.

Το να θηλάζεις είναι το πιο ωραίο αλλά και το πιο δύσκολο πράγμα. Μπορεί να σου ξυπνήσει πολύ όμορφα συναισθήματα αλλά να σε γεμίσει και πολλές τύψεις. Οι τρεις ιστορίες που θα ακολουθήσουν δεν ανήκουν σε διαφορετικά άτομα αλλά σε μένα. Είναι προσωπικές μου στιγμές που ήθελα απλά να  τις μοιραστώ.





Πρώτη ιστορία

Πριν 10 χρόνια γέννησα τον πρώτο μου γιο. Σύμφωνα με τη γιατρό έπρεπε να το πάρουμε νωρίτερα γιατί ήταν μεγάλο. Πρώτη φορά έγκυος δεν είχα τη δύναμη να το αμφισβητήσω. Στις 37 βδομάδες λοιπόν κανονίσαμε να μπω στο μαιευτήριο. Μου έκαναν τεχνητούς πόνους αλλά εγώ δεν ένιωθα τίποτα.  Μου έλεγαν πονάς τώρα, έχεις συσπάσεις και εγώ απλά έβλεπα τηλεόραση. Πέρασαν κάποιες ώρες και η γιατρός είπε να μου κάνουν επισκληρηδιο. Χαρά εγώ. Τελειώνουμε έλεγα. Στην διπλανή μου όταν έκαναν γέννησε σε μισή ώρα. Και πάλι όμως δεν γινόταν τίποτα. Έφτασε  μεσημέρι και η γιατρός είπε ότι πάμε σε καισαρική. Μάταια έκλαιγα. Μου έλεγε ότι δεν μπορεί να αντέξει άλλες συσπάσεις η μήτρα. Όταν δεν ξέρεις φοβάσαι και δεν αντιδράς. Αυτό που τώρα μου φαίνεται παράλογο απλά δεν μπορούσα να το διαχειριστω. Όταν το παιδί βγήκε  δεν άκουσα κλάμα.  Φοβήθηκα, ρώτησα και τότε ακούστηκε. Τώρα ξέρω πως του έδωσαν από την αρχή οξυγόνο και προφανώς έβγαλαν τη μάσκα όταν μίλησα για να τον ακούσω και να ηρεμήσω. Μετά και πάλι τίποτα. Λίγα λεπτά μετά μου έφεραν ένα μοβ αγοράκι και τον ακούμπησαν πάνω μου. Τα χέρια μου ήταν δεμένα ωστόσο κατάφερα να του δώσω ένα φιλάκι. Τον πήγαν και στον πάτερα του και μετά θερμοκοιτίδα.

Τον περίμενα στο δωμάτιο αλλά δεν ερχόταν. Την επόμενη μέρα με πήγαν να τον δω. Αλλά δεν επιτρεπόταν να τον πάρω αγκαλιά. Πόσο μάλλον να τον θηλάζω. Η δική μου μαία μου είπε ότι δεν μπορεί να μου δείξει πράγματα χωρίς το παιδί. Έδωσε απλά κάποιες συμβουλές και προέτρεψε να αγοράσω ένα θήλαστρο.  Έτσι και έκανα. Ξυπνούσα κάθε φορά που ξυπνούσαν την διπλανή μου. Εκείνη θήλαζε και εγώ έβγαζα γάλα και το πήγαινα στην εντατική. Αλλά αν και μου έλεγαν να το φέρνω ήξερα ότι δεν θα το έδιναν στο παιδί αφού το βασικό πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν το στομάχι του ώριμο ακόμα.

Και ήρθε η ώρα να πάω σπίτι. Όχι να πάμε. Να πάω. Δεν το άντεχα να γυρίσω σπίτι και να είναι η κούνια άδεια, Προτίμησα να μείνω στη μαμά μου που ήταν κοντά στο μαιευτήριο και να βλέπω τον μικρό 2 φορές την ημέρα. Έβγαζα γάλα σε συγκεκριμένες ώρες και του το πήγαινα. Κανένας δεν μου είπε να το φυλάω για εκείνον. Να κρατήσω τράπεζα γάλακτος. Έκλαιγα για την κατάσταση του μικρού,για το ότι δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω, για το ότι δεν μπορούσα να τον θηλάσω. Αργότερα κατάλαβα ότι μου είχαν κλέψει τις πιο σημαντικές στιγμές  ανάμεσα σε μια μαμά και το μωρό της. Την πρώτη επαφή, την πρώτη αγκαλιά. Την πρώτη φορά που θα αναζητούσε να δεχτεί το δικό μου γάλα.

Όλη αυτή η κατάσταση είχε και άλλες συνέπειες. Όταν μετά από 18 μέρες πήραμε το παιδί κανένας δεν μας έδειξε πως να το ταΐζουμε. Προσπάθησα να το θηλασω αλλά δεν ήξερα πως. Δεν τον έβαζα σωστά στο στήθος και με πλήγωνε. Κατέφυγα στην εύκολη λύση να βγάζω με το θήλαστρο. Σιγά σιγά η ποσότητα μειωνόταν αντι να αυξάνει. Τότε νόμιζα ότι ήταν από την στεναχώρια. Μετά από 40 μέρες είχα μόνο 10 ml. Τα παράτησα. Κανένας δεν μου είπε να το παλέψω και δεν ήξερα που να ρωτήσω.

Άρχισα να δίνω  μόνο ξένο. Και το παιδί εμφάνισε  γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση  και γέμισε εκζέματα. Ακόμα θυμάμαι τα σκασμένα, γεμάτα πληγές μαγουλάκια του. Άλλαξα πολλά γάλατα αλλά δεν είδα μεγάλη αλλαγή, μέχρι που σταματήσαμε το γάλα σε σκόνη. Όλο αυτό με γέμισε τύψεις αλλά και πείσμα. Την επόμενη φορά θα τα κατάφερνα.



Δεύτερη ιστορία

Στο δεύτερο παιδί  τέσσερα χρόνια αργότερα είχα αλλάξει νοσοκομείο, γιατρό και μυαλά. Όταν γέννησα  ο μικρός έμεινε απάνω μου περισσότερη ώρα. αλλά και πάλι δεν τον έφερναν στο δωμάτιο. Έπαθα πανικό. Νόμιζα ότι θα περνούσα τα ίδια. Μετά από παρέμβαση του γιατρού τον έφεραν στο δωμάτιο αλλά λόγω καισαρικής  είπαν να δοκιμάζαμε το θηλασμό από την επόμενη ημέρα !!!  Την επομένη ήρθε και η μαία μου και με βοήθησε να τον θηλάσω. Ερχόταν κάθε μέρα. Έτσι και εγώ είπα στον άντρα μου να μην αγοράσει κανένα κουτί. Θα τα καταφέρναμε.

 Το πρώτο βράδυ στο σπίτι όμως δεν καταφέρναμε να συχρονιστούμε με το μωρό. Έκλαιγε γιατί πειναγε. Είπα δεν πειράζει θα βγάλω με το θήλαστρο και θα του δώσω. Αλλά δεν έβγαινε αρκετό. Και ήθελε και άλλο. Και να κλαίει. Και να κλαίω και εγώ από τύψεις ότι αφήνω το μωρό μου νηστικό.  Τελικά στις μια το βράδυ έστειλα τον άντρα μου να βρει φαρμακείο να πάρει γάλα για να ηρεμήσει ο μικρός.  Την επόμενη μέρα ανέβασα 40 πυρετό  από ουρολοίμωξη.   Αν και φοβηθήκαμε την μαστίτιδα.  Έτσι προτάθηκε και πάλι το θήλαστρο. Για  να μην με πληγώνει ο μικρός, να ελέγχω πόσο τρώει, να του φτιάξω ένα πρόγραμμα  φαγητού και ύπνου. Πράγματι  έτσι ήταν αλλά δεν το έφτανε η ποσότητα και έτσι έπαιρνε και λίγο ξένο κάθε φορά. Παρόλα αυτά κατάφερα και τον έφτασα μέχρι 8 μηνών. Γλυτώσαμε δερματιτιδες και αρρώσταινε τα πρώτα χρόνια λιγότερο από τον αδερφό του.  Δεν ένιωθα όμως ότι τα είχα καταφέρει.



Τρίτη ιστορία



Και φτάνουμε στο σήμερα με την μικρούλα μου. Αυτή τη φορά δεν είχα  δική μου μαία αλλά όλα στο νοσοκομείο ήταν τόσο διαφορετικά. Η μαία πριν την καισαρική μου  είπε ότι τα πράγματα άλλαξαν πια και ότι το μωρό θηλάζει από την πρώτη ώρα και μένει με την μαμά συνέχεια. Μα δεν θέλω να είναι συνέχεια δίπλα μου είπα. Δεν σε ρωτήσαμε μου είπε γελώντας. Όταν θα θέλω να κοιμηθώ λιγάκι; Αν θα έχει κόσμο; Ε τότε θα μας φωνάζεις να την παίρνουμε. Όταν μπήκα στο χειρουργείο ήμουν σε κατάσταση πανικού. Είμαι και φοβιτσιάρα πως να το κάνουμε. Όταν όμως  μου έφεραν την μικρή, μου έλυσαν τα χέρια όπως είχα ζητήσει και ξέχασα τα πάντα. έμεινε κοντά μου πολύ ώρα. Τη χάιδευα , τη φίλαγα,της μιλούσα μέχρι που την πήραν για λίγο.

Όταν με πήγαν στην ανάνηψη περίμενα ότι θα περνούσα για άλλη μια φορά μία βαρετή ώρα κοιτώντας το ταβάνι. Μετά από 10 λεπτά όμως ήρθαν και με πήγαν σε ένα δωμάτιο με μία μαία που χαμογελαστά μου είπε ότι θα έφερναν την μικρή να την θηλάσω! Και επίσης θα φώναζαν τον άντρα μου να μας κάνει παρέα. Ήταν τόσο όμορφα. Επιτέλους μπορούσα να χαρώ τη στιγμή με την κόρη μου και να την μοιραστώ με τον μπαμπά της. Η μαία μας βοήθησε πολύ και η μικρή θήλασε από την πρώτη ώρα όπως μου είχαν πει.

Και στο δωμάτιο τα πράγματα ήταν όπως μου τα είχαν περιγράψει. Το μωρό ήταν μαζί μας και όταν ήθελα για δικούς μου λόγους ή όταν ήταν να την δει γιατρός την έπαιρναν.  Οι μαίες ερχόντουσαν καθημερινά και με βοηθούσαν με το θηλασμό. Μου έδειχναν διαφορετικές τεχνικές και μου έδιναν πολλές συμβουλές για το σπίτι.

Δεν θα σας κρύψω ότι η μπέμπα χρειάστηκε να πάρει από την πρώτη μέρα στο σπίτι και ξένο γάλα. Γέννησα μέσα στις εξετάσεις και δεν μπορούσα να αφήσω τα παιδιά μου χωρίς την δασκάλα τους τελευταία στιγμή. Έτσι την ώρα που έλειπα η μικρή έπαιρνε ξένο γάλα. Αλλά αυτές οι ώρες ήταν λίγες και σε τρεις βδομάδες ξεκινούσαν οι διακοπές.

Αυτή τη φορά δεν χρησιμοποίησα καθόλου θήλαστρο. Όσο ήμασταν μαζί η μικρή έτρωγε όπως και όποτε ήθελε. Τους δυο πρώτους μήνες τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Με πλήγωσε κάποια στιγμή με αποτέλεσμα να βγαίνει και αίμα. Πήγα και πάλι να απελπιστω αλλά πλέον ήξερα να ψάχνω, ήξερα να βρίσκω εμπειρίες από άλλες μαμάδες, ήξερα να ρωτάω bloggoφίλες μου που γνώριζα ότι θηλασαν τι να κάνω. Έτσι το πάλεψα. Σταμάτησα να θηλάζω για 2 μέρες και έβγαζα μόνο με το θήλαστρο. Το πετούσα γιατί το έβλεπα κόκκινο από το αίμα αν και οι πληροφορίες έλεγαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Έβαζα επιθέματα με βαλσαμόλαδο για να κλείσουν γρήγορα οι πληγές και αμέσως μετά άρχισα να θηλάζω την μπέμπα. Ήμουν σε συνεχή επικοινωνία με τον γιατρό μου και ρώτησα τις μαίες για το πως να καταφέρω να πιάνει η μικρή πιο σωστά τη θηλή για να μην ξαναπάθω τα ίδια.

Και σιγά σιγά τα καταφέραμε. Μέχρι τεσσάρων μηνών η μπέμπα και εγώ ήμασταν αυτοκολλητάκια. Μοναδική εξαίρεση οι λίγες στιγμές που έκανα μπάνιο στην θάλασσα και για να χαλαρώσω την αναλάμβανε η γιαγιά της.  Τώρα που ξανάρχισαν τα σχολεία πρέπει να οργανωθούμε και πάλι, καθώς η μπέμπα περνά τα απογεύματα με τον μπαμπά. Αυτό που δεν έχω παλέψει είναι να φτιάξω τράπεζα γάλακτος για όταν λείπω. Αλλά σε λίγο καιρό θα αρχίσουμε και τις κρέμες (μεγάλη αδυναμία του μπαμπά) οπότε   θα είναι κάθε ένας στον τομέα του.



Μπορεί να σας κούρασα αλλά ο λόγος που αποφάσισα να γράψω για όσα έζησα ήταν γιατί κάπως έτσι τα κατάφερα και εγώ. Διαβάζοντας και παίρνοντας κουράγιο από άλλες μαμάδες.  Για να τα καταφέρεις χρειάζεται επιμονή , χρόνος με το παιδί και απεμπλοκή από τις ενοχές. Θα υπάρχουν δυσκολίες. Εδώ σας ανέφερα μερικές μόνο. Αλλά αν το βάλετε πείσμα και περάσετε το δύσκολο διάστημα των δυο μηνών  όλα θα είναι πιο εύκολα. Και αν δεν το καταφέρετε όπως το φαντάζεστε πιστέψτε με δεν είστε χειρότερη μάνα. Έχετε τόσα να προσφέρετε στο παιδί σας όλη του την ζωή. Αυτό που χρειάζονται κυρίως τα παιδιά είναι αγάπη.









Όταν το μωράκι μας γεννιέται περιμένουμε με ανυπομονησία να μας γελάσει, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να μας πει μαμά και μπαμπά. Περιμένουμε όλες εκείνες  τις στιγμές που θα κάνει κάτι για πρώτη φορά και ευχόμαστε να είμαστε εκεί να το χαρούμε. Μα και αν δεν είμαστε σύντομα θα το επαναλάβει και για εμάς απλά τότε θα είναι η πρώτη φορά.



  • Το πρώτο δάκρυ το περιμένουμε την 2η με 3η  βδομάδα. Εμάς καθυστέρησε λίγο παραπάνω. Άλλωστε δεν  την αφήνω να κλαίει και  πολύ οπότε δεν φτάνει συχνά στο σημείο να έχει δάκρυα. Την πρώτη φορά στεναχωρήθηκα από τη μια αλλά από την άλλη δεν έχασα την ευκαιρία να την βγάλω φωτογραφία.



  • Το πρώτο συνειδητό γέλιο έρχεται  στις  6 με 8 βδομάδες. Μέχρι τότε γελά αντανακλαστικά.  Εμάς τα πρώτα χαμόγελα η μικρή τα έδινε όταν άκουγε το δικό μας γέλιο. Δεν ήθελα απλά να το βλέπει αλλά και να το ακούει. Tώρα εκτός από μας το χαρίζει και στα φωτιστικά και στις κουρτίνες!
  • Οι πρώτες κραυγούλες ξεκινούν από 2 μηνών. Μάταια μέχρι τώρα άνοιγε το στόμα και έβλεπες να καταβάλλει προσπάθεια αλλά να μην βγαίνει  ήχος. Τώρα ξεκίνησαν και τα πρώτα φωνήεντα.
  • Το μωρό είναι σε θέση να κρατάει ένα αντικείμενο από 2 μηνών περίπου. Δηλαδή μπορεί για κάποια δευτερόλεπτα να κρατά μια μικρή κουδουνίστρα.



  •  Μπορεί να κάνει  το γνωστό βαρελάκι γύρω στους 4 μήνες. Δηλαδή να αλλάζει τη θέση που το βάλαμε και να γυρίζει. Αρχικά στους 3 μήνες περίπου θα δείτε από ανάσκελα να έρχεται μπρούμυτα. Τα χέρια θα κλειδώνουν κάτω από το σώμα και θα εγκλωβίζεται. Μετά θα καταφέρει να τα φέρνει μπροστά και σύντομα θα μπορεί να έρθει από μπρούμυτα και πάλι ανάσκελα. Επειδή όμως κάποια κίνηση μπορεί να γίνει και νωρίτερα ποτέ δε το αφήνουμε μόνο του αν δεν είναι στην κούνια. 
  • Το μωρό μπορεί να κάθεται από 5 μηνών. Και πάλι μην το αφήνετε χωρίς υποστήριξη. Και εμένα μου φάνηκε κάποτε στον γιο μου ότι μπορούσε να κάτσει και ενώ ήμουν δίπλα έκανα το λάθος να γυρίσω το κεφάλι μου αλλού. Κλάσματα δευτερολέπτου χρειάζονται. Ευτυχώς  την βγάλαμε με ένα απλό καρούμπαλο. Το κλάμα και οι τύψεις ήταν αρκετά για να μην το ξανακάνω ποτέ.

  • Τα πρώτα δοντάκια έρχονται από 6μηνων ή και νωρίτερα. Είναι εκεί που έχετε αρχίσει να μπαίνετε σε μία σειρά και έρχονται τα δοντάκια με τα πονάκια και κάνουν τα μωρά ανήσυχα.
  • Το μωρό μπορεί να κρατάει το κεφάλι για λίγα δευτερόλεπτα από νωρίς αλλά κοντά στον 6  έχει τον έλεγχο ώστε να μπορεί να το φέρνει μπροστά όταν κάθεται. Μέχρι τότε πρέπει να στηρίζουμε το κεφαλάκι του.
  • Εδώ ξεκινάνε και τα δύσκολα αλλά και τα ωραία. Όταν αρχίσει να μπουσουλάει. Και αυτό συμβαίνει όταν το παιδί γίνει 6 μηνών. 



  • Όταν πια φτάσει 7-8 μηνών αρχίζει να δείχνει τι θέλει στη γλώσσα του.  Θυμάμαι ακόμα εκείνο το απαιτητικό και θυμωμένο μαμ που έλεγαν τα παιδιά μου όταν πείναγαν. Ήταν τόσο αστείο και αγχωτικό ταυτόχρονα καθώς προσπαθούσα να τους ετοιμάσω το φαγητό ή το γάλα και εκείνα δεν σταματούσαν να το απαιτούν.

  • Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσει να στέκεται όρθιο. Σηκώνεται στους 8-10 μήνες. Κρατιέται από τα κάγκελα της κούνιας και προσπαθεί να σταθεί στα ποδαράκια του. Είναι από τις στιγμές που εκτός από σας θα δείτε και πολλούς στην οικογένεια να συγκινούνται.

  • Και αν δεν συγκινήθηκαν τότε όταν κάνει τα πρώτα βήματα θα ακούτε από παππούδες , γιαγιάδες, θείους, θείες εκδηλώσεις χαράς και έκπληξης. Δεν το συζητάμε για τους γονείς. 

  • Όταν γίνει 10-12 μηνών  ακούγονται οι πρώτες του λέξεις. Από δω και πέρα μπορείτε να περιμένετε τα πάντα.


Η αλήθεια είναι ότι όσο και αν είναι πολύ σημαντικές στιγμές  αυτές στην ζωή με το παιδί σας από την εμπειρία μου μετά από καιρό θα έχετε ξεχάσει πολλές από τις πρώτες φορές. Κάποιες θα μείνουν βαθιά χαραγμένες. Άλλες πάλι θα ξεθωριάσουν με το πέρασμα των χρόνων. Γι αυτό μην παραλείψετε να κρατήσετε φωτογραφίες, σημειώσεις ή και βίντεο ακόμα με όσα θα θέλετε να θυμάστε. Και κυρίως κοιτάξτε να χαρείτε  όλες εκείνες τις στιγμές που δεν ξαναγυρίζουν πίσω.

Παρόλο που η ανάρτηση ξεκίνησε με αφορμή την μικρή μου,  θα την αφιερώσω στο γλυκό μου αγόρι που σήμερα γίνεται 10 χρονών. Πόσο γρήγορα μεγάλωσες . Και πόσες  όμορφες πρώτες στιγμές μου χάρισες.  Σε αγαπώ πολύ και εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενος και ευτυχισμένος αγόρι μου.





Κάθε χρόνο τέτοια εποχή με πιάνει κάτι παράξενο. Είναι που φεύγουν τα παιδιά για το χωριό και έχω χρόνο να σκεφτώ.  Με πιάνει αυτό το περίεργο συναίσθημα τύπου ''Επιτέλους θα χαλαρώσω λίγο.'' -"Αχ, πόσο μου λείπουν". Κάπως έτσι φέτος άρχισα να αναρωτιέμαι πόσες φορές θέλουμε κάτι αλλά ταυτόχρονα όταν συμβαίνει και τα παιδιά μας το πραγματοποιούν μας λείπει το χτες. Και τελικά ανακάλυψα ότι δεν είμαστε με τίποτα ευχαριστημένοι. Ακολουθούν 15 σκέψεις γονιών  και φυσικά ο αντίλογος που οι ίδιοι αργά ή γρήγορα εκφράζουν.




 -Αχ, μωρό μου πότε θα πεις την πρώτη σου κουβέντα να ακούσω τη φωνή σου;
 -Δεν το πιστεύω. Δεν βάζει γλώσσα μέσα.


- Θέλω να σου μάθω τα πάντα για τον κόσμο.
- Πόσες απορίες είπαμε έχει ένα τετράχρονο μέσα στη μέρα;


- Αχ, τι ωραία τώρα που πήγαν στο χωριό τα παιδιά. Θα πάω για καφέ με τον άντρα μου (πέρσι).
- Τι θα κάνω όσες ώρες μόνη μου στο σπίτι;


- Τώρα που έφυγαν τα αγόρια για το χωριό θα έχω εσένα μπέμπα για συντρόφια (φέτος) .
- Ουπς, πάει ο καφές φέτος.

- Πόσο το χρειαζόμουν να βγω με τις bloggoφίλες μου αυτή την Παρασκευή και να κρατήσει τα παιδιά ο αντρούλης μου.
- Μα είναι δυνατόν να επιστρέφω σπίτι και να με περιμένει με το πεινασμένο παιδί αγκαλιά και την ηλεκτρική σκούπα ανοιχτή; (θυμάστε που είπαμε πως ηρεμούν τα μωρά). Μήπως υπερβάλλω λίγο;

- Πότε θα μεγαλώσει λίγο να συννενοούμαστε. Τώρα που είναι μωρό δεν ξέρω τι θέλει.
- Κοίτα που μόλις άρχισε να μιλάει όλο όχι ακούω. Παλιά δεν έφερνε αντιρρήσεις.


-  Πότε θα κάνεις τα πρώτα σου βήματα να σε κρατώ από το χεράκι.
-  Από τη στιγμή που περπάτησε τρέχω συνέχεια πίσω του.

- Όταν μεγαλώσεις θα σου μάθω ποδήλατο.
- Μην πας μακριά και να προσέχεις τα αυτοκίνητα.



- Μωρό μου θέλω να μεγαλώσεις και να σου μάθω να κολυμπάς σαν δελφίνι.
- Γιωργάκη όχι στα βαθιά παιδί μου (τη θυμάστε τη διαφήμιση;)

- Πότε θα μεγαλώσεις να πηγαίνεις με καφέ με τους φίλους σου να δω και εγώ τις κολλητές μου με άνεση;
-  Πού θα πας;  Με ποιους;  Τι ώρα θα γυρίσεις; Μην αργήσεις. Θα ανησυχώ.



  Και οι μπαμπάδες όμως δεν πάνε πίσω.




-  Γιε μου πότε θα μεγαλώσεις να βλέπουμε αγώνες παρέα.
-  Πότε θα σταματήσεις να μιλάς την ώρα του αγώνα. δεν μπορώ να τον ευχαριστηθώ. Τι θα  πει          θέλεις νερό τώρα. Θα χάσω το πέναλτι.

- Επιτέλους μεγάλωσες αρκετά για να δούμε το ματς σαν άντρες.
- Κανόνισες με τους φίλους σου είπες;


- Όταν μεγαλώσεις θα πηγαίνεις την μπέμπα στο σχολείο.
-  Σιγά μην σου δώσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Τι θα πει έχεις δίπλωμα;

Και μην ξεχνάς γονιέ ότι είσαι και εσύ παιδί


- Μανούλα θα μου κρατήσεις την μπέμπα;
- Δεν ξέρω πως μας μεγαλώσατε τότε  αλλά έχουν αλλάξει τα πράγματα πια. Χρησιμοποιούμε άλλες   μεθόδους.


Τώρα


- Μπέμπα μου να 'ξερες πόσο θα 'θελα να καταλάβαινες όλα αυτά που γράφω.
- Καλέ μην ξυπνάς ακόμα. Δεν τελείωσε η ανάρτηση........................................








photos by pixabay



   

Το να αποκτάς ένα μωρό φέρνει απίστευτη χαρά αλλά και κούραση.  Και πιστέψτε με η εμπειρία δεν αλλάζει και πολύ την κατάσταση. Για τα ίδια πράγματα ψάχνω, για τα ίδια ρωτάω απλά πανικοβάλλομαι λιγότερο.   Τα νεογέννητα έχουν μόνο έναν τρόπο να επικοινωνούν. Το κλάμα. Δεν μπορούν ούτε να γελάσουν , ούτε να βγάλουν κραυγούλες.  Αρα κάθε φορά που κλαίνε θέλουν κάτι να μας πουν. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι  να ανακαλύψουμε γιατί κλαίνε. Όπως σας είπα παρότι η μικρή είναι το τρίτο μου παιδί ψάχνω ακόμα και ρωτάω. Δείτε ποιους τρόπους βρήκα για να ηρεμώ την μπέμπα μου.



1) Καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες. Φαγητό και άλλαγμα πάνας. Καλό μάλιστα θα ήταν να αναμένουμε την ώρα που θα πεινάσουν ή θα χρειαστούν άλλαγμα ώστε να τα έχουμε όλα έτοιμα. Γιατί  καθώς κλαίει το μωρό είναι ακόμα πιο δύσκολο να προετοιμαστείς. 

2) Ελέγχουμε την θερμοκρασία του δωματίου και τα ρούχα του παιδιού. Εμείς οι μαμάδες έχουμε την τάση να ντύνουμε υπερβολικά τα παιδιά με αποτέλεσμα να αισθάνονται δυσφορία. Το πως ντύνεστε εσείς πιστέψτε  με δεν είναι μέτρο σύγκρισης. Περνάτε μεγάλη κούραση και ίσως να κρυώνετε. Δείτε απλά τους γύρω σας. Το μωρό αισθάνεται ακριβώς ίδια  με τους υπόλοιπους.

3) Και τώρα που καλύψαμε τις βασικές ανάγκες γιατί συνεχίζει  να κλαίει; Μια επίσης  βασική τους ανάγκη είναι να νιώσουν ασφάλεια και σιγουριά. Και αυτό το προσφέρει μόνο η αγκαλιά σας. Πολλοί θα σας πουν ότι το κακομαθαίνετε. Ίσως να είναι και  έτσι. Αλλά πως μπορούμε να είμαστε σίγουρες πόσο πολύ το χρειάζεται το μωρό μας; Άλλωστε σύμφωνα με έρευνες αν αγκαλιάζετε το παιδί σας 3-4 ώρες την ημέρα θα έχετε μείωση του κλάματος μετά τις 6 πρώτες βδομάδες της ζωής του κατά 43%!!!  Πολύ υψηλό ποσοστό για να το αγνοήσουμε έτσι δεν είναι; Και για να είστε πιο άνετες δοκιμάστε να τοποθετήσετε το μωρό σε ένα sling. Για να έχετε και ελεύθερα χέρια.



4) Και αν εσείς  δεν αντέχετε άλλο, μην διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια του μπαμπά.  Δεν έχει τη μυρωδιά σας άρα το παιδί δεν αναζητά το στήθος και έχει πιο στιβαρή αγκαλιά. Δεν είναι τυχαίο που στα μωρά αρέσει πολύ να κοιμούνται στην αγκαλιά του μπαμπά. Εμένα πάντως πάντα ο άντρας μου κατάφερνε να τα κοιμίζει πιο εύκολα τα παιδιά. Και όταν ήταν μωρά και πιο μετά. Άλλωστε δημιουργείται και ένα πολύ ισχυρό δέσιμο μεταξύ τους.



5) Και αν μια απλή αγκαλιά δεν είναι αρκετή τότε ίσως χρειάζεται να το κουνήσετε δεξιά -αριστερά ή μπρος - πίσω ρυθμικά. Προσπαθήστε να είστε καθιστοί για να συνηθίσει αυτή τη θέση. Πιστέψτε με η όρθια στάση όσο μεγαλώνει θα είναι απίστευτα κουραστική. Έχω κάνει χιλιόμετρα και ξέρω. Μια κουνιστή καρέκλα μπορεί να σας βοηθήσει πολύ. Υπάρχουν ακόμα και κάτι καρεκλάκια κούνιες που χαλαρώνουν τα μωρά σας χωρίς να κάνετε εσείς κάτι.  Δεν τις έχω δοκιμάσει εγώ αλλά είχα κάνει δώρο στην κουμπάρα μου και ήταν ενθουσιασμένη.

6)Μην κλείνεις την πόρτα στον αγαπημένο σου σταθμό. Έτσι σκεφτόμουν αρχικά να είναι ο τίτλος της ανάρτησης γιατί ανακάλυψα την μεγάλη αδυναμία της μπέμπας στο Easy. Την βάζω στο καρότσι  και πάμε στην κουζίνα, ανοίγω το ραδιόφωνο  και απολαμβάνουμε μουσική. Ηρεμεί αμέσως. Δεν ξέρω αν πιάνει σε όλα τα παιδιά αλλά πιάνει στην μικρή μου. Πάντα είχα το καρότσι μέσα στο σπίτι αλλά πρώτη φορά χρειάστηκα τη βοήθεια ενός σταθμού. Μάλιστα  λίγες μέρες αφού ξεκινήσαμε τις ακροάσεις  με πήραν τηλέφωνο για δημοσκόπηση. Δεν μπορούσε  να καταλάβει ο άνθρωπος που ρωτούσε γιατί μια τρελή άνοιγε το ραδιόφωνο στις 12:00 μμ και στις 3:00 το βράδυ και στις 6:00 τα χαράματα για ένα τέταρτο!!! Χώρια η ακρόαση το πρωί και το απόγευμα βέβαια.... Καμιά φορά την παίρνω αγκαλιά και χορεύουμε. 

7) Αν δεν έχει κέφι για μουσική σημαίνει ότι είναι ώρα για να κάνουμε δουλειές στο σπίτι. Όχι ότι θέλουμε όμως. Μόνο σκούπα. Το σπίτι σας θα είναι σκουπισμένο ακόμα και αν δεν έχετε ξεσκονίσει, μαζέψει κτλ. Αν θέλετε να δείτε το μωρό σας να σταματά το κλάμα άμεσα και να κοίτα εκστασιασμένο. Λένε ότι τα ίδια αποτελέσματα έχει και το σεσουάρ για τα μαλλιά. Δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα αλλά κοίτα που θα είμαι η πιο καλοχτενισμένη μαμά με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια.

8) Επειδή τον πρώτο καιρό τα μωρά έχουν πονάκια μπορείτε να τα βάλετε μπρούμυτα στα πόδια σας και να τρίψετε την πλατούλα τους. Τα ανακουφίζει. Η να  τα ξαπλώσετε ανάσκελα και να κάνετε ελαφρά ποδήλατο με τα ποδαράκια τους. Λατρεύουν επίσης το μασάζ μετά το μπάνιο με μία ενυδατική. Προσοχή οι κινήσεις σας να είναι πολύ απαλές.

9) Υπάρχουν περιοχές που τους αρέσει να τα χαϊδεύετε. Τρίψτε  ρυθμικά το χεράκι του καθώς κρατάτε. Χαιδέψτε το σβέρκο του αν δείτε ότι ετοιμάζεται να κοιμηθεί. Θα κλείσει τα μάτια του πιο γρήγορα. Στα αγόρια μου άρεσε επίσης να χαϊδεύω την περιοχή ανάμεσα στα μάτια ακριβώς πάνω από τη μύτη.



10) Αν πάλι δοκιμάσατε τα πάντα και ακόμα είναι ανήσυχο το παιδί είναι ώρα για την νυχτερινή σας έξοδο με το αυτοκίνητο. Ξέρετε πόσους ξέρω που κάνουν βραδυνές περιπλανήσεις μόνο και μόνο για να κοιμίσουν τα μωρά τους; 


Τέλος θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα βίντεο με μία τεχνική που ηρεμεί τα παιδιά  σε 5 δευτερόλεπτα!!!Εμένα η μικρή αν δεν είναι ταισμένη δεν πιάνει!!!!Είναι του πεινάω τώρα λέμε....




Εσείς ποιους τρόπους έχετε δοκιμάσει; Αν κάνατε κάτι διαφορετικό και απέδωσε να είστε σίγουροι ότι θα  εκτιμήσουμε αφάνταστα αν το μοιραστείτε μαζί μας.
Το μικρό μας αγγελούδι ήρθε στον κόσμο πριν δύο βδομάδες ακριβώς. Είναι ένα πολύ γλυκό κοριτσάκι από την πρώτη στιγμή με επηρεάζει θετικά. Είμαι γενικά πολύ αγχώδης και φοβιτσιάρα. Έτσι τη στιγμή της καισαρικής με έπιασε φοβερός πανικός. Ευτυχώς λίγα λεπτά μετά την είχα στην αγκαλιά μου. Πρέπει να έμεινε αρκετή ώρα και έτσι πήρε όλους μου τους φόβους. Ασχολιόμουν μαζί της και έτσι δε σκεφτόμουν την εγχείρηση που συνεχιζόταν. Την χαϊδευα και τη φιλαγα.




Για πρώτη φορά στην ανάνηψη δεν βαρέθηκα. Η μαία την έφερε να την πάρω αγκαλιά και να τη θηλάσω. Είμαι πολύ συγκινημένη. Στα αγόρια μου δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Το πρώτο μου γιο τον πήρα στην αγκαλιά μου 16 μέρες μετά τη γέννηση του ενώ τον δεύτερο τον έφεραν μετά από δίκη μου απαίτηση – ανασφάλεια να τον δω εστω για λίγο την πρώτη μέρα. Έτσι το να έχω την μικρή στην αγκαλιά μου τόσο γρήγορα ήταν μαγικό.



Πλέον τα μωράκια μένουν  και στα ιδιωτικά μαιευτήρια με τη μαμά συνέχεια. Βέβαια δίνεται η δυνατότητα να τα παίρνουν οι μαίες αν η μαμά είναι κουρασμένη και θέλει να κοιμηθεί, αν έρθουν πολλές επισκέψεις, για να το αλλάξουν πάνα και γενικώς όταν το ζητήσουν οι γονείς. Το γεγονός ότι το δωμάτιο ηταν μονόκλινο έκανε τα πράγματα πιο εύκολα. Τη χάρηκα πραγματικά.

Τα δύο πρώτα βράδια δεν την κράτησα. Μου την έφερναν μόνο όταν ξύπναγε. Την πρώτη μέρα άλλωστε με ορούς, επισκληρίδιο και τα λοιπά δεν είναι και το πιο εύκολο.  Τη δεύτερη μέρα με έπιασε και το άσμα και δεν μπορούσα να ανασάνω. Το βράδυ έμενε κάποιος για να με βοηθάει. Τη μια η μαμά μου, την άλλη ο άντρας μου.

Και ήρθε η τρίτη νύχτα. Στην άρχη σκεφτόμουν να ζητήσω να μου τη φέρνουν και πάλι. Αλλά ήταν πια Δευτέρα και ο κόσμος το μαιευτήριο περισσότερος. Οι νοσοκόμες είχαν περισσότερη δουλειά και καθυστερούσαν περισσότερο. Έτσι αποφάσισα να την κρατήσω μαζί μου. Ευκαιρία να συνηθίσω λίγο πριν βγούμε είπα.



Από την πρώτη στιγμή τη λάτρεψα τη μικρή. Την κοιτούσα στα μάτια αλλά εκείνη δεν είχε σταθερό βλέμμα. Ούτε σταθερές κινήσεις. Κοίταζε παντού και κουνούσε τα χεράκια της συνέχεια. Ξαφνικά στις δύο το βράδυ σταματήσε για μερικά δευτερόλεπτα. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια, άπλωσε το χεράκι της και βούτηξε σφιχτά το δάχτυλο μου. Ήταν η πρώτη μας μαγική στιγμή. Η πρώτη επαφή που ξεχειλιζε από ευτυχία και αγάπη. Δεν ξέρω αν το έκανε συνειδητά αλλά έτσι μου φάνηκε. Τώρα πια έχουμε αρκετές τέτοιες στιγμές αλλά εκείνη ήταν καθαρά δική μας. Η πρώτη φορά που μείναμε δυο μας και με κοίταξε στα μάτια. Η στιγμή που άγγιξε τη ψυχή μου για πάντα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δικούς μου ανθρώπους που με φρόντισαν και ανεχτηκαν τις παραξενιές μου. Αλλά πιο πολύ να ευχαριστήσω το γιατρό μου. Όχι μόνο για το αγγελούδι μου που εφερε στον κοσμο αλλά για όλη τη φροντίδα του. Μου φέρεται σαν να ήμουν κόρη του και του αξίζουν πολλά πολλά ευχαριστώ.  Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς για τις ευχές σας τόσες μέρες. Είναι πολύ όμορφο να σε σκέφτονται και να χαίρονται με τη χαρά σου.



Μπήκαμε στην τελική ευθεία. Στις επόμενες μέρες αναμένουμε την άφιξη της μικρής μας. Είναι ίσως η πρώτη φορά που φοβάμαι να μην έρθει απρόσμενα. Παρόλο που κανονικά (λόγω καισαρικής) θα ξέρω την ημερομηνία που πριν φοβάμαι μην έρθει νωρίτερα. Κάτι πονάκια που έχω, το λίγο αμνιακό υγρό, οι κρίσεις άσθματος που δε βοηθάνε καθόλου με κάνουν να ανησυχώ. Από την άλλη δεν έχω καταφέρει να ετοιμάσω τίποτα. Θυμάστε που είχα φτιάξει λίστα με όσα θα χρειαστεί το μωρό; Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα. Σήμερα όμως πήγαμε για ψώνια και επιτέλους η βαλίτσα ετοιμάστηκε.
Σας έχω λοιπόν άλλη μία λίστα με αυτά που θα έχει η δική μου βαλίτσα. Αν δείτε ότι ξέχασα κάτι αφήστε σχόλιο σύντομα γιατί έρχεται!!!


Βαλίτσα μαιευτηρίου


Ταυτότητα
Βιβλιάριο υγείας – ΑΜΚΑ
Νυχτικιά, πιζάμα
Δύο τρία μπλουζάκια
Ρούχα για να κατέβετε στη καφετέρια
Αναπαυτικές Παντόφλες
Κάλτσες
Εσώρουχα μιας χρήσης και κανονικά
Επιθέματα στήθους
Σερβιέτες
Βούρτσα, λαστιχάκια
Καλύμματα για τη λεκάνη
Σαμπουάν
Οδοντόβουρτσα οδοντόκρεμα
Δύο πετσέτες μια μεγάλη και μία μικρή
Λίγα καλλυντικά
Κρέμα για τις θηλές
Πλαστικές σακούλες
Μωρομάντιλα
Πανάκια άσπρα για το μωρό
Ρούχα εξόδου μπέμπας
Θήλαστρο
Φωτογραφική, tablet, κινητό, φορτιστές
Βιβλία, χαρτιά, περιοδικά
Στείλω, μολύβι, γόμα

Το πως θα χωρέσουν όλα αυτά μες τη βαλίτσα είναι ένα άλλο ζήτημα.



Εκτός όμως από τη δική μου βαλίτσα ετοιμάσαμε και μία για τα παιδιά με τα απαραίτητα για δυο τρεις μέρες. Την ώρα του πανικού δεν θα ήθελα με τίποτα στον κόσμο να ακούω:
Που είναι τα παπούτσια μου; »
Αυτή η φόρμα δεν μου κάνει !»
Θέλω να φορέσω κοντομάνικο.
Και τόσα άλλα που μπορούν να σκεφτούν τα παιδιά.
Βάλαμε πιτζάμες, εσώρουχα, ρούχα καθημερινά, ένα σετ για βόλτα και φυσικά τα παιχνίδια που διάλεξαν.

Και αφού ετοιμάσαμε τις βαλίτσες παίξαμε και ένα παιχνίδι ετοιμότητας. Γιατί προχτές που τους πήρα τηλέφωνο να με πάρουν από τη δουλειά γιατί είχα κάτι τσιμπήματα έκαναν 20 λεπτά να ετοιμαστούν. Βάλτε οτι μένουμε και 30 λεπτά απ' το μαιευτήριο βλέπω την μπέμπα να γεννιέται στο αυτοκίνητο. Για το παιχνίδι λοιπόν χρειαστήκαμε μία σφυρίχτρα, ένα χρονόμετρο και τη μαμά να παίζει θέατρο τη γεννάει.



Μόλις ο μπαμπάς ή η μαμά σφυρίξουν πρέπει όλοι να γνωρίζουν τι να κάνουν. Μια αλλαξιά δίπλα απ' το κρεβάτι τους θα σας λύσει τα χέρια. Τα παιδιά τρέχουν κατευθείαν στα δωμάτιά τους, ντύνονται μονά τους όσο μπαμπάς βοηθάει τη μαμά να ετοιμαστεί. Προσοχή κάλτσες, παπούτσια και μπουφάν η ζακέτα πρέπει επίσης να περιμένουν στο σωστό σημείο.  Όταν ετοιμαστούν περιμένουν χωρίς καβγάδες μπροστά στην πόρτα. Μετρήστε το χρόνο και αν δεν είναι αρκετά καλός επαναλάβετε την επόμενη μέρα. Το κυριότερο είναι τα παιδιά να μην αισθανθούν πίεση. Παίξτε το ρόλο σας λίγο μελοδραματικά ώστε να γελάσουμε την υπερβολή. Γελάστε και σεις μαζί τους ακόμα και αν δείτε ότι καθυστερούν. Την κρίσιμη ώρα θα ξέρουν ότι δεν είναι παιχνίδι, αλλά μέχρι τότε διασκεδάστε το.

Ελπίζω να καταφέρω να σας ξαναγράψω πριν μπω στο μαιευτήριο. Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση.


Ο καιρός περνάει. Σας είχα γράψει ότι από την πρώτη στιγμή που έμεινα έγκυος ονειρευόμουν την βάπτιση της μικρής μου πριν ακόμα μάθω ότι είναι κορίτσι. Πάω λίγο ανάποδα αλλά ξεκίνησα να ονειρεύομαι και το δωμάτιό της. Αν και τους πρώτους μήνες θα είναι στο δωμάτιό μας το μωρό το καλοκαίρι θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε και να ετοιμάσουμε τόσο το δωμάτιο  του νέου μέλους όσο και  το κοινό πια δωμάτιο των αγοριών. Έτσι άρχισα τα σχέδια. Προσπάθησα λοιπόν να κάνω και τους άντρες μου να συμμετέχουν. Άμεσα  πήρα την απάντηση ότι δεν βάφουν ροζ το δωμάτιο της μικρής. Η αλήθεια είναι ότι δεν με χάλασε κιόλας. Ούτε και εγώ τρελαίνομαι για τόσο ροζ. Άρχισα λοιπόν να να  ψάχνω για εναλλακτικές λύσεις. Για κοριτσίστικα δωμάτια που να φεύγουν από τα τετριμμένα.












Τα βρεφικά δωμάτια χρειάζονται παλ αποχρώσεις που να μην κουράζουν το μωρό. Στο παραπάνω δωμάτιο λάτρεψα το χρώμα της μοκέτας που όμως αν το έβλεπα στον τοίχο θα το θεωρούσα πολύ έντονο και βαρύ για το μωρό. Επίσης  οι πεταλούδες δεν έχουν γεμίσει το χώρο αλλά περιορίζονται στο φωτιστικό δίνοντας ένα αρμονικό αποτέλεσμα. 







Ένα χρώμα που μπορεί να συνδυαστεί με το ροζ είναι το λαδί.  Μιας και έχω αυτό το συγκεκριμένο χρώμα στο δωμάτιο θα σας πω ότι δεν κουράζει, συνδυάζεται εύκολα αλλά θέλει προσοχή να μην βάλετε πιο σκούρους τόνους από αυτούς που βλέπετε στην φωτογραφία γιατί χάνει μετά σε φωτεινότητα. Όσο για τόσο ροζ θα το αντέξουν και οι άντρες μου.








Όταν ήμουν μικρή  είχα βάλει τους δικούς μου να βάψουν το δωμάτιό μου πορτοκαλί. Όλους τους τοίχους στο έντονο χρώμα που βλέπετε στο μαξιλάρι της πολυθρόνας!!!  Φυσικά και δεν το άντεξα. Ήταν πολύ έντονο. Έτσι επέλεξαν μία ταπετσαρία σε εκρού χρώμα με μικρά πορτοκαλί λουλουδάκια. Όπως καταλαβαίνεται αυτό το δωμάτιο μου θύμισε την παιδική μου ηλικία μόνο που οι συνδυασμοί είναι πιο φιλικοί και χαριτωμένοι για ένα παιδί.





Αν και έχω την τάση να διαλέγω πιο κλασσικές περιπτώσεις δεν μπορώ να κρύψω ότι εντυπωσιάστηκα από αυτό το δωμάτιο. Σίγουρα θα ταίριαζε σε υπνοδωμάτιο γονέων αλλά και για μωρό μου φάνηκε πολύ γλυκό. Δεν έχει πολλά έπιπλα να το βαραίνουν και οι πίνακες αν και μεγάλοι δίνουν μια ανοιξιάτικη νότα στο χώρο.  Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι η τηλεόραση. Πολύ νωρίς για βρεφικό δωμάτιο.



Η τελευταία  πρόταση είναι δική σας. Υπάρχει η ιδέα να κρατήσουμε την μπλε μοκέτα που υπάρχει στο δωμάτιο αυτό τώρα αλλά να δώσουμε μερικές κοριτσίστικες πινελιές.  Τα βρεφικά έπιπλα είναι στο χρώμα της καρυδιάς.  Τι θα προτείνατε να κάνουμε για να μετατραπεί στο ιδανικό δωμάτιο για την μικρή μας;







Και μπήκαμε αισίως στον 7ο μήνα. Όλα πάνε μια χαρά και αναμένουμε το νέο μέλος . Καιρός  να οργανωθούμε λοιπόν. Να δούμε τι θα χρειαστεί το νεογέννητο. Πολλά από αυτά τα  έχουμε καταχωνιασμένα σε ντουλάπια και κούτες. Για να μην χαθώ και ψάχνομαι τελευταία στιγμή αλλά και για να βοηθήσω όλες τις νέες μανούλες που δεν γνωρίζουν τι θα χρειαστούν έφτιαξα μία λίστα με απαραίτητα και μη χωρισμένα σε κατηγορίες.






Όσοι περιμένετε το πρώτο σας μωρό ο  6ος προς 7ο μήνα είναι καλοί για να προετοιμαστείτε. Αργότερα θα είναι πιο κουραστικό για την μέλλουσα μανούλα να ψάχνει στα μαγαζιά. Σε ορισμένα από αυτά έχω βάλει αστεράκι καθώς προσωπικά πιστεύω ότι καλό  είναι να τα έχετε από την αρχή. τα υπόλοιπα μπορείτε να τα αγοράσετε και αργότερα αφού δείτε  τι δώρα θα έρθουν από συγγενείς και φίλους. Τι λέτε να πάμε για ψώνια;





Ρούχα

* 10 φορμάκια  και 10 κορμάκια. Μην σας φαίνονται πολλά. Το μωρό θα λερώνεται πολλές φορές την ημέρα και θα χρειάζεται να το αλλάζετε.

* Καλτσάκια χωρίς λάστιχο ή και χνουδωτά παντοφλάκια για πιο κρύες μέρες.

* Γαντάκια για να μην τραυματίζονται με τα νυχάκια τους.

Φορμα εξόδου στην περίπτωση που το μωρό σας έρθει τους χειμερινούς μήνες.

2 - 3 Ζακετούλες για τις απογευματινές βόλτες σας.

Λατρεμένα βρεφικά παπουτσάκια που δεν θα φοράνε συχνά αλλά σε γιορτές και εξόδους να μην είμαστε ξυπόλυτοι ε;

Σετάκια παντελόνι - μπλουζίτσα που εμένα προσωπικά με είχαν βολέψει πολύ γιατί στην αλλαγή της πάνας έβγαζα μόνο το παντελόνι. Μόνο που καλύτερα είναι οι μπλούζες να ΄μην φοριόνται από το κεφάλι.

Ειδικό απορρυπαντικό για μωρά. Ναι από εδώ και πέρα τα μωρουδιακά θα είναι ξεχωριστή πλύση!


Ύπνος

* Κούνια

Λίκνο (όχι απαραίτητο αλλά αν δεν χωράει η κούνια στο δωμάτιό σας ίσως να είναι μία πολύ βολική λύση)

* Στρώμα ειδικό για βρέφη

Πάντες που θα μπαίνουν γύρω από την κούνια για να μην χτυπάει στα κάγκελα.

* Σεντόνια βαμβακερά (1-2 στην αρχή γιατί μπορεί να έρθουν σε δώρα)

* 2  Σεντόνια αδιάβροχα από τη μία μεριά για τυχόν ατυχήματα. Προστατεύουν το στρώμα.

* 2 Κουβέρτες

Υπνόσακο



Φαγητό


* Μπουκάλια γυάλινα

* Θηλές. δοκιμάστε διαφορετικά είδη μέχρι να καταλήξετε ποια βολεύει περισσότερο το μωρό.

* Εξοπλισμό  για αποστείρωση.

* Γάλα βρεφικό. Ακόμα και αν θηλάσετε καλό είναι να υπάρχει από το πρώτο βράδυ ένα κουτί. Πιστέψτε με δεν θέλετε να τρέχει ο μπαμπάς στη μια το βράδυ ενώ το παιδί  ζητάει κλαίγοντας και άλλο γάλα και η μάνα κλαίει γοερά γιατί δεν έχει άλλο εκείνη τη στιγμή. Χαλαρώστε, προετοιμαστείτε και θα βρείτε τους ρυθμούς σας.

Μαξιλάρι θηλασμού. Βέβαια μπορεί να βολευτείτε και με κοινά μαξιλάρια.

Βραστήρας

Σαλιάρες

Δοχείο για αποθήκευση γάλακτος

* Βούρτσα για το πλύσιμο του μπιμπερό

Θερμαντήρας

* Θήλαστρο

Καρεκλάκι φαγητού για αργότερα

10 Πανάκια που θα βάζετε σε εσάς πάνω ώστε να μην σας λερώνει το μωρό αλλά και να το σκουπίζετε όποτε χρειάζεται.


Μπάνιο


Μπανάκι

Θερμόμετρο

*Σαπούνι βρεφικό

*Βαμβάκι

*Πετσέτες απαλές

*Ενυδατική κρέμα


Αλλαγή πάνας

* Πάνες. Μην αγοράσετε πολλές newborn. Το μωρό θα μεγαλώσει γρήγορα και σε λίγες μέρες θα αλλάξει μέγεθος.

* Μωρομάντηλα

* Κρέμα για συγκάματα

Αλλαξιέρα αν και εγώ βολευόμουν στο κρεβάτι μου.


Βόλτα

* Κάθισμα αυτοκινήτου 

Καρότσι

Μάρσιππος ή Sling

Τσάντα αλλαξιέρα


Χρήσιμα

* Φυσιολογικό ορό

* Πιπίλες

* Γκαζάκι

* Μπαταρίες

Ενδοεπικοινωνία

Ριλάξ

Σελτεδάκια

Πάρκο

Χτένα

Ψαλιδάκι



Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο. Στην αγορά θα βρείτε πολλά περισσότερα προϊόντα που ίσως να σας λύσουν τα χέρια αλλά που μπορείτε και χωρίς αυτά. Αποφασίστε σιγά σιγά και μην παρασύρεστε σε περιττά έξοδα. 

Έχετε να προσθέσετε κάτι για να εμπλουτίσετε τη λίστα μας; Αλήθεια ποια αγορά που κάνατε για το μωρό σας λατρέψατε και σας έλυσε τα χέρια;