.

Και όπως σας είχα υποσχεθεί το καλοκαίρι θα είναι άκρως δημιουργικό!
Ξεκίνησα με καλοκαιρινά στεφανάκια. Κάποια από τα υλικά τα αγόρασα και κάποια τα είχα στο σπίτι από τις εξορμήσεις σε παραλίες. Τα χρώματα ξέφυγαν από το κλασικό άσπρο - μπλε γιατί  κοιτώντας το σαλόνι μου συνειδητοποίησα ότι δεν ταιριάζει το μπλε. Και γιατί μου αρέσουν οι αλλαγές!





Υλικά
Στεφάνια
κορδέλες
βότσαλα από την παραλία
Αχιβάδες- κοχύλια από την παραλία
Θαλασσινά διακοσμητικά
χαρτοπετσέτες με θαλασσινά μικρά σχέδια
Κόλλα   decoupage
Πινέλο
Βερνίκι σε σπρέυ
Πιστόλι σιλικόνης
Φαντασία



Εκτέλεση
1) Κόβουμε τα σχέδια από την χαρτοπετσέτα και με το πινέλο τα κολλάμε πάνω στα βότσαλα.
2) Ψεκάζουμε τα κοχύλια με το βερνίκι  και όταν στεγνώσει η κόλλα και τα βότσαλα για να γυαλίζουν.
3) Περνάμε την κορδέλα γύρω από το στεφάνι.
4) Με το πιστόλι σιλικόνης κολλάμε τα διακοσμητικά. Για καλύτερο αποτέλεσμα και πιο σταθερό προτιμήστε να τα κολλήσετε στην κορδέλα και όχι στο ξύλο.




Τέλος διακοσμήστε τα στεφανάκια ή δωρίστε τα στα αγαπημένα σας πρόσωπα.


 Όταν μία μάνα έχει αγόρια υπάρχουν στιγμές που κάτι της λείπει. Και αυτό το κάτι είναι ένα χρώμα, το ροζ. Τις προάλλες που έψαχνα για αγορίστικα σανδάλια του γιου μου το μάτι μου έπεσε σε κάποια γλυκούλικα πέδιλα στο spartoo. Πραγματικά τα χάζευα αρκετή ώρα. Θα ήθελα να είχα ένα κοριτσάκι να διαλέγω μαζί του  αποχρώσεις του ροζ, του μοβ και του πορτοκαλί. Και αφού δεν έχω κόρη είπα να τα δούμε παρέα. 

                                                                      
                                                                             JOCKER SANDAL PINK








 Kαι μετά σκέφτηκα τις απογευματινές βόλτες με τα λευκά φορεματάκια και  τις μικρές μπαλαρίνες. Τις περατζάδες στο μόλο με στάση για παγωτό. Τις βραδινές βόλτες στην πλατεία φορώντας λουλουδάτες φουστίτσες. Για εκείνες τις στιγμές  ταιριάζουν επιλογές κλασικές αλλά και με έντονα χρώματα. 



                                         



                                                                                   GLEMODI



                                                                                      TRENZAS



Και τώρα θα μου πείτε γιατί δεν κάνεις και ένα κοριτσάκι να μην ονειρεύεσαι κοριτσίστικα παπουτσάκια ; Μα και αν μου βγει αγόρι; Που είναι και το πιο πιθανό δηλαδή. Λέω λοιπόν να περιμένω μήπως αποκτήσω ανηψούλα κάποια στιγμή . 







Άλλο ένα καλοκαίρι με στερητικά συμπτώματα μαμάς. Θυμάστε πέρσι που το μεγάλο μου ζουζούνι αφού χτύπησε στα βραχάκια  και πήρε για παράσημο 5 ραματάκια έφυγε για διακοπές στο χωριό μακριά από τη μαμά;



Ε φέτος πήραμε πάλι παράσημο. Δυο ραματάκια αυτή τη φορά  σε σύγκρουση με μπαλκονόπορτα.  Ήταν 11 το βράδυ και όταν τον πλησίασα δεν φαινόταν κάτι αρχικά.  Αλλά όταν πήγα να τον χαιδέψω στο κεφάλι φρίκαρα. Αίμα γέμισε το χέρι μου. Τον βουτάει ο άντρας μου στο μπάνιο και εγώ χωρίς καν να τον δω βούτηξα τον μικρό και σε δευτερόλεπτα τον είχα αφήσει στην νονά του από δίπλα. Γύρισα κλείδωσα το σπίτι και φύγαμε.  Σαν να με κυνηγούσε ο χρόνος. Δεν νοιάστηκα για τον μικρό. Ευτυχώς ήμουν σίγουρη ότι ήταν σε καλά χέρια. Αλλά δεν κοίταξα και τον μεγάλο καθόλου. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τον μπαμπά του. Ενεργούσα ενάντια στο χρόνο. Ήθελα να βεβαιωθώ. Να τον δει γιατρός και να μην κάνω εικασίες. Πρέπει να έκανα χρόνο ρεκόρ. Ήμουν σίγουρη  ότι από το κέντρο υγείας θα μας ξαναστείλουν στο Παίδων αλλά ευτυχώς την γλυτώσαμε. Ο γιατρός- παπάς είχε και ελαφρύ χέρι και τον αντιμετώπισε με υπομονή και αγάπη.  Το παιδί τον λάτρεψε. Βέβαια όλο το προσωπικό του μιλούσε ,τον ενθάρρυνε γιατί ξέροντας τι τον περιμένει δεν δεχόταν με τίποτα. Αλλά ευτυχώς πέρασε.

Και όπως και πέρσι έφυγε και φέτος για το χωριό μόλις έβγαλε τα ράμματα.  Και αυτή τη φορά πήρε και τον αδερφό του μαζί. Διπλό το χτύπημα για την μάνα. Πέρσι το είχα ρίξει στις κατασκευές. Έβαφα ότι έβρισκα στο σπίτι.







Και φέτος λοιπόν με βλέπω να σας βομβαρδίζω με κατασκευές τις επόμενες μέρες. Έχω ήδη πολλά στο μυαλό μου. Δεν θα μου ξεφύγει τίποτα άβαφο!!!

Προχτές λοιπόν που ήταν η τελευταία μέρα που περάσαμε μαζί (αφού χτες δούλευα) τους έκανα πολλά χατίρια.

Κρέπες θελαν τα μωρά μου. Ένα βουνό η μαμά.



Με μερέντα για πρωινό  και ζαμπόν τυρί για το βράδυ.




Το μεσημέρι κοτόπουλο με ριζάκι λες σερβιρισμένο λες και ήταν η κριτική επιτροπή του  Μaster shef.



Και το απόγευμα παγωτό με συνταγή από την Ερμιόνη. Να την δοκιμάσετε οπωσδήποτε. Κατενθουσιάστηκαν. Έφαγαν από 3 ξυλάκια ο καθένας. Ευτυχώς ήταν μικρά.




Όπως καταλαβαίνετε όταν είναι να φύγουν τα μικρά μου πρέπει με κάτι να ασχολούμαι.  Πάω να κλάψω αγκαλιά με το υπόλοιπο παγωτό!










Το καλοκαίρι προχώρησε για τα καλά  και η μαμά αμέλησε τα τα παπούτσια. Έτσι ήρθε ο καιρός να διαλέξουμε. Για πρώτη φορά η επιλογή δεν ήταν εύκολο να γίνει από κοντά σε κάποιο κατάστημα.  Αλλά πια αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Ειδικά αν έχεις αγοράσει δεκάδες παπούτσια και ξέρεις τι βολεύει το παιδί. Όταν το αγόρι μου ήταν πιο μικρό ήθελα το παπούτσι να κρατάει από παντού και να μην είναι ανοιχτό ούτε από μπροστά ,ούτε από πίσω ώστε να αποφεύγονται τραυματισμοί στα δάχτυλα  αλλά και στη φτέρνα. Τώρα που μεγάλωσε είμαι πιο ελαστική και έτσι στα επικρατέστερα προστέθηκαν στυλάτα και αέρινα πέδιλα.



                                                                                       HARTLEY JUNIOR

















Έψαξα λοιπόν και κατέληξα σε αυτά που ήταν μέσα στα δικά μου πρότυπα. Φώναξε το αγόρι μου και κάναμε μαζί την επιλογή. Ενθουσιάστηκε που θα έκανε την πρώτη του επιλογή από το διαδίκτυο. Για να μην πελαγώσει με τα μοντέλα του τα έδειχνα ανά δύο. Συζητούσαμε το πόσο βολικά είναι , τα χρώματα και το στυλ. Είπαμε μεγαλώσαμε και τα θέλουμε trendy. Σε αυτήν την ανάρτηση βλέπετε τις τελικές μας επιλογές.  






 Και έτσι φτασαμε στην τελική δυάδα. Το πρώτο επιλογή της μαμάς και το δεύτερο δικό του. Η επιλογή η δική μου πιο κλασική, σοβαρή απόλυτα ταυτισμένη με τα γουστα μου. Αλλά τα παιδιά θέλουν χρώμα, στυλ και φαντασία. Για την ποιότητα δεν είχα θέμα ήταν και τα δύο της ίδιας εταιρείας οπότε η επιλογή είχε πια να κάνει μονο με το design.









                             Εσείς πιο πιστεύετε οτι διαλέξαμε τελικά;





Όσο και αν είναι γνωστό πόσο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική είναι μια επίσκεψη στη βιβλιοθήκη ήταν κάτι που δεν συνήθιζα. Σαν παιδί μόνο στις πρώτες 3 τάξεις του δημοτικού πήγαινα γιατί ήταν μέσα στο πρόγραμμα του σχολείου. 'Οταν άλλαξα σχολείο αυτό σταμάτησε.

Φυσικά δεν σταμάτησα να διαβάζω. Άλλωστε στο σπίτι είχαμε πάρα πολλά. Τα είχαν φέρει οι γονείς μου από τα πατρικά τους. Κλασσικοί συγγραφείς σε σπάνιες πια εκδόσεις. Παίρναμε και αρκετά. Θυμάμαι να διαβάζω παραμύθια, μετά μυθολογία και τέλος  ιστορικά και μυθιστορήματα. Θυμάμαι ακόμα εκείνες τις μαύρες δερμάτινες εκδόσεις της Πηνελόπης Δέλτα. Δεν με ενδιέφερε που δεν είχαν εικόνες. Με συνέπαιρναν οι ιστορίες.

Στην εφηβεία   πολλές φορές μέσα στο σχολικό βιβλίο έκρυβα μυθιστορήματα. Έκανα ότι διάβαζα τα μαθήματά μου (μην διαβάζεις μαμά) αλλά μέσα κρυβόταν τα βιβλία του Άγη και του Κλεομένη βασιλιάδων της αρχαίας Σπάρτης. Φυσικά μερικές φορές κρύβονταν και Μίκυ Μάους. Για να καταλάβετε την πώρωση μαζί τους  θυμηθείτε τι διάλεξα στο παιχνίδι της Γεωργίας για τα 5 αγαπημένα μου βιβλία. 





Στο πανεπιστήμιο είχαμε πολύ καλή βιβλιοθήκη. Και πήγαινα συχνά. Άλλα το 90% ήταν επιστημονικά βιβλία και μάλιστα μαθηματικών. Μου έλειψε το διάβασμα είναι αλήθεια. Μόνο ένα μπορώ να θυμηθώ που δεν αφορούσε τα μαθηματικά. Είχε σχέση με την ύπαρξη της Ατλαντίδα. Πρέπει να διάβασα και μερικά ακόμα αλλά δεν τα θυμάμαι.

Όταν πήρα το πτυχίο  δεν ξαναπέρασα από βιβλιοθήκη. Μέχρι την περασμένη βδομάδα. Που πήγα τον γιο μου σε δραστηριότητες που οργάνωνε η βιβλιοθήκη της πόλης μας. Γίνονται σε πολλές δημοτικές βιβλιοθήκες φέτος το καλοκαίρι. Τα περισσότερα χρειάζονται προεγγραφή και δυστυχώς δεν προλάβαμε αρκετά. Όταν πήγα να τον πάρω ήταν ενθουσιασμένος. Έτσι αποφασίσαμε να γραφτούμε μέλη και να δανειστούμε τα πρώτα μας βιβλία. Περισσότερο μου άρεσε που το κάναμε παρέα. Ο καθένας θα έχει την δική του κάρτα βέβαια και τις δικές του επιλογές. Έτσι η μαμά επέλεξε ''Οι μαθηματικοί της Αρχαίας Ελλάδος'' ενώ ο γιος  ""Η ιστορία  της Κιβωτού του Νωε'' και ''Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος''.  Μας είπαν μάλιστα ότι μπορεί και ο μικρούλης μας να γραφτεί αν και δεν είναι ακόμα 3 χρονών. Άκουσε μάλιστα που  το συζητάγαμε στο σπίτι και έχει ξεσηκώσει τον κόσμο να τον πάμε.


Έτσι σύντομα θα είμαστε και οι τρεις μέλη.  Και επειδή οι καιροί οικονομικά είναι δύσκολοι και η αγορά ενός βιβλίου ίσως να μην γίνεται όσο συχνά θα θέλαμε οι βιβλιοθήκες έρχονται να καλύψουν το κενό. Αρκεί να ψάξουμε. Και είμαι σίγουρη ότι θα το διασκεδάσετε μικροί και μεγάλοι.






Επιτέλους  μετά από μερικές καλοκαιρινές ιωσούλες έφτασε η ώρα για τις πρώτες βουτιές. Είναι δυνατόν να ζούμε σε αυτή τη χώρα με τις ατελείωτες παραλίες και να κανουμε μόνο 10 μπάνια τον Αυγουστο;




Η  καλύτερη  ώρα είναι για μας το απόγευμα κατά τις 6. Εκεί που μαζί με τον καυτό ήλιο αναχωρούν και οι περισσότεροι λουόμενοι. Ετσι είναι ιδανικά για τα παιδιά.



Η θάλασσα γαλήνια σε δροσίζει.




Και πριν φύγουμε ο ήλιος παίζει με τα σύννεφα και μας χαρίζει εικόνες που μαγεύουν.