Parentslandgr

Και πάλι πίσω. Μετά από μια αρκετά πολυάσχολη, κουραστική αλλα και δημιουργική περίοδο που με κράτησε μακριά σας είμαι πάλι εδώ.

Οπως είδατε είπα να σας υποδεχτώ με αλλαγές. Το σπιτάκι στολίστηκε για το Πάσχα με τη βοήθεια της Μάχης που με την ανάρτησή της Ομορφύνετε τα Blog σας με βοήθησε πάρα πολύ. Μου αρέσουν οι αλλάγες γενικώς. Πιστεύω οτι μας ανανεώνουν.

Θα ξεκινήσω τις αναρτήσεις με κάποια πραγματα που χρωστάω (παιχνίδια, βραβεία) αλλα τις επόμενες μέρες θα έχουμε συνταγές, βιβλία, τις δικές μου λαμπαδίτσες, στεφάνια για την πρωτομαγιά, ιδέες για βόλτες με τα παιδιά αλλα και διαγωνισμό. Ουπς πολλά είπα.

Θυμάστε το παιχνίδι της Γεωργίας Ηι -5; Ε, το τελευταίο κομμάτι δεν ανέβηκε ποτέ. Είναι η ανάρτηση με 5 φωτογραφίες. Ήρθε λοιπόν η ώρα να σας δείξω 5 αγαπημένες φωτογραφίες. Δεν ξέρω αν είναι οι καλύτερες αλλα είναι αγαπημένες.

Κλασσική πια φωτογραφία. Σε αυτήν με βρίσκεται παντού. Blog , facebook κτλ. Την τράβηξε η αδερφή μου και μου αρέσε τόσο που δεν την αλλάζω.

Αυτή η φωτογραφία είναι από την ημέρα του γάμου μου.

Αυτή τραβήχτηκε στα βαφτίσια του μικρού μου γιου. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση και στα δυο παιδιά μου όταν γεννήθηκαν ήταν τα δαχτυλάκια τους που αναζητούσαν να πιαστούν από κάπου. Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να στηριχτεί και να νιώσει αγάπη από τα πρώτα στάδια της ζωή του.

Λατρεύω το ηλιοβασίλεμα. Αλλά η κάθε φωτογραφία γίνεται ακόμα πιο σημάντική όταν σου θυμίζει ευχάριστες οικογένειακές στιγμές. Εκδρομές που κάναμε μαζί με τα παιδιά. Παιχνίδια στη θάλασσα μέχρι την ώρα του δειλινου.

Το αγάπημένο μας παιχνίδι μέσα στο σπίτι είναι το κρυφτό. '' Μαμά πού είμαι;''

Τα λέμε πάλι αύριο με βραβειάκια πουπεριμένουν εδώ και καιρό!

Καλό μήνα!

Εδώ και μέρες έχω ενημερωθεί για ένα διαδραστικό συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στις 20 Απριλίου. Όταν μάλιστα έμαθα ότι θα συμμετέχουν και κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα συμπλήρωσα αμέσως τη φόρμα συμμετοχής.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το διαδραστικό συνέδριο διοργανώνουν οι αγαπημένοι μας Μικροί Μεγάλοι στον πολυχώρο The Hub Events και απευθύνεται σε blogger και μη. Θα μιλήσουν άνθρωποι με εμπειρία στο χώρο του blogging και θα δώσουν συμβουλές.

Πραγματικά ανυπομονώ να μάθω καινούργια πράγματα. Όταν είδα τους ομιλητές ήμουν σίγουρη ότι θα πάρω πολλά από αυτούς. Φυσικά δεν θα έχανα την ευκαιρία να ακούσω και πάλι τις bloggoφιλενάδες μου. Γιατί ναι ανήκω σε μία ψηφιακή γειτονιά. Μοιράζομαι τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου και τις ιδέες μου μαζί τους. Διαβάζω τις δικές τους αναρτήσεις και ποτέ δεν είμαι μόνη. Το καλό με το blogging είναι ότι ο καθένας επικοινωνεί με τους άλλους την στιγμή που εκείνος το νιώθει και μπορεί. Γιατί γίνεται ψηφιακά. Όχι όμως απόμακρα και ψυχρά. Πολλές από τις μαμάδες τις έχω γνωρίσει από κοντά. Η επικοινωνία μας απέκτησε πρόσωπο. Έγινε ακόμα πιο ουσιαστική. Ένας ακόμη λόγος λοιπόν να πάω στο συνέδριο για να γνωρίσω και άλλους από κοντά.

Και επειδή πραγματικά το να μοιράζεσαι είναι διασκεδαστικό μην διστάσετε να μοιραστείτε αυτές τις στιγμές μαζί μας. Πληροφορίες θα βρείτε στη σελίδα http://psifiakesgeitonies.gr. Είναι η τελευταία μέρα που μπορείτε να δηλώσετε.

Τα λέμε από κοντά λοιπόν.

Τον τελευταίο καιρό τα μικρά μου βάλλονται από ιώσεις. Αυτό σημαίνει φάρμακα και νεύρα. Και φυσικά χαϊδεύονται περισσότερο και είναι εντελώς απείθαρχα. Ποιο ''όχι'' το 1940. Εδώ να δείτε. Έπρεπε κάτι να γίνει.

Αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε για άλλη μια φορά τους πίνακες επιβράβευσης. Την προηγούμενη φορά είχε χάσει το ενδιαφέρον του και δεν μας βοήθησαν και πολύ. Τελικά τώρα κατάλαβα ότι το παν είναι το βραβείο. Αλλά θα πούμε για αυτό μετά.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δούμε είναι τι θα μπορούσε να κάνει το παιδί στην ηλικία του και ποιες συμπεριφορές του δεν μας αρέσουν περισσότερο. Να συζητήσουμε μαζί του τι θα ήθελε να είναι στη λίστα και τι θα ήθελε να κερδίσει σαν βραβείο. Καλό θα ήταν μάλιστα να συμμετέχει και στην κατασκευή του πίνακα.

Έτσι και εμείς φτιάξαμε τον δικό μας. Πήγαμε μαζί στο βιβλιοπωλείο και πήραμε έναν λευκό πίνακα και μαρκαδόρους. Δεν είναι αυτό που θα ήθελα σαν αποτέλεσμα αλλά μέχρι να δούμε πως δουλεύει για μερικές μέρες νομίζω ότι μας κάνει. Μετά και αφού τον οριστικοποιήσουμε θα φτιάξουμε έναν καλύτερο.

Μικρά πράγματα για τα οποία γίνονταν ομηρικοί καυγάδες. Το αποτέλεσμα είναι πάνω από τις προσδοκίες μας. Δεν μας φέρνει αντίρρηση και μάλιστα προθυμοποιείται να βοηθήσει. Σαν να μεταλλάχτηκε το παιδί μου. Σηκώνεται το πρωί χωρίς κλάμα και στρώνει το κρεβάτι του χωρίς να του το πει κανείς. Αλλάζει τα ρούχα του και όταν μπαίνει σπίτι και δεν τα πετάει από δω και από εκεί. Πλένει τα χέρια και τα δόντια του και όταν του ζητάς βοήθεια έρχεται όλο χαμόγελο.

Φυσικά όπως είπα το μυστικό ήταν το βραβείο. Την προηγούμενη φορά είχαμε επιλέξει βόλτες και δραστηριότητες, που όμως καθυστερούσαν να γίνουν και έτσι δεν είχε καθημερινό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά στη μάχη μπήκε ο υπολογιστής. Μέχρι τώρα έπαιζε μόνο Σαββατοκύριακο, όμως τώρα πρέπει να κερδίζει 10 αστεράκια για να παίξει 1 ώρα. Και γιατί θα μου πείτε να δεχτεί να χάσει το κεκτημένο του και να πρέπει να το διεκδικήσει; Αν παρατηρήσετε τον πίνακά μας πολλά αστεράκια κατακτώνται εύκολα. Έτσι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει περισσότερες μέρες από αυτές που δικαιούνταν πριν. Φυσικά υπάρχει και το βραβείο της εξόδου για πιο πολλά αστεράκια, πράγμα που το ζήτησε ο ίδιος εξάλλου.

Δεν ξέρω ποσό θα κρατήσει αυτή η περίοδος αλλά αυτό το τριήμερο θα μου μείνει αξέχαστο. Γι' αυτό και άρχισα να ψάχνω τρόπους να κάνω τον πίνακα μας καλαίσθητο αφού μάλλον ήρθε για να μείνει αυτή τη φορά. Να τι έχω βρει.

πηγή

Παρακάτω σας έχω έναν σύνδεσμο για τα βρείτε εικονίτσες

πηγή

Και επέιδη και ο μικρός ζητά τα δικά του αστεράκια, αν και δεν θα πετύχει....

πηγή

Ο χρόνος θα δείξει αν όλα θα παραμείνουν έτσι ήσυχα!!!

Σήμερα το βράδυ είναι η Ωρα της Γης.

Εδώ και μερικά χρόνια και εμείς συμμετέχουμε και κλείνουμε τα φώτα για 1 ώρα. Δεν σωζεις τον κόσμο ίσως με μία ώρα αλλά μπορείς να τον αλλάξεις δίνοντας το μηνυμα στα μικρά παιδιά ότι πρέπει να σέβονται το περιβάλλον και να παλεύουν γι αυτό.

Ετσι και φέτος θα κλείσουμε τα φώτα στις 8:30 το βραδυ, θα ανάψουμε μερικά κεράκια και θα κάτσουμε όλοι μαζί στο σαλόνι να λέμε ιστορίες. Δεν θα ξεχάσουμε μερικές λιχουδίτσες και λίγα παιχνίδια για να γίνει το πάρτυ μας ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Μην το σκέφτεστε. Διοργανώστε τη δική σας γιορτή. Προλαβαίνετε!!!

Για μένα αυτή η βδομάδα του Hi - 5 είναι η πιο δύσκολη. Ολα τα αγαπημένα μου blog κάνουν ανάρτηση φαγητά και μάλιστα τα αγαπημένα τους. Που εννοείται είναι τα περισσότερα και δικά μου αγαπημένα.
Ετσι λοιπόν για να σας τυραννήσω και εγώ λίγο παραπάνω διάλεξα τα εξής:

1) Ενα αλμυρό κέικ. Το έφτιαξα τωρα τελευταία σε κατι συναντήσεις και όλοι ενθουσιάστηκαν. Και εγώ μαζί.

2) Τις πατάτες φούρνου δεν τις πολυτρώνε τα παιδάκια μου εκτός αν είναι φτιαγμένες με κρέμα γάλακτος και τυριά.

3) Το ρυζόγαλο της μαμάς μου. Εγώ δεν το πετυχαίνω ποτέ. Την φωτογραφία πήρα απο την αδερφούλα μου.

4) Μπριζόλες αλλά και γενικά ότι μπορεί να ψηθει στα κάρβουνα. Αλλωστε η περιοχή μας είναι γνωστή για την τσίκνα της.

5) Σοκολάτα. Οτι έχει σοκολάτα είναι απλά must αλλά διάλεξα το φοντύ και τα αποτελέσματά του.

Τις επόμενες μέρες λέω να αναρτησω και μερικές συνταγούλες. Οχι καλέ το ρυζογαλο που δεν πετυχαίνει.

Σε λίγο θα φύγω για την δουλειά. Θα κάνω πάλι 90 χλμ. σήμερα και θα χάσω 1,5 με 2 ώρες από την μέρα μου. Να μην πώ για το οικονομικό κόστος. Σε λίγο θα το σπρωχνω το αυτοκίνητο.

Αλλα κάτι τέτοιες μέρες πηγαίνοντας στο super market ξεχνω την καθημερινή ταλαιπωρία. Γιατί το να ζεις στα προάστια σου δίνει την δυνατότητα να βλέπεις ουρανό, δέντρα και ζώα που μόνο στο χωριό κάποτε έβλεπα. Θυμάμαι μικρή να παρατηρώ απο το παράθυρο του σπιτιού μου το ηλιοβασίλεμα. Πόσο με μαγεύουν αυτά τα πορτοκαλοκόκκινα χρώματα! Μετά χτίστηκαν μπροστά πολυκατοικίες και χάθηκαν τα χρώματα. Τωρα εδώ ξέρω ότι δεν θα τα χάσω.