Προσωπικά μου αρέσει πολύ ως χρώμα, το θεωρώ πάρα πολύ σικ.
Εννοείται ότι παρομοίως πέρασα την εφηβική φάση του μαύρου κορακιού και είχα φρικάρει τους γονείς μου!
Τώρα λόγω των παιδιών το αποφεύγω, αλλά εξακολουθεί να μου αρέσει!
Φιλιά

Το μαύρο είναι αγαπημένο μου χρώμα και πολύ παρεξηγημένο! Άλλο στα ρούχα μας, άλλο στις ζωγραφιές των παιδιών που κι εκεί νομίζω εξαρτάται από το είδος της ζωγραφιάς περισσότερο!
Αλλά ναι υπάρχει αυτή η νοοτροπία.. Στο λύκειο ήθελα να βάψω πχ μαύρα τα νύχια μου και οι γονείς μου δεν με άφηναν! Ενώ τώρα τους αρέσει πολύ όταν το κάνω.. Τι να πεις!! :)

Το μαύρο ήταν και εμένα κάποτε αγαπημένο μου χρώμα στην εφηβεία. Άνοιγες την ντουλάπα μου και ήταν σχεδόν όλα τα ρούχα μου μαύρα. Τώρα το αποφεύγω αν και έχω αρκετά κομμάτια στην γκαρνταρόμπα μου που είναι μαύρα. Απλά, δεν τα πολυφοράω. Όπως και να το κάνουμε είναι ένα χρώμα διαχρονικό, που ταιριάζει με όλα. Το μόνο που απεχθάνομαι είναι το μαύρο στα πιτσιρίκια. Δε μου αρέσει καθόλου.

αυτές τις μέρες με απασχολεί και εμένα το μαύρο γιατι ο ένας γιος μου ζωγραφιζει συνέχεια με μαυρο ,τέρατα και μας τα δείχνει με χαρά!Η ζωγραφιά όμως είναι πολύ καλή σαν σχέδιο!

όσο για τα ρούχα μου αρέσει και εμένα αλλά ποτέ δεν ντυνομαι εξ ολοκλήρου στα μαυρα!

Το μαύρο είναι το αγαπημένο μου χρώμα στα ρούχα. εννοείται στη εφηβεία αλλά ακόμα και τώρα το επιλέγω σε πολλά μου ρούχα. Συνδυάζεται εύκολα, είναι επίσημο... άσε που "μετριάζει" λίγο και τις καμπύλες! Στο σπίτι μου όμως δεν το αντέχω με τίποτα, με κουράζει και με μελαγχολεί. Φιλιά!

Τώρα αν σου πω ότι το μαύρο εμένα μου φτιάχνει τη διάθεση, όπως και όλα τα άλλα χρώματα, θα με πεις ανώμαλη; Χαχα!!
Στάθηκα σ΄αυτό που λες για τα μικρά παιδιά και το μαύρο. Δεν είναι πάντα έτσι! Τα παιδιά δεν έχουν τις δικές μας προβολές για τα χρώματα. Χρειάζεται οπωσδήποτε διερεύνηση, όπως λες, κι αυτό γιατί μπορεί να ευθύνονται διάφοροι παράγοντες. Έχω υπόψη μου περίπτωση παιδιού που ζωγράφιζε μόνο με μαύρο και οι νηπιαγωγοί του είχαν σκεφτεί τα μύρια όσα. Και τι συνέβαινε τελικά; Τα παιδιά μοιράζονταν τους μαρκαδόρους στο σχολείο και όλοι οι συμμαθητές του επέλεγαν τους χρωματιστούς για να ζωγραφίσουν. Επειδή το παιδάκι ήταν ήσυχο και δεν διεκδικούσε, κατέληγε πάντα να ζωγραφίζει με το μαύρο μαρκαδόρο, επειδή μόνο αυτός έμενε μέσα στο ποτηράκι...
Καλό σου απόγευμα!

Πολύ ενδιαφέρουσες οι αναλύσεις σχετικά με το μαύρο, το οποίο κι εγώ το φοράω με μεγάλη άνεση.

Παρεξηγημένο χρώμα το μαύρο αλλά βρίσκεται παντού και πάντα!!!!Εμείς είμαστε αντίθετες!Η μία (Μαρία ) αγαπάει το μαύρο ενώ η άλλη(Ελένη)αγαπάει το άσπρο!!!!!

Δε το συμπαθώ καθόλου.
Είμαι πιο φωτεινός τύπος.
Φιλάκια ...

Μέχρι τα 25 δεν το έβγαζα από πάνω μου. Μετά όμως άλλαξα. Σιγά, σιγά μπήκαν κι΄άλλα χρώματα στην ντουλάπα μου. Καλά μη φαντάζεσαι τίποτα ακραίο. Δυσκολεύομαι πολύ με τα έντονα χρώματα. Άσπρο, μαύρο, καφέ, μπεζ, χακί, άντε και στο τσακίρ κέφι κανένα γαλάζιο. Πολύ κομψό το τσαντάκι και η γόβα!

All time classic!! Με ζωηρές "πινελιές" γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον!!

I love black!!!!Μαζί σου Μαρία μου!!!
Κάποιες φορές,τό σπάω ,ανάλογα μέ τίς εποχές,καί τά ανάλογα χρώματα!!!
Καλή εβδομάδα!!!Φιλάκια!!!

Αγαπώ το μαύρο στα ρούχα πολύ!Είμαι από αυτές που το θεωρούν κομψό, κολακευτικό, στυλάτο.
Άσε που νομίζω ότι ταιριάζει στις περισσότερες και μας κάνει ακόμα πιο κούκλες χι χι χι.
Ήρθα στο blog-ακι σου μετά από καιρό και με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα η αλλαγή του που από παιχνιδιάρικη έγινε πιο.....ήπια, φθινοπωρινή και γυναικεία. Είναι ότι χρειάζομαι αυτό τον καιρό.
Φιλάκια Μαράκι μου.