Γράμμα στους μαθητές μου.

Αγαπημένα μου παιδιά,

Είναι καιρός τώρα που θέλω να σας γράψω. Είναι τόσα πολλά που θέλω να σας πω. Για πράγματα  που ξεφεύγουν από τα διδασκαλικά στερεότυπα. Που όμως κάποια από αυτά τα έχουμε συζητήσει έστω και λίγο. Λίγο γιατί η ύλη τρέχει και μαζί της τρέχουμε και εμείς. Προσπερνώντας κάποιες φορές τα μαθήματα ζωής.

Θα ήθελα ξεκινώντας να σας ευχηθώ η καινούργια χρονιά να εκπληρώσει όλους τους στόχους σας. Αλλά κυρίως να σας επιτρέψει να ονειρεύεστε. Να σας επιτρέψει να κάνετε σχέδια για το μέλλον. Γιατί πια, ακόμα και τα όνειρα  εμφανίζονται σπάνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου στην ηλικία σας. Να ονειρεύεται , να σχεδιάζει, να παλεύει. Και όσο και αν σας φαίνεται παράξενο ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ με όμορφα χρώματα το μέλλον. 

Κάποια στιγμή ένας από εσάς όταν του έδειξα τα θέματα των πανελληνίων του 1993 αντί να σχολιάσει την δυσκολία τους μου είπε '' Α , αυτά έδιναν αυτοί που είναι τώρα άνεργοι ε;'' Αυτή η φράση χαράχτηκε βαθιά μέσα μου. Πρώτον γιατί κάπου τότε έδωσα και εγώ εξετάσεις. Τότε έδινε η γενιά μου. Οι φίλοι μου. Εκείνα τα χρόνια.  Και 20 χρόνια μετά στα μάτια σας είμαστε οι άνεργοι, οι κακομοιρηδες. Δεν θα πω αποτυχημένοι. Γιατί δεν αισθάνομαι πια έτσι. Πέρασαν στιγμές που αισθάνθηκα έτσι αλλά όσο και αν χτυπήθηκα και εγώ και οι υπόλοιποι τριαντάρηδες το ξεπέρασα. Τώρα πια πιστεύω ότι πέτυχα πολλά στην ζωή μου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να πετύχω περισσότερα όμως ξέρω ότι δεν θα πάψω να προσπαθώ. Γιατί αλλιώς θα πάψω να υπάρχω.

Η φράση αυτή όμως με προβλημάτισε κιόλας. Τι πρότυπα μπορεί να έχει ένας έφηβος σήμερα βλέποντας εμάς που έχουμε πτυχία , γνώσεις, εμπειρία ξαφνικά στην ανεργία. Τι μπορεί να οραματίζεται ένας νέος όταν βλέπει να ξεκινά ένα νέο κύμα μετανάστευσης; Δυστυχώς κάποιοι από σας  επιβεβαιώσατε τους φόβους μου. Άλλοι πήρατε την απόφαση να τα παρατήσετε αφού όπως είπατε και να σπουδάζετε δεν θα βρίσκατε δουλειά ή άλλοι δεν παλέψατε αρκετά αφού δεν το πιστέψατε. Πως μπορείτε να σκέφτεστε ότι δεν αξίζει τον κόπο; Πως μπορείτε να σκέφτεστε μόνο το τώρα; Έχετε 50 χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας μπροστά σας. Είναι δυνατόν να παραμείνουν τα πράγματα για τόσο μεγάλο διάστημα σε αυτήν την κατάσταση. Δείτε την ζωή των παππούδων σας πόσα στάδια πέρασε. Καλά και άσχημα. Εύκολα και δύσκολα. Όταν γυρίσει ο τροχός τι εφόδια θα θέλατε να έχετε;. 

Και αν ακόμα δεν σταθείτε τυχεροί. Και βρεθείτε στην δύσκολη θέση να αφήσετε την χώρα σας για ένα καλύτερο μέλλον, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε εκεί; Τον εργάτη στα μεγάλα εργοστάσια όπως το 1950; Πολλοί φίλοι μου αναγκάστηκαν να φύγουν ήδη για το εξωτερικό. Αλλά κανένας  τους δεν είναι εργάτης. Είναι καθηγητές πανεπιστημίου, στελέχη τραπεζών, δάσκαλοι , υπάλληλοι.  Τελικά τα πάντα είναι θέμα επιλογής και αυτή βρίσκετε στα χέρια σας. 

Μην αφήσετε κανέναν να σταθεί εμπόδιο στην μόρφωσή σας. Γιατί μέσα από την γνώση μπορούμε να χτίσουμε το μέλλον. Και δεν υποτιμώ τους ανθρώπους που έμαθαν μία τέχνη. Αλλά αυτούς που αποφάσισαν να μην καλλιεργήσουν την ψυχή τους. Η μόρφωση δεν κρύβεται μόνο στα σχολικά βιβλία αλλά και δεν παραμένει μόνο εκεί. 

Και κάτι τελευταίο για να μην σας κουράσω άλλο. Θα σας ζητήσω μόνο μία χάρη. Ότι και αν επιλέξετε στην ζωή σας να είστε πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Να αγαπάτε τους άλλους και να τους σέβεστε. Να εκτιμάτε τον μόχθο και να κατανοείτε τις δυσκολίες που περνούν. Να συμπαραστέκεστε σε όσους έχουν την ανάγκη σας και να είστε δίκαιοι. Να είστε ευγενικοί και να χαρίζειε την ευτυχία. 

Και να θυμάστε ακόμα και όταν θα τελειώσει το σχολείο και τα όνειρά σας  αρχίσουν να πραγματοποιούνται εγώ θα είμαι εδώ να σας καμαρώνω. 

Με αγάπη,

Η δασκάλα σας.