρίβεια είμασταν περισσότεροι.

Μετά το φαγητό η θεία μου θα πήγαινε στον αδερφό της. Και ενώ ο θείος μου περίμενε 2 άτομα  εμφανίστηκαν 4 αυτόκίνητα το ένα μετά το άλλο και 12 άτομα. Ετσι στα ξαφνικά είχαμε αποφασίσει να ακολουθήσουμε όλοι. Ετσι στα ξαφνικά  η βεράντα του γέμισε με αδέρφια, ανηψια και τις οικογένειές τους. Ξετρελάθηκε με την έκπληξη. Ολοι τραβούσαμε φωτογραφίες και είμασταν ενθουσιαμένοι. Γιατί μονο σε γάμους και βαπτισεις γίνονται κάτι τέτοια και εκεί κάποιος θα τρέχει γιατί θα είναι ο οργανωτής. Να ευχαριστήσω μάλιστα τους γιους μου που ενώ ήταν τα μόνα παιδιά δεν με κούρασαν καθόλου και με άφησαν να το απολάυσω. Αυτό το χαλαρό δεν είχε ξαναγίνει.

Και θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου. Γιατί οι στιγμές με την οικογένεια είναι ανεκτίμητες. 


Αυτές τις μέρες είχαμε την γιορτή στο σχολείο του γιού μου. Ήταν ντυμένος πειρατής και πήγαμε να τον δούμε όλοι  (παππούδες - γιαγιάδες). Αποφασίσαμε λοιπον να συνεχίσουμε το πάρτυ στο σπίτι με θέμα τους πειρατές. 

Αρχικά φτιάξαμε προσκλήσεις απο πλαστικά μπουκάλια, τα οποία τυλίξαμε με καφέ ριζόχαρτο. Για να μοιάζουν μάλιστα  πιο ταλαιπωρημένα  τα βάψαμε ελαφρώς με την μπογιά των παπουτσιών. Εκτυπώσαμε το κείμενο και βάψαμε το χαρτί πάλι με την βαφή των παπουτσιών. Στη συνέχεια με καφέ κηρομπογιά χρωματίστηκε ελαφρά  το χαρτί. Φυσικά προστέθηκαν και οι νεκροκεφαλές!



Ακολούθησε η διακόσμηση. Μικρά αντικείμενα που υπήρχαν ήδη στο σπίτι - σχετικά με το θέμα - τοποθετήθηκαν στην βεράντα. Προσθέσαμε και δυο κομμάτια ψεύτικου γκαζόν τα οποία το βράδυ έπαιξαν το ρόλο της πίστας χορού.







Τέλος ορισμένα απο τα φαγητά διακοσμήθηκαν κατάλληλα ώστε να δώσουν πειρατικό στυλ και στον μπουφέ. Για την  τούρτα  προτιμήστε καλύτερα ζαχαρόπαστα για την διακόσμηση. Η σαντιγύ και με δυσκόλεψε και έφερε ενα κάπως αστείο αποτέλεσμα.














Το Σάββατο που μας πέρασε ρώτησα τον μεγάλο μου γιο (5,5 χρονών)  αν θα ήθελε να κάνουμε ένα μικρό πάρτι. Αφορμή  ήταν η EUROVISION. Βλέπετε στον δεύτερο ημιτελικό είχε δει κάνα δυο τραγούδια και του υποσχεθήκαμε με τον μπαμπά του ότι θα τον αφήναμε να δει  περισσότερα το Σάββατο. Φυσικά γνώριζα ότι κάτι τέτοιο τελικά θα τον έκανε να βαρεθεί  και έτσι το Σάββατο το πρωί πρότεινα το οικογενειακό μας πάρτι να εμπλουτιστεί με μια αυτοσχέδια σκηνή ,κεριά, λιχουδιές  και όλα αυτά με την άδεια μου στο σαλόνι.

Το απόγευμα λοιπόν φτιάξαμε (εγώ και οι γιοι μου) κρεμούλες και κέικ και στήσαμε την σκηνή με πλαστικά στηρίγματα και σεντόνια. Στρώσαμε και ένα σεντόνι κάτω, ανάψαμε κεράκια ,βάλαμε και ένα τραπεζάκι με ένα καρό τραπεζομάντηλο μπροστά από την σκηνή και  μερικές μαξιλάρες. Έτοιμο το σκηνικό.

Το πάρτι  ξεκίνησε λίγο νωρίς γιατί ο μικρός μας (20 μηνών)  δεν θα  άντεχε για πολύ. Έτσι αφού δεν είχε ξεκινήσει  η EUROVISION βάλαμε ένα παιδικό στο DVD . Όταν όμως τέλειωσε τα ζουζούνια μου ανακάλυψαν ότι είχε την ίδια ώρα ποδόσφαιρο. Μάλιστα ξεκινούσε νωρίτερα. Όπως είναι φυσικό  αποφάσισαν δημοκρατικά ότι θα βλέπαμε την Εθνική. Ο μικρός δεν άντεξε και πολύ και έτσι στις 9:30 ζήτησε να πάει για ύπνο. Ο μεγάλος με μεγάλο κόπο κατάφερε να δει και τα δυο ημίχρονα. Τον νύσταξαν λέει τα τραγούδια της EUROVISION που έβαλα να δούμε στο ημίχρονο. Δεν είχε και άδικο βέβαια. 

Το πιο σημαντικό είναι ότι περάσαμε υπέροχα και γελάσαμε πολύ. Εδώ  σας έχω και μερικές φωτογραφίες από το σκηνικό που στήσαμε.