Πόσο γρήγορα πέρασαν

Θυμάστε όταν ήμασταν μικροί που γράφαμε έκθεση γυρίζοντας από τις διακοπές ''Πως πέρασα τις γιορτές;''. Ποτέ δεν μου άρεσε να γράφω. Όχι γιατί μισώ το γράψιμο απλά θέλω να γράφω όταν το νιώθω εγώ. Και ότι αισθάνομαι ότι έχω να πω και να μοιραστώ.  Θα θελα να μοιραστώ λοιπόν κάποιες στιγμές. Άλλες όμορφες και άλλες θλιβερές.

Το πάρτι στο φροντιστήριο (23/12/2013)

Τελευταία μέρα μάθημα και όλα ήταν χαρούμενα. Ετοιμάσαμε λοιπόν ένα πάρτι για τους μαθητές μας με εκπλήξεις και δώρα.

Ξεκινήσαμε με τις προσκλήσεις. Αν και τα παιδιά γνώριζαν το γεγονός ήθελα κάτι να τους  το θυμίζει. Έτσι ετοίμασα προσκλήσεις απλές αλλά πρόσθεσα και μία μπαλίτσα από πολυμερικό πηλό για να δώσει χρώμα.

Την μέρα εκείνη καθηγητές , φίλοι και κάποιοι μαθητές γεμίσαμε έναν μπουφέ με πολλές λιχουδιές.

Στο βάθος βλέπετε ένα βαζάκι στολισμένο. Μέσα είχε  κόκκινα χαρτάκια έτοιμα για την κλήρωση. Ένας τυχερός κέρδισε ένα tablet προσφορά του φροντιστηρίου! Δυστυχώς δεν μπαίναμε και οι καθηγητές στην κλήρωση.

Παίξαμε και το παιχνίδι με της ερωτήσεις της Κάλης. Είχα προειδοποιήσει τα παιδιά να είναι διαβασμένα και οι αντιδράσεις τους ήταν ποικίλες όταν τους λέγαμε για ένα παιχνίδι γνώσεων. Κανένας τους δεν περίμενε  να αφορούν χριστουγεννιάτικες πληροφορίες. Το διασκεδάσαμε πολύ.

Σε κάθε παιδί δώσαμε χειροποίητα δωράκια βαμμένα με μαυροπίνακα και είχαμε σχεδιάσει μια τρίλιζα αφού κάποια στα διαλείμματα έχουν αδυναμία σε αυτό το παιχνίδι. Από τη βιασύνη μου ξέχασα να πάρω φωτογραφία.

Τα παιδιά μέχρι τις 11 είχαν αποχωρήσει. Οι υπόλοιποι να μην σας πω τι ώρα το ληξαμε και δίνω το κακό παράδειγμα για ξενύχτια. Να ευχηθώ και από εδώ σε όλα τα παιδιά μας Καλή Χρόνια με υγεία , πρόοδο και επιτυχίες!

  Η επόμενη μέρα 

Το επόμενο πρωί ετοιμαζόμασταν για την γιορτή του μπαμπά μας. Ένα όμως τηλεφώνημα και ένα δυσάρεστο γεγονός μας έκαναν να ακυρώσουμε τα πάντα, να αφήσουμε τα παιδιά στην μαμά μου και να αναχωρήσουμε για Θεσσαλονίκη.  

Μέχρι τώρα από τότε που παντρευτήκαμε με τον άντρα μου δεν έχω κάτσει σε χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό τραπέζι, αφού ετοιμάζουμε την βραδινή πάντα γιορτή του. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που έκατσα μαζί με κάποιους συγγενείς σε ένα τραπέζι. Μόνο που δεν ήταν τραπέζι χαράς. Γι' αυτό και από του χρόνου θα στρώνω γιορτινό τραπέζι ανήμερα τα Χριστούγεννα.Για να έχω όμορφες αναμνήσεις με τα παιδιά και τον άντρα μου.

Γυρίσαμε το βράδυ αργά και ένιωσα πολύ καλά τι σημαίνει το τραγούδι Driving home for christmas. Ανυπομονουσα να τα σφιξω στην αγκαλιά μου αν και δεν είχα λείψει πολύ.

               

Οι δικές μας στιγμές

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν μια προσπάθεια για να αναπληρώσουμε ότι χάσαμε. Να δημιουργήσουμε ευχάριστες στιγμές γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να προχωρά, να ζεις και να δημιουργείς.

Πήγαμε σε παιδότοπους και φωτογραφηθηκαμε με τον άγιο Βασίλη, παίξαμε και κάναμε τσουλήθρα!

Στήσαμε σκηνές μέσα στο σαλόνι. Και όχι αυτοσχέδια όπως κάναμε και στην πρώτη ανάρτησή μας. Κανονική. Και κοιμηθήκαμε εκεί παρέα με το δέντρο και το τζάκι μας.

Παίξαμε επιτραπέζια και συναντήσαμε δικούς μας ανθρώπους

Αλλάξαμε χρονιά οικογενειακά  και φτιάξαμε χειροποίητα δωράκια για συγγενείς, νονούς και φίλους.

Σε επόμενη ανάρτηση θα σας δείξω και τα δωράκια που έφτιαξα φέτος.

Το 2014

Εύχομαι αυτή η χρονιά να χαρίσει σε όλους ευτυχισμένες στιγμές. Με υγεία , αγάπη και  τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε το μέλλον.