Φέτος το καλοκαίρι , κατά την διάρκεια των διακοπών παρατήρησα ότι ο μικρός μου γιος τρίζει τα δοντάκια του.  Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλά στη συνέχεια παρατήρησα ότι τελικά ήταν καθημερινή συνήθεια. Άρχισα λοιπόν να το ψάχνω για να δω πως αντιμετωπίζεται. Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως ήταν ο λόγος που μπορεί να το προκαλεί. Μάλιστα κατάφερα να συνδυάσω και άλλα πράγματα που του συμβαίνουν τόσο κατά τη διάρκεια της νύχτας ,όσο και για την συμπεριφορά του κατά την διάρκεια της ημέρας.

                                                                                                πηγή

Το τρίξιμο των δοντιών λέγεται επιστημονικά βρουξισμος. Παρατηρείται σε μεγάλο αριθμό ατόμων. Στα παιδιά εμφανίζεται από πολύ μικρά αλλά τα περισσότερα εγκαταλείπουν την συνήθεια αυτή μέχρι τα 10 τους χρόνια όπου πλέον έχουν τα καινούργια τους δοντακια.

Τα παιδιά που τρίζουν τα δόντια τους το κάνουν χωρίς να το θέλουν. Συνήθως εμφανίζεται όταν υπάρχει έντονο στρες, καταπίεση, θυμός και υπερκινητικότητα. Μπορεί παράλληλα να παρατηρήσετε ότι κάνουν ανήσυχο ύπνο , παραμιλούν και βλέπουν εφιάλτες.  Πολλά παιδιά ξεκινούν να τρίζουν τα δόντια τους  στο δημοτικό και μάλιστα πριν από κάποιο διαγώνισμα το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο.

Οι επιπτώσεις από αυτήν την συνήθεια μπορεί να είναι η αλλοίωση των δοντιών, πονοκέφαλοι ιδιαίτερα πρωινοί  και πόνος στο πρόσωπο. Τα άτομα αυτά μπορεί κατά τη διάρκεια της μέρας να τρώνε τα νύχια του ή να μασάνε τα μολύβια τους.

Τρόποι αντιμετώπισης.

1) Ψάχνουμε να βρούμε τι αγχώνει το παιδί για να αντιμετωπίσουμε την πραγματική αιτία

2) Πριν τον ύπνο χαλαρώνουμε το παιδί με  ένα ζεστό μπάνιο, λίγο χαλαρωτικό μασάζ, ένα παραμύθι και μια ζεστή αγκαλιά.

3) Συμβουλευόμαστε τακτικά τον οδοντίατρο για την κατάσταση των δοντιών

4) Αν το φαινόμενο δεν σταματήσει με την έλευση των καινούργιων δοντιών μπορεί να χρειαστεί να φορέσει ειδικό μασελάκι για να μην καταπονουνται τα δόντια.

 Ποτέ δεν περίμενα ότι θα  καταλάβαινα τόσο για την συμπεριφορά του από το τρίξιμο των δοντιών του. Εσάς τα παιδάκια σας τρίζουν τα δοντάκια τους;

Μπορεί να  μου αρέσει να βλέπω μπάσκετ οπως σας είπα την προηγούμενη φορά αλλά αν διάλεγα άθλημα για μένα θα προτιμούσα τις πολεμικές τέχνες. Και έτσι πριν δυο χρόνια έγραψα τον γιο μου στα μαθήματα τζούντο. 

Το τζούντο είναι ιαπωνικό άθλημα πάλης που έχει γίνει και Ολυμπιακό άθλημα. Το Τζούντο περιλαμβάνει ρίψεις και ακινητοποιήσεις. Η φιλοσοφία του είναι να  χρησιμοποιείς το σώμα σου σαν μοχλό και να εξουδετερώνεις τον αντίπαλο. Παρακάτω βλέπετε δυο   βασικές κινήσεις ανατροπής του αντιπάλου.

                                                                                          Ashi Guruma
 

                                                                                           Koshi Guruma

 Μπορεί οι τεχνικές του να φαίνονται θεαματικές αλλά  το Τζούντο είναι ένα από τα ασφαλέστερα αθλήματα και επίσης δεν βασίζεται άμεσα σε χτυπήματα. Έτσι αποτελεί  έναν ιδανικό τρόπο άθλησης για τα παιδιά αφού ταυτόχρονα τους μαθαίνει αυτοάμυνα, σεβασμό στον αντίπαλο και ενισχύει την αυτοεκτίμηση.

Τα παιδιά ξεκινούν από τα πέντε χρόνια αλλά υπάρχει η πιθανότητα να βαρεθεί το παιδί από τόσο μικρό αφού επαναλαμβάνουν τις ίδιες κινήσεις. Βέβαια υπάρχουν αρκετά παιχνίδια με τα οποία μπαίνουν σιγά σιγά στην φιλοσοφία των κινήσεων αλλά οι εντυπωσιακές ανατροπές έρχονται πολύ αργότερα.

Το κόστος είναι στα 25 ευρώ το μήνα και φυσικά και εδώ υπάρχει στολή που ονομάζεται τζουντόκι και είναι μπλε ή άσπρη. Κοστίζει 50 ευρώ. Το καλό είναι ότι δεν χρειάζονται αθλητικά παπούτσια που μπορουμε να βρουμε στο spartoo παρά μόνο σαγιονάρες (εδώ)  ή σπορ σανδάλια (εδώ).

Να σας πω ότι τώρα που διανύουμε την τρίτη χρονιά εχω αρχίσει να καμαρώνω ακόμα περισσότερο το γιο μου.  Και εύχομαι να συνεχίσει το αθλημα αυτό ακόμα και αν επιλέξει να ασχοληθεί και με οτιδήποτε αλλο.

Τα σημερινά παιδιά έχουν αρκετά φορτωμένα προγράμματα. Σχολείο και μετά φροντιστήριο. Δυο ξένες γλώσσες και μουσική. Όλα αυτά απαιτούν πνευματική προσπάθεια και υποχρεώνουν το παιδί να παραμένει καθισμένο αρκετές ώρες. Παράλληλα το μάθημα της γυμναστικής στο σχολείο δεν επαρκεί για να καλύψει το κενό της άσκησης του σώματος. Γι 'αυτο και κατά τη γνώμη μου η ενασχόληση με κάποιο άθλημα  είναι αναγκαία. 

πηγή

Σκέφτηκα λοιπόν να δούμε μαζί κάποια αθλήματα και να ανταλλάξουμε απόψεις. Και μάλιστα να ξεκινήσουμε από ένα άθλημα αρκετά αγαπητό σε μένα. Το μπάσκετ. Μπορεί να μην ήμουν ποτέ σε ομάδα και να έπαιζα μόνο στο σχολείο αλλα ήταν και είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Και χάρηκα πολύ που πριν λίγες μέρες παρακολουθούσα μαζί μετά αγόρια μου τους αγώνες της εθνικής. Δεν προκριθήκαμε βέβαια  αλλά  περάσαμε πολύ όμορφα. Και αυτό πιστεύω ότι ήταν το σημαντικό. 

Αυτό που μου αρέσει στο μπάσκετ και που μου το ανέφερε και ο γιος μου είναι η γρήγορη εναλλαγή. Είναι ένα άθλημα που χρειάζεται καλά αντανακλαστικά . Το μπάσκετ συμβάλλει επίσης στο συντονισμό των κινήσεων και το παιδί αναπτύσσει  δεξιότητες όπως η γρήγορη αντίληψη και η επιδεξιότητα. Το παιχνίδι βασίζεται στην εφαρμογή της στρατηγικής που θα ακολουθήσει η ομάδα και επομένως οι παίκτες πρέπει να είναι προσηλωμένοι στον στόχο του.

πηγή

Όπως όλα τα ομαδικά αθλήματα μαθαίνει στο παιδί να συνεργάζεται με τα άτομα της ομάδας, να ακολουθεί κανόνες και κυρίως να σέβεται τους συναθλητές του. Δεν επιτρέπονται οι επαφές με τον αντίπαλο και επομένως αποτρέπονται βίαιες κινήσεις. 

Γυμνάζει όλο το σώμα με έμφαση σε πόδια και χέρια. Βελτιώνει την φυσική του κατάσταση και τα αποτρέπει από βλαβερές συνήθειες αφού παροτρύνονται από τους προπονητές να κάνουν υγιεινή ζωή.

Και το κυριότερο αυτό μαθαίνεται μέσα από το παιχνίδι και την διασκέδαση.

Η ηλικία που είναι καλή για να ξεκινήσει ένα παιδί είναι τα 6 χρόνια. Ομάδες υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους δήμους της χώρας και οι εισφορές ξεκινούν από τα 25 ευρώ. Οι γονείς εδώ θα πρέπει να υπολογίσουν το κόστος της στολής ( φανέλα - Διαθέσιμα σορτς εδώ) που μπορεί να ξεκινάει από 50 ευρώ αλλά συνήθως είναι υψηλότερο. Άλλωστε τα ρούχα που φοράνε  τα παιδιά πρέπει να είναι ομοιόμορφα και αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε επιλογές. Και φυσικά το παιδί θα χρειαστεί αθλητικά παπούτσια. Μάλιστα υπάρχουν ειδικά για μπάσκετ τα οποία είναι πιο ψηλά στη φτέρνα για να αποφεύγονται στραμπουλήγματα και η εξωτερική σόλα είναι από καουτσούκ για να μην γλιστράνε στο παρκέ. Το κόστος τους ξεκινά και εδώ από τα 50 ευρώ.

Αdidas Performance / RISE UP NBA

Το σημαντικό είναι ότι το παιδί μέσα από την ενασχόληση του με το άθλημα κοινωνικοποιείται, αποκτά ομαδικό πνεύμα και αναπτύσσει έναν δυνατό χαρακτήρα.

Σύντομα θα μιλήσουμε και για άλλα αθλήματα. Εσείς θα διαλέγατε το μπάσκετ για το παιδί σας;

Μιας και ο καιρός άρχισε να δείχνει και την φθινοπωρινή του διάθεση είπα να αποχαιρετήσω  σιγά-σιγά το καλοκαίρι με φωτογραφίες από τις διακοπές.

Βόλτα στα κοντινά λιμανάκια με το που ζέστανε ο καιρός και μετά στο χωριό για αγροτουρισμό!

Φέτος ο γιος μου έπεισε τον παππού να πάρουν κότες στο χωριό. Έφτιαξαν το κοτέτσι και πήραν κοτοπουλάκια.

Όταν οι κότες μεγάλωσαν ζήτησε και πάπιες και γαλοπούλες. Οπότε αργότερα έφτιαξαν και άλλο κοτέτσι . Φανταστείτε ότι τις γαλοπούλες τις ζήτησε ως δώρο για τα γενέθλιά του. Δεν ήθελε να πάρει παιχνίδια! Για του χρόνου έχει ζητήσει και κατσικάκια.

Φυσικά είχαμε και παραγωγή. Τι όμορφο που είναι να τα κόβεις κατευθείαν το πρωί εσύ και να φτιάχνεις με φρέσκα υλικά το μεσημεριανό γεύμα.

Και τα απογεύματα να απολαμβάνεις την μαγεία της φύσης. Ήθελα να γράψω και ησυχία αλλά θυμήθηκα τις φωνές των παιδιών μου οπότε αυτό θα συμβεί σε μερικά χρόνια μάλλον.

Αυτό που ήθελα ήταν να βρίσκουμε κάτι διαφορετικό να κάνουμε κάθε χρόνο. Μια εκδρομή , μια βόλτα σε ένα καινούργιο μέρος. Και την επόμενη μέρα που το είπα ήρθε η πρόταση από τα ξαδέρφια μας να κάνουμε πικνίκ δίπλα στο ποτάμι.

Ένα υπέροχο μέρος στο οποίο έχουν βάλει τραπέζια και χτιστές ψησταριές.

Μικροί και μεγάλοι το χαρήκαμε πολύ. Τα παιδιά  έβγαλαν τα παπούτσια τους (και όχι μόνο) και τσαλαβουτούσαν στα νερά. Σκαρφάλωναν στα δέντρα, έπαιξαν ποδόσφαιρο και βελάκια.

Τελικά και το βουνό έχει μία μαγεία απερίγραπτη. 

Φέτος τα τρένα για μας είχαν την τιμητική τους. Βλέπετε τα διόδια και η βενζίνη δεν επιτρέπουν τα πολλά πηγαινέλα με το αυτοκίνητο. Εδώ έχουμε καθίσει στο σταθμό για παγωτό.

Καλοκαίρι δίχως την ελληνική θάλασσα όμως δεν λέει. Γι' αυτό και μια βδομάδα στις παραλίες της Πιερίας ήταν οτι χρειαζόμασταν για να ξεκουραστούμε.

Η περιοχή είναι ιδανική για οικογένειες με παιδιά αφου βρίσκει κανείς και καλά μεγάλα ξενοδοχεία αλλά και φανταστικα ενοικιαζόμενα δωμάτια σε λογικές τιμές. Η θάλασσα είναι ζεστή και καθαρή και οι αμμουδιές είναι το κατάλληλο μέρος για τα κάστρα των παιδιών.

Τα απογεύματα ήταν ειδυλλιακά κι ας έτρεχα πίσω από τα παιδιά.

                 Σας εύχομαι καλό φθινόπωρο και του χρόνου να περάσουμε όλοι ακόμα καλύτερα.

Από μικρή είχα σαν αγαπημένο μου χρώμα το μαύρο.  Στην εφηβεία αυτό έγινε πιο συνειδητό. Ίσως μάλιστα να έγινε και μανία αφού  δεν υπήρχε μέρα που να μην φοράω κάτι μαύρο. Εννοείται ότι πάντα τα αθλητικά μου ήταν αυτό το χρώμα αλλά αυτό επεκτάθηκε  και στις μπλούζες.

   πηγή

Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να αντιδρά. Πάλι μαύρα θα φορέσεις; Φόρα και κανένα χρώμα. Όσοι είναι της εποχής μου θα θυμούνται ότι αυτό ήταν μόδα για αρκετά παιδιά. Για μένα ήταν όμως επιλογή χρώματος και όχι ιδέας ή μόδας. Άλλωστε δεν ήμουν ποτέ ντυμένη στα κατάμαυρα. Όχι ότι δεν θα το ήθελα αλλά μια φορά που το προσπάθησα έτυχε να κάνουμε στα Κείμενα το δημοτικό τραγούδι   ''Ο θάνατος του Διγενη'' και  στην Ιλιάδα για την κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη. Το τι καζούρα έπεσε δεν λέγετε.  Που να το τολμήσω ξανά.

                                                                                  Stuart Weitzman μέσω Spartoo

Τότε ήταν που άρχισα να ψάχνω τη σημασία του χρώματος αυτού. Το μαύρο είναι το χρώμα του θανάτου και γενικά του κακού. Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ παρεξηγημένο αφού συμβολίζει την κομψότητα και την σοβαρότητα. Δεν υπάρχει γυναικεία ντουλάπα χωρίς μαύρο φόρεμα, μαύρη τσάντα και μαύρο παπούτσι. Συμβολίζει την δύναμη και γι' αυτό επιλέγετε σαν χρώμα κοστουμιού από τους περισσότερους άντρες. Είναι λοιπόν στην καθημερινή μας ζωή.

                                                                                                Calvin Klein

Οι άνθρωποι που επιλέγουν το μαύρο σαν χρώμα λέγεται ότι είναι ευαίσθητοι. Αν και δεν είναι εσωστρεφείς προσέχουν και δεν μοιράζονται εύκολα αυτά που νιώθουν με τους άλλους. Τους αρέσει η ανεξαρτησία, θέλουν να είναι δυνατοί και απολαμβάνουν να αποπνέουν μυστήριο.

                                                                                               πηγή

Αντίθετα οι άνθρωποι στους οποίους δεν αρέσει το μαύρο είναι ανοιχτόκαρδοι και εύκολοι άνθρωποι. Δεν είναι τόσο σοβαροί με τα πάντα και δεν τους αρέσει η επισημότητα. Θεωρούν ότι είναι ένα καταθλιπτικό χρώμα και δεν αρέσκονται να δείχνουν την δύναμη τους ή να καθοδηγούν τους άλλους. Πιθανότατα να φοβούνται το σκοτάδι ή να τους θυμίζει κάτι άσχημο από το παρελθόν.

                                                                                             πηγή

Στα παιδιά τώρα το μαύρο χρώμα είναι το καμπανάκι που μπορεί να σημαίνει ότι το παιδί περνάει κάτι δυσάρεστο στη ζωή του. Αν ζωγραφίζει τα πάντα μαύρα θα μπορούσε να σημαίνει ότι κρύβει οργή , θυμό ή φόβο στην ψυχή του. Ο μεγάλος μου γιος έχει ένα θέμα με την μονοχρωμία. Αλλά οι νηπιαγωγοί με καθησύχασαν λέγοντάς μου ότι αφού δεν επιλέγει το μαύρο μόνο, δεν χρειάζεται να ανησυχώ. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο. Ακόμα και τα παιδιά περνάνε φάσεις στη ζωή τους. Σίγουρα μία συζήτηση μαζί τους θα μπορούσε να μας διαφωτίσει. Το παιδί πρέπει να έχει το δικό του ρόλο πριν βγάλουμε συμπεράσματα. 

Στους εφήβους το φαινόμενο είναι πιο έντονο. Είναι ένας έμμεσος τρόπος να αποχαιρετήσουν την παλιά τους ζωή σαν παιδιά και να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Νιώθουν ότι έτσι αφήνουν πίσω τους τα χρώματα της αθωότητας και φτάνουν πιο κοντά στην ενήλικη ζωή. Κρατούν τους ανθρώπους σε απόσταση και έτσι αποκτούν τον χώρο τους που τόσο έχουν ανάγκη σε αυτή την ηλικία.

                                                                                          Jansport

Τελικά όμως δεν θα έπρεπε να φοβόμαστε το μαύρο. Είναι έκφραση της προτίμησης κάποιου. Εμένα προσωπικά με κάνει να νιώθω πολύ άνετα. Βέβαια στην ζωή μου μπήκαν και άλλα χρώματα αλλά για αυτά θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.

Καλή και χαρούμενη μέρα. 

Τετάρτη σήμερα 11 Σεπτεμβρίου. Τα σχολεία ανοίγουν. Για πόσο δεν ξέρω πάντως ανοίγουν. Το δευτεράκι μας είχε πολύ αγωνία χτες. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Σκεφτόταν τους συμμαθητές του. Την καινούργια δασκάλα. Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του αλλά δεν τον έπαιρνε ο ύπνος. Σκέφτηκα λοιπόν ότι έπρεπε να κάνουμε αυτή τη μέρα μοναδική. Να δέκα πράγματα που σήμερα θα γίνουν μόνο για εκείνον.

1. Ύπνος
 Ο πατέρας του ανέλαβε να ξαπλώσει μαζί του για λίγο ώστε να νιώσει σιγουριά και να κοιμηθεί. Μετά από λίγο τον είχε πάρει ο ύπνος.

2. Πρωινό
Τι  καλύτερο από το να ξυπνήσει και να δει το αγαπημένο του πρωινό, κρέπες με μερέντα φτιαγμένο στο σχήμα του πρώτου γράμμα της αλφαβήτου για την πρώτη μέρα στο σχολείο.

3. Ρούχα
Θα τον αφήσουμε  να επιλέξει τα ρούχα που προτιμά. Άλλωστε όλοι σε κάθε καινούργια αρχή θέλουμε να νιώθουμε άνετα.

4.Φωτογραφία
Θα βγάλουμε μία φωτογραφία με την σχολική του τσάντα και θα μπει στο αρχείο με όλες τις πρώτες μέρες.

5. Μαζί στο σχολείο
Θα πάμε μαζί στο σχολείο μέχρι να μπει στην τάξη. Είναι η μέρα του και θα τον καμαρώνουμε και οι τρεις.

6. Γεύμα
Το μεσημέρι θα τον περιμένει στο τραπέζι το φαγητό της επιλογής του.

7. Δώρο
Εκεί στο τραπέζι θα τον περιμένει ένα συμβολικό δωράκι για να του ευχηθούμε καλό ξεκίνημα.

8. Ψώνια
Το απόγευμα θα πάμε μαζί να ψωνίσουμε τα σχολικά της λίστας που θα του δώσουν.


9.Κατασκευή 
Και μετά θα φτιάξουμε μία μολυβοθήκη για να βάλει τα μολύβια που αγόρασε.

10.Ταινία
Τέλος όλοι μαζί θα διαλέξουμε μία παιδική ταινία να δούμε  και  έτσι να ολοκληρώσουμε την δική μας πρώτη μέρα. Ώστε του χρόνου να την περιμένει με πολύ χαρά.

Ίσως να θεωρήσετε υπερβολικά όλα αυτά αλλά αναλογιστείτε την πρώτη μέρα στο γραφείο με καινούργιο διευθυντή. Δεν θα θέλατε την ανάλογη περιποίηση για να σας φύγει το άγχος;

Καλή χρονιά σε όλα τα παιδάκια!