Γράμμα στους μαθητές μου.
Αγαπημένα μου παιδιά,
Είναι καιρός τώρα που θέλω να σας γράψω. Είναι τόσα πολλά που θέλω να σας πω. Για πράγματα που ξεφεύγουν από τα διδασκαλικά στερεότυπα. Που όμως κάποια από αυτά τα έχουμε συζητήσει έστω και λίγο. Λίγο γιατί η ύλη τρέχει και μαζί της τρέχουμε και εμείς. Προσπερνώντας κάποιες φορές τα μαθήματα ζωής.
Θα ήθελα ξεκινώντας να σας ευχηθώ η καινούργια χρονιά να εκπληρώσει όλους τους στόχους σας. Αλλά κυρίως να σας επιτρέψει να ονειρεύεστε. Να σας επιτρέψει να κάνετε σχέδια για το μέλλον. Γιατί πια, ακόμα και τα όνειρα εμφανίζονται σπάνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου στην ηλικία σας. Να ονειρεύεται , να σχεδιάζει, να παλεύει. Και όσο και αν σας φαίνεται παράξενο ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ με όμορφα χρώματα το μέλλον.
Κάποια στιγμή ένας από εσάς όταν του έδειξα τα θέματα των πανελληνίων του 1993 αντί να σχολιάσει την δυσκολία τους μου είπε '' Α , αυτά έδιναν αυτοί που είναι τώρα άνεργοι ε;'' Αυτή η φράση χαράχτηκε βαθιά μέσα μου. Πρώτον γιατί κάπου τότε έδωσα και εγώ εξετάσεις. Τότε έδινε η γενιά μου. Οι φίλοι μου. Εκείνα τα χρόνια. Και 20 χρόνια μετά στα μάτια σας είμαστε οι άνεργοι, οι κακομοιρηδες. Δεν θα πω αποτυχημένοι. Γιατί δεν αισθάνομαι πια έτσι. Πέρασαν στιγμές που αισθάνθηκα έτσι αλλά όσο και αν χτυπήθηκα και εγώ και οι υπόλοιποι τριαντάρηδες το ξεπέρασα. Τώρα πια πιστεύω ότι πέτυχα πολλά στην ζωή μου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να πετύχω περισσότερα όμως ξέρω ότι δεν θα πάψω να προσπαθώ. Γιατί αλλιώς θα πάψω να υπάρχω.
Η φράση αυτή όμως με προβλημάτισε κιόλας. Τι πρότυπα μπορεί να έχει ένας έφηβος σήμερα βλέποντας εμάς που έχουμε πτυχία , γνώσεις, εμπειρία ξαφνικά στην ανεργία. Τι μπορεί να οραματίζεται ένας νέος όταν βλέπει να ξεκινά ένα νέο κύμα μετανάστευσης; Δυστυχώς κάποιοι από σας επιβεβαιώσατε τους φόβους μου. Άλλοι πήρατε την απόφαση να τα παρατήσετε αφού όπως είπατε και να σπουδάζετε δεν θα βρίσκατε δουλειά ή άλλοι δεν παλέψατε αρκετά αφού δεν το πιστέψατε. Πως μπορείτε να σκέφτεστε ότι δεν αξίζει τον κόπο; Πως μπορείτε να σκέφτεστε μόνο το τώρα; Έχετε 50 χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας μπροστά σας. Είναι δυνατόν να παραμείνουν τα πράγματα για τόσο μεγάλο διάστημα σε αυτήν την κατάσταση. Δείτε την ζωή των παππούδων σας πόσα στάδια πέρασε. Καλά και άσχημα. Εύκολα και δύσκολα. Όταν γυρίσει ο τροχός τι εφόδια θα θέλατε να έχετε;.
Και αν ακόμα δεν σταθείτε τυχεροί. Και βρεθείτε στην δύσκολη θέση να αφήσετε την χώρα σας για ένα καλύτερο μέλλον, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε εκεί; Τον εργάτη στα μεγάλα εργοστάσια όπως το 1950; Πολλοί φίλοι μου αναγκάστηκαν να φύγουν ήδη για το εξωτερικό. Αλλά κανένας τους δεν είναι εργάτης. Είναι καθηγητές πανεπιστημίου, στελέχη τραπεζών, δάσκαλοι , υπάλληλοι. Τελικά τα πάντα είναι θέμα επιλογής και αυτή βρίσκετε στα χέρια σας.
Μην αφήσετε κανέναν να σταθεί εμπόδιο στην μόρφωσή σας. Γιατί μέσα από την γνώση μπορούμε να χτίσουμε το μέλλον. Και δεν υποτιμώ τους ανθρώπους που έμαθαν μία τέχνη. Αλλά αυτούς που αποφάσισαν να μην καλλιεργήσουν την ψυχή τους. Η μόρφωση δεν κρύβεται μόνο στα σχολικά βιβλία αλλά και δεν παραμένει μόνο εκεί.
Και κάτι τελευταίο για να μην σας κουράσω άλλο. Θα σας ζητήσω μόνο μία χάρη. Ότι και αν επιλέξετε στην ζωή σας να είστε πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Να αγαπάτε τους άλλους και να τους σέβεστε. Να εκτιμάτε τον μόχθο και να κατανοείτε τις δυσκολίες που περνούν. Να συμπαραστέκεστε σε όσους έχουν την ανάγκη σας και να είστε δίκαιοι. Να είστε ευγενικοί και να χαρίζειε την ευτυχία.
Και να θυμάστε ακόμα και όταν θα τελειώσει το σχολείο και τα όνειρά σας αρχίσουν να πραγματοποιούνται εγώ θα είμαι εδώ να σας καμαρώνω.
Με αγάπη,
Η δασκάλα σας.
About the Author
.jpg)
15 comments
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ!!!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!!!!!!!ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!! ΜΠΡΑΒΟ!! ΚΑΛΗΣΥΝΕΧΕΙΑ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως αν σταματούσαμε να εξισώνουμε την μόρφωση με την επαγγελματική αποκατάσταση να γινόμασταν και -καλύτεροι-Άνθρωποι. Την καλημέρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με όσα λες Μαρία μου! Και σαν άνεργη, 27χρονη πάιρνω κι εγώ λίγο δύναμη από τα λόγια σου! Φιλι΄και καλή σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ τρυφερό και ουσιαστικό. Συγκινήθηκα!Καλό απόγευμα να έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά να έχεις, με υγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γράμμα σου είναι τόσο συγκινητικό... και έχεις δίκιο σε όσα λες.
Ας ελπίσουμε... για όλα.
Φιλιά!
Όμορφο το γράμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά με υγεία.
Φιλάκια ...
πολύ ωραίο γράμμα, θα σταθώ στα τελευταία σου λόγια!! πάνω απ'όλα να είναι άνθρωποι, να σέβονται, να μη σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται και να θέτουν στόχους στη ζωή τους! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ συγκινητικό
ΑπάντησηΔιαγραφήτο γράμμα σου αυτό
και πολύ σκληρή
η γλώσσα των παιδιών
Σε φιλώ
Τι όμορφο γράμμα Μαράκι και πόσο εύστοχα απάντησε στις αναμενόμενες ενστάσεις τους! Συγκινήθηκα ειδικά στο τέλος! Τους το έδωσες ή θα το διαβάσουν από εδώ; Είναι τυχερά που σ εχουν δίπλα τους! Kathy by anthomeli
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου για τη γνώση, την μόρφωση... Καλή χρονιά Μαρία μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαράκι πόσο τυχεροί που είναι οι μαθητές σου που σε έχουν. Με συγκίνησες πολύ ! Καλή χρονιά Μαρία μου, Συνέχισε να είσαι η έμπνευσή τους και η δύναμή τους :)
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ συγκινητικο!Συνέχισε να εμπνέεις τους μαθητές σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι υπέροχος άνρθωπος Μαράκι και καταπληκτική δασκάλα. Είναι τυχεροι οι μαθητές σου. Τους μίλησες με απλά λόγια, με επιχειρήματα και αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως σε 50 χρόνια μπορούν να γίνουν πολλά. Μην τα προδικάζουμε όλα. Αισιοδοξία!!!!!
Μαρία μου, πόσο θα ήθελα να σε είχα δασκάλα! Είσαι υπέροχη ψυχούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήσουν η δασκάλα μου στο λύκειο, λίγο πριν πάρω την απόφαση να το παρατήσω, και μου έστελνες αυτό το άρθρο ή μου έλεγες αυτά που γράφει μέσα, το πιο πιθανό είναι να το συνέχιζα. Ως νεαροί της ηλικίας μας έχουμε τη συνήθεια να λέμε φωναχτά αυτά που σκεφτόμαστε και μας πειράζουν, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι ο καθηγητής που βρίσκεται μπροστά μας, έχει κι αυτός συναισθήματα. Πρώτα πράττουμε και μετά σκεφτόμαστε, γι 'αυτό μέχρι και να ενηλικιωθούμε χρειαζόμαστε όχι μόνο το σχολείο, αλλά και καθηγητές όπως εσύ για να μας βοηθάνε να μην παίρνουμε τις λάθος αποφάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν μετάνιωσα ποτέ που παράτησα το σχολείο καθώς από τα 17 ξεκίνησα να δουλεύω σε περιοδικά και εφημερίδες και η δουλειά μου δεν απαιτεί χαρτιά (web design & development), σε όσους σκέφτονται να κάνουν το ίδιο, προσπαθώ να τους πείσω για το πόσο σημαντικό είναι να τελειώσουν το σχολείο - ακόμη κι αν το χαρτί που πάρουν δεν τους βοηθήσει ποτέ, είναι σημαντικό να το 'χουν.
Συνέχισε την υπέροχη δουλειά που κάνεις και σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτό το υπέροχο άρθρο μαζί μας.