Parentslandgr

Χρόνια πολλά σε όλους! Και όσους νομίζουν ότι δεν γιορτάζουν. Γιατί κάπου εκεί έξω βρίσκεται το άλλο τους μισό που περιμένει να το ανακαλύψουν.

Αν λοιπόν δεν έχετε σκεφτεί τι δώρο θα κάνετε στο αγαπημένο σας πρόσωπο ή πως να γιορτάσετε κοιτάξτε τι ετοιμάσαμε χτες με τα παιδιά αφού σήμερα θα λείπω στην δουλειά.

Φτιάξτε σαντουιτσάκια. Κανονικά έπρεπε να είναι σε σχήμα καρδούλα αλλά δεν έβρισκα πουθενά το κουπ ατ. Άλλωστε πιο πολύ διασκέδασαν με το αυτοκινητάκι, την ομπρελίτσα και το παγωτό. Και το βασικό είναι να κάνουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα να περάσουν καλά.

Και το καλύτερο είναι ότι με τα περισσεύματα έφτιαξαν τη δική τους πίτσα - καρδιά. Έκοψαν σε μικρά κομματάκια το ψωμί που περίσσεψε και το ανακατεψαν με τυρί γκούντα. Στη συνέχεια έβαλαν κέτσαπ.

Και το σκέπασαν με το ζαμπόν και το υπόλοιπο τυρί.

Έτοιμο τόσο απλά και εύκολα από τα χεράκια τους !

Εύχομαι σήμερα να χαρίσετε και να πάρετε πολύ αγάπη.

Αν έχετε παιδιά τότε οι επόμενες εικόνες με τους λερωμένους τοίχους δεν μπορεί να σας είναι άγνωστες. Λερωμένα δαχτυλακια αφήνουν τα σημάδια τους παντού! Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να βάφονται οι τοίχοι συνέχεια.

Επίσης μπορεί τα παιδιά σας να έχουν είτε καλλιτεχνικές ανησυχίες είτε να κάνουν εξάσκηση στα γράμματα που μόλις έμαθαν στο σχολείο.

Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να καθαρίσουν. Χρησιμοποιείστε μωρομάντηλα και σε ελάχιστα λεπτά θα έχουν καθαρίσει οι περισσότεροι λεκέδες.

Μάλιστα ακόμα και τα μωρά σας θα το βρουν αρκετά διασκεδαστικό και θα σας βοηθήσουν πρόθυμα.

Για πιο δύσκολους λεκέδες ένα σφουγγάρι κουζίνας με νερό και σαπούνι θα δώσει την λύση.

Εσάς τι έχουν ζωγραφίσει σε τοίχους κατά καιρούς;

Εδώ και μέρες τα προγνωστικά αναφέρουν για βροχές και κακοκαιρίες. Αλλά ο ήλιος παίζει τα δικά του παιχνίδια και μας χαρίζει ζεστές, ηλιόλουστες μέρες.

Έτσι ο γιος μου ξαναθυμήθηκε κάτι που ζήταγε από πέρσι. Μπότες. Μπότες όμως ψηλές. Γιατί δηλαδή να φοράνε μόνο τα κορίτσια. Ψάξαμε από εδώ, ψάξαμε από εκεί τίποτα. Όλο το σόι έψαχνε!
Άντε να βρίσκαμε μποτάκια με επένδυση για σκι. Ήταν όμως μέχρι την γάμπα. Του άρεσαν αλλά ήθελε πιο ψηλές!

Έτσι άρχισε καινούργιο ψάξιμο. Καλά δεν την βγάζαμε και στα μαγαζιά. Απλά είχαμε όλοι το νου μας. Και για να του φύγει λίγο το μαράζι πήραμε μπότες για την βροχή. Βέβαια δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενε αλλά τουλάχιστον σταμάτησε να το συζητάει. Αποδείχτηκαν και πολύ χρήσιμες αφού στο χωριό το καλοκαίρι της φορούσε καθημερινά για να πηγαίνει στο λαχανόκηπο.

Να δούμε φέτος τι θα σκαρφιστούμε. Πάντως βρίσκει κανείς στο ύψος που θέλει για μεγαλύτερα αγόρια όμως. Μάλλον θα πρέπει να περιμένει λίγα χρόνια ακόμα.

Εσάς τα παιδιά σας έχουν ιδιαίτερες προτιμήσεις για τα ρούχα και τα παπούτσια τους;

Επιτέλους ξεστολίσαμε. Και το σπιτάκι και το Bloggoσπιτάκι. Μάλιστα το τελευταίο έμεινε σε κακή κατάσταση αφού έκανα ένα λάθος με το καινούργιο template αλλά ευτυχώς το σουλούπωσε η αδελφούλα μου. Ελπίζω να μην το επισκεφτήκατε πολλοί εκείνη την ώρα.

Μπορεί οι γιορτές να τελείωσαν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απομονωθούμε. Καλή παρέα το Σαββατόβραδο με λίγο κρασί και κανένα μεζεδάκι είναι ότι πρέπει μετά τα μεγάλα τραπεζώματα των γιορτών. Σήμερα λοιπόν θα δούμε μία εύκολη συνταγούλα. Την αρχική πηγή δεν μπορώ να σας την πω αφού έχει περάσει στα τόσα χρόνια από συγγενή σε συγγενή (ίσως μάλιστα να μας ήρθε και από άλλη ήπειρο). Εγώ πάντως την γνώρισα από την πεθερά μου και για πρώτη φορά εκτίμησα το ροκφόρ. Γιατί μέχρι τότε δεν το ακουμπούσα. Το κακό είναι πως ''Δεν μπορείς να φας μόνο ένα'' που λέει και η διαφήμιση αλλά ευτυχώς είναι πανεύκολη συνταγή.

Ελπίζω να την δοκιμάσετε και να σας ενθουσιάσει και εσάς.

Υλικά

1 φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

125 γρ. Βούτυρο

60 γρ. Ροκφόρ σκληρό (ή εναλλακτικά μπλε τυρί – που είναι πιο οικονομικό)

2 κουταλιές παρμεζάνα τριμμένη

Μισό φλιτζάνι σησάμι

Εκτέλεση

Κόβουμε το βούτυρο και το ροκφόρ σε μικρά κομματάκια και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Ζυμώνουμε με τα χέρια μέχρι να ενωθούν καλά. Προσθέτουμε την παρμεζάνα και συνεχίζουμε το ζύμωμα. Τέλος προσθέτουμε το αλεύρι. Στην αρχή θα σας φανεί σαν να μην γίνεται μία μάζα η ζύμη αλλά να θρυμματίζεται. Στην συνέχεια όμως γίνεται ομοιόμορφη. Την αφήνουμε να ηρεμήσει για 30 λεπτά. Έπειτα με ένα κουταλάκι παίρνουμε τέτοια ποσότητα ώστε να φτιάξουμε μπαλάκια. Τα τυλίγουμε με σησάμι και τα τοποθετούμε σε ένα ταψί που έχουμε στρώσει λαδόκολλα. Πιέζουμε ελαφρά τα μπαλάκια με ένα πιρούνι για να πλατειάσουν. Ψήνουμε στους 180^ο C για 10’- 15’.

Καλή σας μέρα και περιμένουμε εντυπώσεις!

Αγαπημένα μου παιδιά,

Είναι καιρός τώρα που θέλω να σας γράψω. Είναι τόσα πολλά που θέλω να σας πω. Για πράγματα που ξεφεύγουν από τα διδασκαλικά στερεότυπα. Που όμως κάποια από αυτά τα έχουμε συζητήσει έστω και λίγο. Λίγο γιατί η ύλη τρέχει και μαζί της τρέχουμε και εμείς. Προσπερνώντας κάποιες φορές τα μαθήματα ζωής.

Θα ήθελα ξεκινώντας να σας ευχηθώ η καινούργια χρονιά να εκπληρώσει όλους τους στόχους σας. Αλλά κυρίως να σας επιτρέψει να ονειρεύεστε. Να σας επιτρέψει να κάνετε σχέδια για το μέλλον. Γιατί πια, ακόμα και τα όνειρα εμφανίζονται σπάνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου στην ηλικία σας. Να ονειρεύεται , να σχεδιάζει, να παλεύει. Και όσο και αν σας φαίνεται παράξενο ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ με όμορφα χρώματα το μέλλον.

Κάποια στιγμή ένας από εσάς όταν του έδειξα τα θέματα των πανελληνίων του 1993 αντί να σχολιάσει την δυσκολία τους μου είπε '' Α , αυτά έδιναν αυτοί που είναι τώρα άνεργοι ε;'' Αυτή η φράση χαράχτηκε βαθιά μέσα μου. Πρώτον γιατί κάπου τότε έδωσα και εγώ εξετάσεις. Τότε έδινε η γενιά μου. Οι φίλοι μου. Εκείνα τα χρόνια. Και 20 χρόνια μετά στα μάτια σας είμαστε οι άνεργοι, οι κακομοιρηδες. Δεν θα πω αποτυχημένοι. Γιατί δεν αισθάνομαι πια έτσι. Πέρασαν στιγμές που αισθάνθηκα έτσι αλλά όσο και αν χτυπήθηκα και εγώ και οι υπόλοιποι τριαντάρηδες το ξεπέρασα. Τώρα πια πιστεύω ότι πέτυχα πολλά στην ζωή μου. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να πετύχω περισσότερα όμως ξέρω ότι δεν θα πάψω να προσπαθώ. Γιατί αλλιώς θα πάψω να υπάρχω.

Η φράση αυτή όμως με προβλημάτισε κιόλας. Τι πρότυπα μπορεί να έχει ένας έφηβος σήμερα βλέποντας εμάς που έχουμε πτυχία , γνώσεις, εμπειρία ξαφνικά στην ανεργία. Τι μπορεί να οραματίζεται ένας νέος όταν βλέπει να ξεκινά ένα νέο κύμα μετανάστευσης; Δυστυχώς κάποιοι από σας επιβεβαιώσατε τους φόβους μου. Άλλοι πήρατε την απόφαση να τα παρατήσετε αφού όπως είπατε και να σπουδάζετε δεν θα βρίσκατε δουλειά ή άλλοι δεν παλέψατε αρκετά αφού δεν το πιστέψατε. Πως μπορείτε να σκέφτεστε ότι δεν αξίζει τον κόπο; Πως μπορείτε να σκέφτεστε μόνο το τώρα; Έχετε 50 χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας μπροστά σας. Είναι δυνατόν να παραμείνουν τα πράγματα για τόσο μεγάλο διάστημα σε αυτήν την κατάσταση. Δείτε την ζωή των παππούδων σας πόσα στάδια πέρασε. Καλά και άσχημα. Εύκολα και δύσκολα. Όταν γυρίσει ο τροχός τι εφόδια θα θέλατε να έχετε;.

Και αν ακόμα δεν σταθείτε τυχεροί. Και βρεθείτε στην δύσκολη θέση να αφήσετε την χώρα σας για ένα καλύτερο μέλλον, τι δουλειά θα επιλέγατε να κάνετε εκεί; Τον εργάτη στα μεγάλα εργοστάσια όπως το 1950; Πολλοί φίλοι μου αναγκάστηκαν να φύγουν ήδη για το εξωτερικό. Αλλά κανένας τους δεν είναι εργάτης. Είναι καθηγητές πανεπιστημίου, στελέχη τραπεζών, δάσκαλοι , υπάλληλοι. Τελικά τα πάντα είναι θέμα επιλογής και αυτή βρίσκετε στα χέρια σας.

Μην αφήσετε κανέναν να σταθεί εμπόδιο στην μόρφωσή σας. Γιατί μέσα από την γνώση μπορούμε να χτίσουμε το μέλλον. Και δεν υποτιμώ τους ανθρώπους που έμαθαν μία τέχνη. Αλλά αυτούς που αποφάσισαν να μην καλλιεργήσουν την ψυχή τους. Η μόρφωση δεν κρύβεται μόνο στα σχολικά βιβλία αλλά και δεν παραμένει μόνο εκεί.

Και κάτι τελευταίο για να μην σας κουράσω άλλο. Θα σας ζητήσω μόνο μία χάρη. Ότι και αν επιλέξετε στην ζωή σας να είστε πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Να αγαπάτε τους άλλους και να τους σέβεστε. Να εκτιμάτε τον μόχθο και να κατανοείτε τις δυσκολίες που περνούν. Να συμπαραστέκεστε σε όσους έχουν την ανάγκη σας και να είστε δίκαιοι. Να είστε ευγενικοί και να χαρίζειε την ευτυχία.

Και να θυμάστε ακόμα και όταν θα τελειώσει το σχολείο και τα όνειρά σας αρχίσουν να πραγματοποιούνται εγώ θα είμαι εδώ να σας καμαρώνω.

Με αγάπη,

Η δασκάλα σας.

Θυμάστε όταν ήμασταν μικροί που γράφαμε έκθεση γυρίζοντας από τις διακοπές ''Πως πέρασα τις γιορτές;''. Ποτέ δεν μου άρεσε να γράφω. Όχι γιατί μισώ το γράψιμο απλά θέλω να γράφω όταν το νιώθω εγώ. Και ότι αισθάνομαι ότι έχω να πω και να μοιραστώ. Θα θελα να μοιραστώ λοιπόν κάποιες στιγμές. Άλλες όμορφες και άλλες θλιβερές.

Το πάρτι στο φροντιστήριο (23/12/2013)

Τελευταία μέρα μάθημα και όλα ήταν χαρούμενα. Ετοιμάσαμε λοιπόν ένα πάρτι για τους μαθητές μας με εκπλήξεις και δώρα.

Ξεκινήσαμε με τις προσκλήσεις. Αν και τα παιδιά γνώριζαν το γεγονός ήθελα κάτι να τους το θυμίζει. Έτσι ετοίμασα προσκλήσεις απλές αλλά πρόσθεσα και μία μπαλίτσα από πολυμερικό πηλό για να δώσει χρώμα.

Την μέρα εκείνη καθηγητές , φίλοι και κάποιοι μαθητές γεμίσαμε έναν μπουφέ με πολλές λιχουδιές.

Στο βάθος βλέπετε ένα βαζάκι στολισμένο. Μέσα είχε κόκκινα χαρτάκια έτοιμα για την κλήρωση. Ένας τυχερός κέρδισε ένα tablet προσφορά του φροντιστηρίου! Δυστυχώς δεν μπαίναμε και οι καθηγητές στην κλήρωση.

Παίξαμε και το παιχνίδι με της ερωτήσεις της Κάλης. Είχα προειδοποιήσει τα παιδιά να είναι διαβασμένα και οι αντιδράσεις τους ήταν ποικίλες όταν τους λέγαμε για ένα παιχνίδι γνώσεων. Κανένας τους δεν περίμενε να αφορούν χριστουγεννιάτικες πληροφορίες. Το διασκεδάσαμε πολύ.

Σε κάθε παιδί δώσαμε χειροποίητα δωράκια βαμμένα με μαυροπίνακα και είχαμε σχεδιάσει μια τρίλιζα αφού κάποια στα διαλείμματα έχουν αδυναμία σε αυτό το παιχνίδι. Από τη βιασύνη μου ξέχασα να πάρω φωτογραφία.

Τα παιδιά μέχρι τις 11 είχαν αποχωρήσει. Οι υπόλοιποι να μην σας πω τι ώρα το ληξαμε και δίνω το κακό παράδειγμα για ξενύχτια. Να ευχηθώ και από εδώ σε όλα τα παιδιά μας Καλή Χρόνια με υγεία , πρόοδο και επιτυχίες!

Η επόμενη μέρα

Το επόμενο πρωί ετοιμαζόμασταν για την γιορτή του μπαμπά μας. Ένα όμως τηλεφώνημα και ένα δυσάρεστο γεγονός μας έκαναν να ακυρώσουμε τα πάντα, να αφήσουμε τα παιδιά στην μαμά μου και να αναχωρήσουμε για Θεσσαλονίκη.

Μέχρι τώρα από τότε που παντρευτήκαμε με τον άντρα μου δεν έχω κάτσει σε χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό τραπέζι, αφού ετοιμάζουμε την βραδινή πάντα γιορτή του. Φέτος ήταν η πρώτη φορά που έκατσα μαζί με κάποιους συγγενείς σε ένα τραπέζι. Μόνο που δεν ήταν τραπέζι χαράς. Γι' αυτό και από του χρόνου θα στρώνω γιορτινό τραπέζι ανήμερα τα Χριστούγεννα.Για να έχω όμορφες αναμνήσεις με τα παιδιά και τον άντρα μου.

Γυρίσαμε το βράδυ αργά και ένιωσα πολύ καλά τι σημαίνει το τραγούδι Driving home for christmas. Ανυπομονουσα να τα σφιξω στην αγκαλιά μου αν και δεν είχα λείψει πολύ.

Οι δικές μας στιγμές

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν μια προσπάθεια για να αναπληρώσουμε ότι χάσαμε. Να δημιουργήσουμε ευχάριστες στιγμές γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να προχωρά, να ζεις και να δημιουργείς.

Πήγαμε σε παιδότοπους και φωτογραφηθηκαμε με τον άγιο Βασίλη, παίξαμε και κάναμε τσουλήθρα!

Στήσαμε σκηνές μέσα στο σαλόνι. Και όχι αυτοσχέδια όπως κάναμε και στην πρώτη ανάρτησή μας. Κανονική. Και κοιμηθήκαμε εκεί παρέα με το δέντρο και το τζάκι μας.