Ξέρω ότι έχουν γραφτεί πολλά για τις ψηφιακές  γειτονιές. Μετά το συνέδριο όλοι θέλησαν να πουν την εμπειρία τους. Αποφάσισα να μην διαβάσω καμία μέχρι να αποτυπώσω τις σκέψεις μου. Δεν ήθελα να επηρεαστώ αν και είμαι σίγουρη ότι δεν θα πρωτοτυπήσω.


Όπως σας είχα πει ανυπομονούσα να έρθει η μέρα του συνεδρίου. Είχα κανονίσει να κρατήσουν οι δικοί μου τα παιδιά και θα ήμουν ελεύθερη να το χαρώ. Τα πράγματα στη συνέχεια άλλαξαν. Τις προηγούμενες μέρες δεν είχα δει τα παιδιά καθόλου και δεν είχα προφτάσει να τα πάω καμιά βόλτα.  Έτσι την Παρασκευή πήρα την απόφαση να τα πάρω μαζί μου. Δεν είχα όμως δηλώσει στην αίτηση μου ότι θα πάρω παιδιά έτσι επικοινώνησα τηλεφωνικώς με τους διοργανωτές.  Μίλησα με την Κατερίνα  Λάμπρου. Ήταν τόσο φιλική και μου είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα να τα πάρω μαζί. Έτσι  μου έφυγαν οι τύψεις ότι άλλαζα το πρόγραμμα τελευταία στιγμή.


Την επόμενη μέρα  ξεκινήσαμε το πρωί οι τρεις μας με το τρένο να πάμε στο συνέδριο. Τα παιδιά πάντα ενθουσιάζονται όταν πάμε με τον ηλεκτρικό (πράγμα σπάνιο). Βρήκαμε και θέση να κάτσουμε και το διασκεδάσαμε αρκετά. Φτάνοντας στον Κεραμεικό βρέθηκα με δυο παιδιά σε μέρη που δεν ήξερα. Ήθελα να είμαι σίγουρη για το προς τα που πηγαίνω. Έκοβα φάτσες για τον ποιο θα ρωτήσω.  Κατέληξα σε ένα χρωματοπωλείο. Όλη η οικογένεια ήρθε να βοηθήσει. Ο μπαμπάς έψαχνε στο internet για να μας πει με σιγουριά τις οδηγίες ,  ο γιος μου έλεγε προφορικά πως να πάω και η μαμά μιλούσε στα παιδιά και τους έλεγε για τα εγγονάκια της. Μου θύμισε εποχές 2004 αυτό.  Που οι άνθρωποι χαμογελούσαν και βοηθούσαν ο ένας τον άλλο ευχάριστα.


Φτάνοντας εκεί  μου έκανε εντύπωση η άριστη οργάνωση. Τα παιδιά αισθάνθηκαν πολύ άνετα και το διασκέδασαν αφάνταστα. Ο χώρος που είχε δημιουργηθεί εξαιρετικός  και οι παιδαγωγοί με έκαναν να νιώσω ασφάλεια. Γιατί όσες φορές κατέβηκα να δω αν τα παιδιά είναι εντάξει ήξεραν ποια είναι τα παιδιά μου και τι κάνουν. Αν έφαγαν και τι ήθελαν . Και ας είχαν αρκετά παιδιά στην προσοχή τους.

Έτσι ανέβηκα στον απάνω όροφο. Και εκεί όλα ήταν άψογα οργανωμένα. Όλοι χαμογελούσαν και ήταν εξυπηρετικοί. Οι ομιλίες είχαν ροή και ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες. Δεν σε κούραζαν.   Με έβαλαν σε σκέψεις για να διορθώσω πολλά πράγματα στο blog μου και με ενέπνευσαν για το μέλλον. Μου δημιουργήθηκαν πολλές απορίες για τεχνικά θέματα που ήταν πρόθυμοι να μας τις λύσουν και στα διαλείμματα.



Το μεσημέρι γύρισα τα παιδιά στο σπίτι. Έχασα αρκετές ομιλίες που απ' ότι έμαθα ήταν εξαιρετικές  Περιμένω όμως να αναρτηθούν βίντεο μήπως και καταφέρω και τις δω. Δεν θα μπορούσα όμως να μείνω σπίτι. Το απόγευμα στα πάνελ θα μιλούσαν τα παρεάκια μου. Ήθελα να είμαι εκεί να τις εμψυχώσω , να τις χειροκροτήσω και να συγκινηθώ μαζί τους. Κατερίνα , Σοφία , Ασπασία και Γεωργία ήσασταν εξαιρετικές, αληθινές όπως σας ξέρω. Θα έλεγα μάλιστα ότι έμαθα και περισσότερα για σας. Και χάρηκα πολύ.


Γνώρισα  και πολλούς άλλους blogger που μου κίνησαν την περιέργεια να τους επισκέπτομαι και να τους παρακολουθώ πιο συχνά  Και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό αποτέλεσμα. Οι σχέσεις μας να αρχίσουν να γίνονται πιο προσωπικές, πιο ουσιαστικές. Σαν τις πραγματικές γειτονιές. Να ευχαριστήσουμε λοιπόν όλους τους συντελεστές των Ψηφιακών Γειτονιών για την αξέχαστη εμπειρία που μας χάρισαν και να δώσουμε ραντεβού για του χρόνου.

Και όπως κάθε άνοιξη γεννιέται κάτι καινούργιο και ανθίζει η φύση  έτσι και στη ''γειτονιά '' μας γεννήθηκαν καινούργιες σχέσεις και φιλίες. Εύχομαι να ανθήσουν και να μας γεμίζουν αισιοδοξία.