Φέτος τα παιδιά δεν πήγαν στο χωριό μετά το τέλος των σχολείων.Ήθελα να περάσουμε το καλοκαίρι μαζί. Να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο. Δουλεύοντας απόγευμα χάνεις στιγμές μαζί τους. Αντίθετα το καλοκαίρι έχουμε αρκετό χρόνο να τον αφιερώσουμε στα παιδιά.

Έτσι έφτιαξα μια λίστα με όσα θέλω να κάνουμε μαζί τους 3 αυτούς μήνες. Ένα από τα σχέδιά μου ήταν να πάμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Όχι όμως για να δούμε τους ελληνικούς θησαυρούς αλλά την Αιγυπτιακή συλλογή που είναι ανοικτή κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Το ελληνικό τμήμα τα παιδιά το είχαν επισκεφτεί με το σχολείο.

Αφορμή στάθηκε μία ανάρτηση της Action Plus για την ξενάγηση που διοργάνωναν την Κυριακή 24 Ιουνίου. Και μιας και είναι λίγο δύσκολο να ταξιδέψουμε στην Αίγυπτο ήταν ευκαιρία να μάθουν τα παιδιά αλλά και εμείς για τον Αιγυπτιακό πολιτισμό. Μέσα από τα 7000 εκθέματα του μουσείου τα παιδιά ανακάλυψαν έναν τελείως διαφορετικό πολιτισμό. Με αντιλήψεις για τη ζωή και το θάνατο που δεν ήταν εξοικειωμένοι.

Ήμουν σίγουρη ότι ο μεγάλος μου γιος είχε κάποια ιδέα για την αρχαία Αίγυπτο από τα βιβλία της Ιστορίας. Έτσι αποφάσισα να μιλήσω στον μικρό και ανακάλυψα ότι οι γνώσεις του ήταν μόνο απ΄τα παιδικά. Μάλιστα θεωρούσε ότι οι μούμιες και οι πυραμίδες δεν υπάρχουν. Άλλωστε στα παιδικά οι μούμιες ζωντανεύουν  σύμφωνα με το θρύλο. Αρα το παιδί τα είχε κατατάξει στην κατηγορία των παραμυθιών. Καλό θα ήταν, λοιπόν, αν επισκεφτείτε τη συλλογή με παιδιά κάτω των 10 ετών να τα προετοιμάσετε για τον Αιγυπτιακό πολιτισμό.Χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Απλά δείξτε τους κάποιες εικόνες και πείτε τα βασικά. Τα υπόλοιπα θα τα μάθουν στην ξενάγηση.


Την μέρα εκείνη αφήσαμε τη μικρή μας στη γιαγιά και τον παππού και ξεκινήσαμε  για το μουσείο. Ένα πρωινό αφιερωμένο στα αγόρια. Ο ξεναγός μας ζήτησε να μπουν μπροστά όλα τα παιδιά αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήταν μια ξενάγηση προσαρμοσμένη για παιδιά. Και αυτό να σας πω με φόβισε στη αρχή. Δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσε να τραβήξει την προσοχή τους.  Αλλά τελικά τα παιδιά παρακολουθούσαν προσηλωμένα. Ίσως το να απλουστεύουμε τόσο πολύ τον τρόπο με τον οποίο τους μιλάμε δεν τα βοηθά να αναπτύξουν το λεξιλόγιο και τη γλώσσα τους.

Η ξενάγηση όμως ήταν για τα παιδιά μια μεγάλη ευκαιρία να μάθουν και πολλά άλλα πράγματα εκτός από τον αιγυπτιακό πολιτισμό. Έμαθαν να λειτουργούν μέσα σε μία ομάδα. Καθώς ο ξεναγός μας δεν  απαντούσε σε ερωτήσεις όταν παρουσίαζε ένα έκθεμα αλλά μόλις τελείωνε έδινε την ευκαιρία σε μεγάλους και παιδιά να ρωτήσουν. Ετσι τα παιδιά έμαθαν να περιμένουν. Στην αρχή σηκωνόντουσαν χεράκια και κάποια παιδιά πετάγονταν. Αλλά σιγά σιγά έμαθαν να ρωτάνε τη σωστή στιγμή. Τους έμαθε ότι δεν ακουμπάμε τις προθήκες γιατί θα χτυπήσει ο συναγερμός με ευγενικό αλλά σοβαρό τρόπο.

Όταν ήμουν κοντά στον μικρό είχε την τάση να με ρωτάει σε ακατάλληλες στιγμές και επομένως να χάνει την αφήγηση. Ετσι διακριτικά απομακρυνθήκαμε  πιο πίσω και η προσοχή του στράφηκε στον ξεναγό. Όταν επισκεπτόμαστε μουσεία με τα παδιά δεν πρέπει να περιμένουμε ότι θα είναι αγάλματα αλλά πρέπει να τους μάθουμε να σέβονται το χώρο και τους υπόλοιπους επισκέπτες. Αυτός ήταν και ένας λόγος που προτίμησα ξενάγηση από το να διαβάζω εγώ τα καρτελάκια στα παιδιά. Μια ξενάγηση δεν εστιάζει σε ονόματα και αριθμούς που έτσι και αλλιώς δεν θα θυμόμαστε. Αυτά άλλωστε μπορούμε να τα βρούμε και στις σελίδες των μουσείων. Μια ξενάγηση πρέπει να σε ταξιδεύει. Να μας μαθαίνει τα βασικότερα σημεία και να γίνεται το έναυσμα για περαιτέρω μελέτη.


Αν θέλετε και εσείς να επισκεφτείτε την Αιγυπτιακή συλλογή μέσω της Action plus, θα επαναληφθεί η ξενάγηση τις ακόλουθες ημερομηνίες:

Πέμπτη 5 Ιουλίου, 18.00 – 19.30

Κυριακή 8 Ιουλίου, 18.00 – 19.30

Σάββατο 14 Ιουλίου, 18.00 – 19.30

Σάββατο 21 Ιουλίου, 18.00 – 19.30

Το κόστος είναι 10 ευρώ ανα άτομο αλλά τα παιδιά έως 12 ετών (με τη συνοδεία ενηλίκου) καθώς και οι συνοδοί ατόμων με αναπηρία που χρήζουν συνοδείας (π.χ. με σοβαρά κινητικά προβλήματα, τυφλότητα κτλ.) συμμετέχουν δωρεάν.

Επίσης η γενική είσοδος στο μουσείο είναι 10 ευρώ αλλά υπάρχουν κατηγορίες που δεν χρεώνονται όπως τα παιδιά μέχρι 18 ετών , οι άνεργοι κτλ.

πληροφορίες για το ωράριο του μουσείου και τα εισιτήρια θα βρείτε εδώ

πληροφορίες για τη αιγυπτιακή συλλογή εδώ

πληροφορίες για την action plus εδώ

Η ανάρτηση δεν είναι διαφημιστική αλλά μια προσωπική εμπειρία.

Θυμάμαι  όταν ήμουν μικρή πόσο πιο απλά ήταν τα πράγματα.  Τα πρωινά  έρχονταν οι συμμαθήτριές μου να με πάρουν να πάμε σχολείο και όταν ήμασταν απογευματινή βάρδια γυρίζαμε στο σπίτι αφού είχε νυχτώσει. Θυμάμαι  στο Λύκειο να παίρνω το λεωφορείο για το κέντρο της Αθήνας για να πάω στο ωδείο.  Καθώς μεγάλωνα οι ελευθερίες άρχισαν να κόβονται. Μην βγαίνεις μόνη σου όταν νυχτώσει, μου έλεγαν.  Πάρε με τηλέφωνο ,όταν φτάσεις.

Άλλαξα εγώ; Μάλλον όχι. Άλλαξε ο κόσμος. Και πάψαμε να αισθανόμαστε ελεύθεροι. Κλειστά τα παράθυρα και ας ήταν καλοκαίρι. Συναγερμός στα σπίτια  και έξοδος μόνο με παρέα που θα σε φέρει μέχρι την πόρτα . Και θα περιμένει να ανέβεις και απάνω. Και αισθάνεσαι να πνίγεσαι. Τι κι αν σου έλεγαν ότι δεν φοβούνται εσένα , αλλά τον κόσμο.....

Μόνο ένα καλοκαίρι ένιωσα ελεύθερη. Το 2004. Μέναμε δίπλα στο Ολυμπιακό στάδιο και η περιοχή φυλάσσονταν συνεχώς. Μέχρι και πεζή μετά τα μεσάνυχτα γύρισα σπίτι μετά από την βάρδια μου σαν εθελόντρια. Και οι γονείς μου δεν είπαν τίποτε. Βγαίναμε παρέες και δεν με ρωτούσαν με αγωνία που θα είμαστε, τι ώρα θα γυρίσουμε. Κράτησε μόνο εκείνο το καλοκαίρι αλλά κατάλαβα. Δεν είχα αλλάξει εγώ αλλά ο κόσμος.


Και το κατάλαβα ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Αφού 2 χρόνια μετά θα κρατούσα στην αγκαλιά μου το μωρό μου. Και θα έχτιζα εγώ μια γυάλινη σφαίρα γύρω του.Με απαγορεύσεις και μη. Δεν θα πας μόνος σου στο σχολείο, δεν θα πάρεις το ποδήλατο στο δρόμο, δεν θα μείνεις μόνος σου στο σπίτι...... Και μου φαίνονταν όλα αυτά τα μη τόσο σωστά. Στα παιδιά μου πάλι όχι. Και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν φταίνε εκείνα αλλά ο κόσμος γύρω τους.

Καθώς μεγάλωναν όμως ένιωσα εκείνο το πνίξιμο και πάλι. Επαψα να νιώθω ότι έτσι πρέπει. Θα μεγάλωναν χωρίς να μάθουν τον κόσμο. Και ξαφνικά θα τα άφηνα μόνα.Μου φάνηκε ανεύθυνο. Σαν να τα στέλνεις άοπλα σε πόλεμο. Ήθελα να έχουν τις δικές τους ελεύθερες στιγμές. Και γι αυτό τα έγραψα στους προσκόπους.


Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ο μικρός μου πήγε το δεύτερο ταξιδάκι του στη Σαλαμίνα χωρίς εμάς. Και δεν έχει κλείσει τα 8. Και όμως είναι οι μόνες στιγμές που νιώθω ήσυχη.  Έκανα ένα τηλέφωνο να βεβαιωθώ οτι το καράβι είχε πιάσει στεριά αλλά μετά τίποτε. Άλλωστε απαγορεύονται τα κινητά και δεν είναι ωραίο να ενοχλείς την υπεύθυνη συνέχεια. Αποτοξίνωση και αυτά και εμείς.

Την προηγούμενη μέρα του διάβαζα τον κατάλογο με τα ρούχα και με τον αδερφό του τον μεγάλο έψαχναν στην ντουλάπα να βρούνε 3 καλοκαιρινά μπλουζάκια, σορτσάκια , φούτερ κτλ.  Και αφού τα στριμώξαμε  στον  ταξιδιωτικό του σάκο τρύπωσε στην αγκαλιά μου και ήθελε να κοιμηθεί εκεί. Να δω πως θα κοιμηθείς μόνος σου αύριο του είπα. Άλλο αύριο μου απαντά. Βλέπετε αύριο θα είναι μεγάλος  και θα κοιμάται στη σκηνή με τους φίλους του.


Πολλοί με ρωτάνε αν φοβάμαι. Οχι απαντώ γιατί όπου παει η ομάδα έχει ειδοποιήσει τις αρχές της περιοχής. Τα παιδιά  μαθαίνουν να είναι αυτόνομα και αρα λειτουργούν πιο υπεύθυνα. Και φυσικά είναι παιδιά αλλά τους επιβλέπουν σωστά. Είναι όλη η ομάδα μαζί και έχουν κανόνες. Αν  εφαρμόζουν τους κανόνες στο σπίτι; Όχι ακόμα θα πω και αφήστε με μια ακόμα φορά να ονειρεύομαι.


Το πιο σημαντικό είναι ότι έστω και λίγο αισθάνονται ελευθέρα. Μαθαίνουν τον κόσμο πριν να έρθει η ώρα να τον αντιμετωπίσουν. Απομακρύνονται με ασφάλεια από τον γυάλινο προστατευτικό κόσμο που τους βάλαμε. Αποκτούν δεξιότητες  και αφήνουν τις ηλεκτρονικές συσκευές στην άκρη.  Γίνονται ένα με τη φύση και λειτουργούν σαν ομάδα. Και ξέρω οτι θα εχουν τις δικές τους στιγμες να θυμόνται όταν μεγαλώσουν.

Από πέρσι στο δημοτικό των παιδιών έχουμε ξεκινήσει ένα πρόγραμμα που λέγεται ''Παιχνιδι με τα μαθηματικα'' μαζί με το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων . Πέρσι ξεκινήσαμε αργά μέχρι να πάρουμε τις απαραίτητες άδειες αλλά εφέτος ξεκινήσαμε νωρίς. Τα παιδιά μέσα από παιχνίδια καλούνται να δουν πόσο ενδιαφέροντα μπορούν να γίνουν τα μαθηματικά!  Δεν γίνεται μάθημα αλλά παίζουμε με τα κλάσματα, την προπαίδεια, τα εμβαδά, το ΕΚΠ. Σε επόμενες αναρτήσεις θα σας παρουσιάσω κάποια παιχνίδια μας αλλά σήμερα ήθελα να δείτε την Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας.

Η ιδέα ήταν τα παιδιά να φτιάξουν τα δικά τους περίπτερα και να πουλάνε φαγητά που θα είχαν φτιάξει οι γονείς .Έπρεπε να μετρήσουν τα θρανία, να κόψουν τα χαρτόνια, στις σωστές διαστάσεις , να επιλέξουν χρώματα, σχέδια και φυσικά τι θα ήθελαν να πουλήσουν. Τα χρήματα ήταν ψεύτικα εκτυπωμένα από μένα με στόχο  να μάθουν να πληρώνουν αλλά και να δίνουν ρέστα.

Όλη η οικογένεια βοηθάει!

Η προετοιμασία άρχισε  μια βδομάδα πιο πριν. Οπότε  τα παιδιά ετοίμασαν τα περίπτερα αλλά για να μην λερώσουμε ,το βάψιμο έγινε στο σπίτι. Κάποια παιδιά  πήραν τα χαρτόνια σπίτι και κάποια άλλα τα τελείωσα εγώ με τους βοηθούς μου σύμφωνα με τις οδηγίες των παιδιών. 

Τα αγόρια μου με τον παππού ετοιμάζουν!

Σχεδόν έτοιμοι!

Εκείνη την ημέρα πήγα με τους γιους μου, τον παππού και γονείς από το σύλλογο λίγο νωρίτερα για να στήσουμε τα περίπτερα. Κάποια παιδιά δεν είχαν καταφέρει να έρθουν στο τελευταίο μάθημα οπότε  έφτιαξα πρόχειρα αλλά χριστουγεννιάτικα περίπτερα με τραπεζομάντιλα και διακοσμητικά.

Το περίπτερο με τα αναψυκτικά!

Το περίπτερο με τα muffins

Τα φαγητά ήταν hot dog, pop cor,  hamburger, muffins, αναψυκτικά και κοτομπουκιές! Εύκολα στην κατασκευή, αγαπημένες γεύσεις στα παιδιά και να μπορούν να καταλωθουν στο χέρι και κρύα.
Αρκετοί ήταν οι γονείς που μας έφεραν τα φαγητά και τα ποτά και τους ευχαριστούμε πολύ γιατί αλλιώς τα μαγαζάκια μας θα ήταν άδεια.

To περίπτερο με τις κοτομπουκιες

Το περίπτερο με τα hot dog

Τα παιδιά ήταν πολύ συνεργάσιμα. Χωρίστηκαν σε ομάδες  και  έβαλαν την προσωπική του σφραγίδα. Με χρώματα και λεπτομέρειες. Δεν φαίνονται στην εικόνα αλλά τα κάθετα κουτιά έχουν τρύπες από την άλλη πλευρά σαν μικρά ντουλαπάκια και λειτουργούν σαν αποθηκευτικοί χώροι. Μια ιδέα καθαρά των παιδιών που με εντυπωσίασε για την πρακτικότητά της.

Το unicorn περίπτερο με τα pop corn!

Το περιπτερο με τα hamburger

Πολλά περίπτερα είχαν οργανωθεί με αναλώσιμα, αλλά και ομοιόμορφο ρουχισμό των παιδιών της ομάδας!!! Δεν επιτρεπόταν να σηκώνονται όλοι μαζί αφού έπρεπε κάποια μέλη να εξυπηρετούν. Έτσι δεν σηκώνονταν όλοι να ψωνίζουν. Οι τιμές περνούσαν από κρατικό έλεγχο (δικό μου) ώστε να είναι πιο δύσκολα νούμερα και να δίνουν τα παιδιά ρέστα. Πάντα όμως με πρόταση της ομάδας.

Μάλιστα για να καταλάβετε πόσο μικρογραφία της κοινωνίας ήμασταν στα τελευταία κομμάτια παρατηρήθηκε το φαινόμενο των προσφορών ('' Τελευταίο muffin στη μισή τιμή") ή και αισχροκέρδειας (" Τελευταίο  Hot dog. Προλάβετε! '' , ενω είχαν κάνει αύξηση μαμούθ). Τέλος μια ομάδα τέλειωσε πολύ νωρίς και αγόραζε μερίδιο μετοχών κάποιας άλλης γιατί βαριόταν να κάθεται!

Μπροστά από το δέντρο με φόντο κόκκινο και πράσινο γκοφρέ χαρτί που είχε τυχαία τοποθετήσει η δασκάλα βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες με τα παιδιά !!!

Να ευχαριστήσω πολύ τον σύλλογο γονέων για την υποστήριξή του, το σχολείο που μας επιτρέπει να συνεχίζουμε το πρόγραμμα και φυσικά τους γονείς των παιδιών και τα ίδια τα παιδιά για την συμμετοχή τους.

Αν είστε δάσκαλοι μην διστάσετε να κάνετε μία τέτοια γιορτή με τα παιδιά. Η μάθηση δεν γίνεται μόνο στον πίνακα. Θέλει και κόπο και απόλαυση. 
Αν πάλι είστε γονείς διοργανώστε ένα πάρτι  στο σπίτι σαν και αυτό. Τα παιδιά θα το απολαύσουν. Σύντομα και άλλα μαθηματικά παιχνίδια!!!

Στο σπίτι μας τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι πολύ ιδιαίτερα. Όχι μόνο γιατί έχω φοβερή αδυναμία σε αυτήν την περίοδο. Όχι μόνο γιατί στολίζω κάθε γωνιά. αλλά και γιατί έχω δύο άντρες που γιορτάζουν. Τον άντρα μου και τον μικρό μου γιο. Όλα τα χρόνια γιόρταζα τον άντρα μου το βράδυ των Χριστουγέννων. Αλλά οι καιροί άλλαξαν και έτσι πλέον κάνουμε ένα μεγάλο τραπέζι το μεσημέρι όπως όλος ο κόσμος και φωνάζουμε όλους τους συγγενείς. Αλλά το μικρό μου αγόρι δεν είχε γιορτάσει ποτέ. Ποιος να ρθει Πρωτοχρονιά !!! Φέτος μάλιστα δεν γιόρτασε και τα γενέθλιά του (γιατί έκανε τότε μια επέμβαση στα δόντια)  οπότε το ήθελε πολύ. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα πάρτι για την γιορτή του λίγο νωρίτερα. Το Σάββατο 30/12 ήταν ιδανική ημερομηνία. Πολύ κοντά στην γιορτή αλλά ταυτόχρονα όχι ανήμερα ώστε να έρθουν όλοι.

Και επειδή το ήθελα πολύ αποφάσισα να κάνω ένα πάρτι  Χριστουγεννιάτικο. Με κεντρικό θέμα τα μπισκοτοσπιτα. Το σπίτι ήταν ήδη στολισμένο και το μόνο που είχα να κάνω  ήταν να κρεμάσω μερικά μπαλόνια. Έτσι είχα να ασχοληθώ μόνο με την  διασκέδαση των παιδιών και το φαγητό.

Και επειδή είναι πολύ δύσκολο να είσαι καλή οικοδέσποινα και να φροντίζεις 25 παιδιά και να είσαι και στην κουζίνα φώναξα βοήθεια. Ένα γλυκύτατο ξωτικό ανέλαβε τα παιδιά. Δεν ήταν άλλη από την Δήμητρα από το mitas parties. Κατάφερε και τα οργάνωσε μια χαρά. Παρόλο που  είχαν φάει τόσα γλυκά! Άκουσα τα καλύτερα λόγια τόσο από τους γονείς όσο και από τον αυστηρότερο κριτή, τον γιο μου. Που ήθελε ακόμα πιο πολλά παιχνίδια από το ξωτικό. Και όχι ότι δεν είχαμε ετοιμάσει και άλλα. Αλλά λίγο ακόμα και δεν θα προλάβαινε το ξωτικό την αναχώρηση του Αγίου Βασίλη από τον Βόρειο Πόλο. 

Και όπως είπαμε το θέμα ήταν τα μπισκοτοσπιτα. Έφτιαξα μόνη μου τις προσκλήσεις. Είναι τόσο εύκολο. Μια εικόνα gingerbreadhouse , πολυχρωμία στις λέξεις, καφέ φάκελος σαν το μπισκότο και  αυτοκόλλητα.  Τα παιδιά ξετρελάθηκαν με το θέμα. Και περίμεναν την μέρα που θα στολίσουν τα σπιτάκια. 

Αρχικά σκεφτόμουν να φτιάξω τα κλασικά gingerbreadhouses . Αλλά ακόμα θα φούρνιζα για 25 παιδάκια ,οπότε στράφηκα στην λύση  σοκοφρέτες. Άμα καταφέρετε να κολλήσετε την σοκολάτα που λιώνει να μου το πείτε. Τύπου amaretti κολλάνε τέλεια αλλά είναι τόσο μικρές που  θα έπρεπε να αδειάσω όλα τα σουπερμάρκετ της περιοχής. Ε τελικά δεν είναι τυχαίο που τα ονομάζουμε μπισκοτοσπιτα. Κλασική αγαπημένη ιδέα και καραμέλα για κόλλα καθώς το icing δεν κάνει για τους τοίχους αλλά μόνο για τη διακόσμηση. Και αφού φάγαμε πάνω από 5 ώρες να κολλάμε σπιτάκια με τον άντρα μου και τον γιο μου, αφού καήκαμε στα μισά δάχτυλα, ετοιμάστηκε και το τελευταίο σπιτάκι!

Είχα αγοράσει κουτιά  στα οποία κολλήσαμε χριστουγεννιάτικα αυτοκόλλητα για να τα στολίσουμε και μέσα είχαμε βάλει ζελατίνα μέσα για να μην ακουμπάει το σπιτάκι στο κουτί. Το κάθε παιδί παρέλαβε ένα κουτάκι, έγραψε το όνομα του και όταν στόλιζε το σπίτι το έβαζε μέσα και το έπαιρνε στο τέλος του πάρτι . Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε μερικά από τα μπισκοτοσπιτα των παιδιών στολισμένα. 

Στο τραπέζι έστρωσα πλαστικό κόκκινο τραπεζομάντιλο. Γιορτινό μεν, σωτήριο δε αφού δεν λερώθηκε τίποτα και αμέσως μετά πετάχτηκε. Στο κέντρο έβαλα μπαλάκια με ότι   γλυκίσματα βρήκα στα σουπερμάρκετ της περιοχής.  Smarties,ζελεδακια, καραμελιτσες πολλών ειδών, πουράκια που έγιναν δοκάρια και καμινάδες! 

Αφού τέλειωσαν τα παιδιά το στόλισμα  ήρθε η ώρα των κατασκευών. Ένα καινούριο  πλαστικό τραπεζομάντιλο και τα παιδιά έφτιαξαν τα δικά τους στολίδια. Έπειτα στόλισαν τα μπαλόνια τους είτε σαν χιονάνθρωπους , είτε σαν santa clauss.  Γιατί μετά από τόση ζάχαρη έπρεπε να βρούμε δραστηριότητες ενδιαφέρουσες αλλά χαλαρωτικές αν με καταλαβαίνετε!!!

Στη συνέχεια έπαιξαν πολλά παιχνίδια με το ξωτικό, όπως μουσικές καρέκλες ,  σκυταλοδρομίες με μανταλάκια κτλ Έσπασαν την πινιάτα. Όχι για την ακρίβεια εγώ την έσπασα αφού δεν έλεγε να σπάσει με τίποτα. Για την ακρίβεια την εμβόλισα με τον πλάστη! Και επειδή  δεν είχαν πάρει αρκετή δόση ζάχαρης, ο τόπος γέμισε σοκολατάκια,καραμελάκια κτλ.......


Και πάμε στα φαγητά. Εδώ επέλεξα εύκολες λύσεις. Δεν είχα χρόνο και για τα σπιτάκια και για δύσκολα φαγητά. Hamburger, hot dog , πίτσες, τυροπιτακια, λουκανικοπιτακια ήταν οι επιλογές μου. Και καλά να είναι έτοιμα όταν θα έρθουν  ώστε να μην χρειάζεται να ασχοληθώ, Αλλά όταν δουλεύεις μέχρι και το πρωινό του πάρτι δεν είσαι ποτέ έτοιμος. Ευτυχώς οι πρώτοι που ήρθαν ήταν η παιδική μου φίλη Μαρισα και ο άντρας της Mathew που με το που μπήκαν ανέλαβαν την κουζίνα. Έφτιαξαν το icing για τα παιδιά, έψηναν τις πίτσες ,έπλεναν πιάτα, τακτοποίησαν το ψυγείο, σερβιραν και τόσα άλλα. Σε βαθμό που δεν κάθισαν καθόλου και ένα παιδάκι τους πέρασε για προσωπικό catering! . Να μην παραλείψω ότι ο Mathew  μαγείρεψε ειδικό φαγητό για τον μπαμπά μου που δεν τρώει αλάτι και είχα ξεχάσει αυτή τη φορά στον πανικό να του φτιάξω κάτι.Πραγματικά με έσωσαν αφού δεν νομίζω να τα κατάφερνα να ήμουν όπου χρειαζόταν. Και τους χρωστάω μεγάλη χάρη.


Και  έφτασε η ώρα της τούρτας. Όχι δεν είχαμε γενέθλια αλλά και το τραγουδάκι είπαμε και κεράκια σβήσαμε. Το είχε απωθημένο φέτος τι να κάνουμε. Και τώρα θα περιμένατε τούρτα χριστουγεννιάτικη ε; Όχι βέβαια. Γιατί μπορεί εγώ να ήθελα χριστουγεννιάτικο πάρτι αλλά ο μικρός ήθελε πάρτι Superman. Και η γιαγιά δεν του χάλασε χατήρι. Έχει βρει μια τεχνική και ζωγραφίζει στην ζαχαρόπαστα και ταυτόχρονα βρήκε και τον μπελά της αφού ότι μας έρθει σε σχέδιο της το ζητάμε. Και επειδή η μια δεν φτάνει ποτέ για τόσα άτομα, 'εφτιαξε και μια υπέροχη σοκολατίνα.

Τέλος να ευχαριστήσω την αδερφούλα μου που έκανε χρέη φωτογράφου και μάλιστα φωτογράφισε όλες τις μικρές φατσούλες μια μια μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δεντρο ,με καπέλα, σκουφάκια και  photo booth props για να τις στείλουμε σε όλα τα παιδάκια σαν ενθύμια.

Μπορώ να σας πω ότι έφτασα στα όρια της αντοχής μου. Ένιωσα το σώμα μου να με παρακαλάει να σταματήσω να το κουράζω άλλο. Αλλά το χαμόγελο αυτών των παιδιών, οι αγκαλιές τους και  τα μάτια τους που λαμπύριζαν με έκαναν να νιώσω τόσο ευτυχισμένη. Όταν μάλιστα τον είδα να γελάει στον υπό του νομίζω ότι σχεδόν ξεκουράστηκα κιόλας.

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου Καλή Χρονιά γεμάτη υγεία και παιδικά χαμόγελα!

Τα Χριστούγεννα είναι η πιο  πολυάσχολη  περίοδος.  Στολίζουμε το σπίτι, φτιάχνουμε γλυκά,  αγοράζουμε δώρα, ετοιμάζουμε το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, κάνουμε και δεχόμαστε επισκέψεις, κάνουμε κατασκευές και ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης. Η λίστα με όσα μπορούμε να κάνουμε είναι τεράστια και θέλει οργάνωση. Αλλά Χριστούγεννα είναι και η περίοδος που μπορούμε να περάσουμε καλά με τα παιδιά! Να δούμε ταινίες παιδικές, να πάμε σε πάρκα αναψυχής, να παίξουμε επιτραπέζια , να πάμε σινεμά  και θέατρο. Και φυσικά πρέπει να ξεκινήσεις νωρίς για να τα προλάβεις όλα.  Αυτήν την Κυριακή μαζί με το φροντιστήριο του μικρού  παρακολουθήσαμε  την παράσταση Ο Μολυβένιος Στρατιώτης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σε διασκευή, δραματοποίηση και σκηνοθεσία Μαριάννας Τόλη! 

Πρόκειται για το κλασσικό παραμύθι με μοντέρνες πινελιές, χιούμορ, αρκετό ροκ και  ευτυχισμένο τέλος.  Το τέλος του παραμυθιού έχει παραληφθεί από την παράσταση ώστε τα παιδιά να μην στεναχωρηθούν από την μοίρα  του Μολυβένιου Στρατιώτη και την θυσία της μπαλαρίνας. Σύγχρονες ατάκες και αρκετό χιούμορ έκαναν την παράσταση ενδιαφέρουσα για μικρούς αλλά και για μεγάλους.  Μια παράσταση που απόλαυσαν στην παρέα μας από παιδιά 2 ετών, παιδιά δημοτικού, εφήβους μέχρι και οι γονείς που χειροκροτούσαν στους ρυθμούς του ροκ (και όχι μόνο) με το οποίο μεγάλωσαν.Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη διασκευή βραβεύτηκε ως η καλύτερη διασκευή Παιδικού Θεατρικού Έργου από την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ τον Νοέμβριο του 2012.

Η μουσική γνώριμη σε μας τους μεγαλύτερους  ενθουσίασε και το νεότερο κοινό. Τραγούδια του 1980-1990  με  στίχους προσαρμοσμένους στην ιστορία. Εκπληκτικές οι φωνές όλων των συντελεστών  μας ενθουσίασαν.  Οι χορογραφίες ξεσήκωσαν το κοινό. Τα σκηνικά και τα κουστούμια ήταν πολύ όμορφα και τα 3D animation καθήλωσαν τους μικρούς.

Η παράσταση  δίνεται στο Νέο  Θέατρο Βασιλάκου (Προφήτου Δανιήλ 3 και Πλαταιών στον Κεραμεικό). Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη αφού απέχει μόνο 5 λεπτά από το σταθμό του μετρό Κεραμεικός. Παραστάσεις δίνονται κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε  εδώ .

Ήρθε η ώρα να γιορτάσουμε τα γενέθλια του μεγάλου μας γιου. Όσο μεγαλώνει,τόσο πιο δύσκολο είναι να βρούμε θέμα. Το πάρτι γίνεται στο χωριό και τα παιδιά είναι διαφόρων ηλικιών. Από την άλλη ένα εντεκάχρονο αγόρι δεν θέλει τα κλασσικά παιδικά πάρτι. Έτσι του πρότεινα να κάνουμε ένα nerf  πάρτι. Ποτέ δεν ήμουν fun των όπλων στα αγόρια. Τα nerf είναι τα μόνα που δεν με έβρισκαν αρνητική. Δεν παύουν να είναι όπλα απλά όπως και τα νεροπίστολα τα έβρισκα λίγο πιο αθώα.

Ο σχεδιασμός και η επιτυχία ενός τέτοιου πάρτι βασίζεται στο παιχνίδι. Αν αφήσετε τα παιδιά απλά να παίξουν πόλεμο μεταξύ τους το πιθανότερο είναι να τσακωθούν σύντομα. Καλύτερα τα παιχνίδια να είναι οργανωμένα.

Η πρόσκληση

Εκτυπώστε σε ένα χαρτί το κείμενο που θέλετε με το logo nerf και κολλήστε απλά μια σφαίρα

Ο χώρος

Δυστυχώς ένα τέτοιο πάρτι χωρίς εξωτερικό χώρο δύσκολα σχεδιάζεται. Αν όμως δεν έχετε κήπο μπορείτε να το κάνετε σε κάποιο πάρκο ή σε κάποιο παιδότοπο. Εμείς ευτυχώς είχαμε τον κήπο του παππού.

Η διακόσμηση

 Τα χρώματα ενός nerf party είναι το μπλε και το πορτοκαλί. Χρειάζεστε απλά ένα μπλε πλαστικό τραπεζομάντιλο, μπλε και πορτοκαλί πιάτα, πιρούνια, κουτάλια. πορτοκαλί χαρτοπετσέτες και ποτήρια (δύσκολα θα βρείτε μπλε ποτήρια, συνήθως είναι γαλάζια). Εκτυπώσιμα για το baneraki και τα φαγητά  βρήκα στο διαδίκτυο.

Τα φαγητά

Τώρα τελευταία στα πάρτι προτιμώ εύκολες λύσεις όπως κεφτεδάκια, σουφλέ, πίτσα, hot dog , τυροπιτάκια, πενιρλάκια,  τορτίγιες και κρέπες (αυτό δεν είναι εύκολο αλλά μου τα  ζητάνε τα παιδιά  μου και οι φίλοι τους οπότε μερικές ώρες στο τηγάνι θα τις περάσω.

Στην τούρτα ήθελα να βάψω τα πουράκια μπλε με πορτοκαλί ακρούλα αλλά η άσπρη σοκολάτα δεν συνεργαζόταν και έτσι έμεινα στην απλή εκδοχή. Όσο για τα πουράκια που βουτήχτηκαν στη σοκολάτα αν και δεν μπήκαν στην τούρτα ήταν απόλαυση.

Τα παιχνίδια

Σε ένα πάρτι βασικό είναι τα παιδιά να περάσουν καλά αλλά και να διασφαλίσεις ότι δεν θα τσακωθούν και δεν θα υπάρχουν τραυματισμοί. Έτσι το να παίζουν όλη την ώρα πόλεμο δεν ήταν μέσα στα σχέδιά μου. Αντίθετα θέλησα να κάνω μια σειρά από δοκιμασίες και να βάλω λίγο από το survivor  στο πάρτι. Οι δοκιμασίες ήταν απλές και για τα παιδιά αλλά και στην κατασκευή τους. Είχαμε κώνους, δοκό ισορροπίας, ρόδες,  δίχτυ και τέλος σκοποβολή. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δ΄υο ομάδες ανάλογα με την ηλικία τους. Μάλιστα άρεσε τόσο και στους γονείς που θέλησαν κάποιοι να πάρουν και αυτοί μέρος!

Περνούσαν ανάμεσα στους κώνους χωρίς να τους ρίξουν, μετά έπρεπε να περάσουν πάνω από την δοκό χωρίς να πέσουν αλλιώς ξανάρχιζαν από την αρχή της δοκού. Μετά περνούσαν από τις ρόδες για να συρθούν στη συνέχεια κάτω από το δίχτυ. Τέλος έπρεπε να ρίξουν όλους τους στόχους με ένα nerf!!! Προσοχή και οι δυο ομάδες πρέπει να έχουν το ίδιο τύπο όπλου και πολλές σφαίρες. Δεν είναι και τόσο εύκολο.

Κανονικά για στόχους είχαμε κρατήσει τενεκεδένια κουτάκια από cola και πορτοκαλάδα για να έχουν διαφορετικό χρώμα για τις δυο ομάδες. Ο μπαμπάς μας όμως εκείνο το πρωί τα πέταξε κατά λάθος στον κάδο με τα ανακυκλώσιμα και έτσι αυτοσχεδιάσαμε.

Όποιος τέλειωνε πρώτος τον στίβο έδινε έναν πόντο στην ομάδα του. Μετά το τέλος του παιχνιδιού μαζευτήκαμε για να κόψουμε την τούρτα και να φάμε.  Όσο οι καλεσμένοι έτρωγαν εμείς ετοιμάσαμε το επόμενο παιχνίδι. Μαζεύτηκαν όλα τα παραπάνω και μπήκαν δυο αυτοσχέδια κάστρα από χαρτόνι. Το ένα φαίνεται σε κάποιες φωτογραφίες στο βάθος. Ανάμεσά τους βάλαμε κάποια αντικείμενα στα οποία θα μπορούσαν να κρύβονται ανάμεσα οι μικροί μας μαχητές. Όπως καταλάβατε ήταν ώρα για πόλεμο. Δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει  σε ένα τέτοιο πάρτι. είχαν πολλά παιδιά φέρει και τα δικά τους όπλα και ήταν έτοιμοι. Φυσικά το άφησα για το τέλος και δεν είχα άδικο καθώς εκεί ήταν πιο εύκολο να γίνουν πιο έντονες οι διαμάχες. Άλλωστε σε λίγο θα σκοτεινιάζει.



Οι ομάδες χωρίστηκαν και πάλι και πήγαν στα κάστρα τους. Στόχος να κλέψουν την αντίθετη σημαία. Πιστέψτε με το παίξαμε πολλές φορές καθώς η μια ομάδα είχε την τακτική πάμε γιουρούσι . Έφευγαν όλοι μαζί και έλεγαν ότι κάποιος θα καταφέρει να φτάσει. Από την άλλη ομάδα ήταν πιο διστακτικοί και το πολυβόλο τους είχα πάθει εμβολή.  Ακόμα και όταν αντέδρασαν μια φορά το μικρότερο μέλος της τολμηρής ομάδας πέρασε απαρατήρητο και έφτασε στο αντίπαλο κάστρο!


Εγώ πάντως χάρηκα που  είδα τα αγόρια μου χαρούμενα για μια ακόμα φορά. Που μαζεύτηκαν και πάλι τα παιδιά του χωριού και που ακόμα και όταν άρχισε να ψιχαλίζει ο κόσμος περνούσε τόσο καλά που μετέφερε τα τραπεζάκια στην μικρή βεράντα. Και όταν σταμάτησε η βροχή πάλι στον κήπο. Κανείς δεν έφυγε και αυτό για μένα ήταν η καλύτερη ανταμοιβή.

Πολλά λέγονται στις μέρες μας για τα ακριβά πάρτι και τις υπερβολές. Το κόστος ενός τέτοιου πάρτι δεν είναι μεγαλύτερο από τα κλασικά πάρτι που κάναμε παλιά. Είναι απλά πιο οργανωμένο. Απαιτεί ώρες ψαξίματος στο internet, ώρες  από τη μαμά για να κόψει τα εκτυπωσιμα,ώρες από μαμά και γιαγιά για να μαγειρέψουν, ώρες από τον μπαμπά και τον παππού για τα παιχνίδια. Απαιτεί αγάπη και μεράκι.  Δίνει όμως σαν ανταμοιβή χαμόγελα και αναμνήσεις στα παιδιά. Γίνετε ευρηματικοί και τολμήστε να δώσετε χρώμα στα πάρτι ακόμα και αν είναι μόνο για λίγους.

Γεια σας είμαι η Κατερίνα! Έχω πλέον και επίσημα όνομα αν και δεν το έχουμε συνηθίσει ακόμα. Ακούω και στο μπέμπα όμως. Φέτος έκανα την πρώτη μου βουτιά.  Όχι αυτή στην κολυμπήθρα, αυτή προσπαθώ να την ξεχάσω.  Εννοώ στη θάλασσα. Πέρσι την έβλεπα από μακριά. Ήμουν μικρή λέει για τα νερά της Αττικής. Φέτος όμως ήρθε και μένα η σειρά μου.

Για να πας στην παραλία όμως θέλεις και τα απαραίτητα αξεσουάρ. Καταρχάς μαγιό. Το πρώτο μου  μπικίνι μου το πήρε η φίλη της μαμάς Ελένη και με θαύμασαν όλοι.  Μετά η μαμά βρήκε ασορτί frozen  σαγιονάρες για τη θάλασσα.   Και τέλος η θεία μου αγόρασε  frozen  μπρατσακια. Ας τους πει κάποιος ότι είναι καλοκαίρι και δεν ταιριάζει αυτό το παιδικό!

Τη θάλασσα τη λάτρεψα από την πρώτη βουτιά. Είναι το μόνο που μπορεί να με ξεκολλήσει από την μαμά μου. Είναι το δεύτερό μου καλοκαίρι και  εκμεταλλεύομαι το γεγονός ότι τα αγόρια έχουν πάει διακοπές στο χωριό. Έτσι γίναμε αυτοκόλλητες. Κάθε φορά που με παίρνει αγκαλιά κάποιος άλλος κλαίω. Εκτός αν έρθει η γιαγιά και μου να πει πάμε βόλτα στην παραλία. Τότε αφήνω την μαμά με χαρά. Της κάνω γεια και τρέχω για την θάλασσα.  

Σήμερα πάντως ήμουν άτυχη. Είχε πολύ κύμα. Μου λένε να μην βουτήξω. Ούτε τα μπρατσάκια δεν θα βοηθήσουν. 

Αυτό πάντως που μετά το μπάνιο οι μεγάλοι  τσουγκρίζουν τα ποτήρια με ουζάκι δεν το καταλαβαίνω.  Έμαθα και εγώ να κάνω  'γεια μας'  με το μπιμπερό μου. Θα πάρω και ποτήρι σύντομα. Αχ ελπίζω να θυμηθεί η μαμά ότι μου αρέσει η Μίνυ  και να μην πάρει πάλι frozen!

Εγώ πάντως  βγαίνω κερδισμένη με τα μεζεδάκια. Μου αρέσουν τα κριτσινάκια και το τυράκι!

Αλλά και όταν παίρνουν burger  ζητάω πατάτες!

Μανούλα θα μου πάρεις και μένα τοστάκι με τυράκι! Εγώ πάντως θα κλαίω μέχρι να μου πάρεις.

Ώρα να φύγουμε. Ας καθαρίσω τα ποδαράκια από την άμμο να μην λερωθεί το αυτοκίνητο. 

Τα ξαναλέμε σε καμιά παραλία.