Θέλω λίγο ήλιο μονο για λίγες ώρες. Μετά ας βρέξει. Το καλοκαίρι  λόγω μετακόμισης και βαψίματος αμελήσαμε να πλύνουμε τα χαλιά.  Μετά με έπιασε και η μέση μου και δυστυχώς έμειναν εκεί να περιμένουν.


Χτες το πρωί λοιπόν ξυπνάω και βλέπω έναν ήλιο!!!!!! Δεν είχε ούτε ένα σύννεφο και έκανε ζέστη. Και είπα ή τώρα ή ποτέ! Πάω στην ντουλάπα και ψάχνω για γαλότσες αλλά τίποτα. Ξέχασα μου είχαν χαλάσει. Πρέπει να πάρω ! Γιατί δεν μπορώ τα κρύα νερά το χειμώνα. Ευτυχώς η ζέστη ήταν τόση που οι σαγιονάρες ήταν αρκετές.



Πήγα λοιπόν και έπλυνα και τα δυο. Για σαλόνι και τραπεζαρία. Και με ελουζε ο ήλιος. Και εγώ χαιρόμουν. Όταν ο άνθρωπος όμως κάνει σχέδια ο Θεός κλαίει (παραφρασμενο από ένα φιλο μου , Ο διάολος λέει είναι αυτός που γελάει με τα παθήματά  μας-δεν έχει και άδικο). Γιατί μέχρι το μεσημέρι μαζεύτηκαν γκρίζα σύννεφα.

Φεύγοντας το μεσημέρι να πάω στη δουλειά  ο άντρας μου με ρώτησε:
- Τι να κάνω με τα χαλιά άμα βρέξει;
- Πρώτον να κάνεις την προσευχή σου να μην βρέξει και δεύτερον αν βρέξει να κάνεις την προσευχή σου να ρίξει λίγο και μάλιστα καθαρό νερό για να τα ξεβγαλει καλύτερα!!!

Απάντησα και έκλεισα την πόρτα φεύγοντας. Ευτυχώς μέχρι το βράδυ δεν εβρεξε και  μετά είχε λιγότερα σύννεφα. Αναθάρρησα. Σήμερα το πρωί όμως άρχισαν να πλησιάζουν απειλητικά γκρι σύννεφα που έτρεχαν στον ουρανό με μεγάλη ταχύτητα.  Και με ξαναρώτησε.  Και πήρε και πάλι ο άντρας μου την ιδια απάντηση. Λίγες ώρες ακόμα και θα είχαν φύγει τα πολλά ώστε να τα βάλω μέσα.



Από εκείνη την ώρα  κάθε πέντε λεπτά βάζω μπουφάν και πάω για επιθεώρηση. Τρέχουν τα σύννεφα και εγώ σκέφτομαι ότι ίσως έτσι όπως τρέχουν δεν βρουν χρόνο να ρίξουν βροχούλα. Χάθηκε ο κόσμος να συνεχίσουν την κούρσα τους;

Λέτε να την γλυτώσω; Η θα τα βάλω μέσα και θα τα στεγνώνω με το σεσουαρ;