Γιατί βρε γκίνια με κυνηγάς; Δεν φτάνουν όσα συμβαίνουν  στη χώρα μου στέλνεις και άλλα.....

Αλλά να ξέρεις δεν θα λυγίσω. 

Δεν χρειάζομαι αυτοκίνητο. Θα ρεμβάσω στο λεωφορείο και θα αρχίσω το περπάτημα. Μου χρειαζόταν λίγη κίνηση. Να θυμηθώ μόνο την άλλη φορά να φοράω αθλητικά παπούτσια γιατί από τη στάση το σπίτι απέχει λίγο. Χρειαζόμουν να μπει λίγη άσκηση στη ζωή μου.  Για την ακρίβεια επιβαλλόταν.

Με περιγελάς όμως γιατί δεν εξηγείται αλλιώς ότι μετά από τόσο περπάτημα μεσημεριάτικα κόλλησε το κλειδί και δεν μπορούσα να μπω σπίτι. Ίσα ίσα για να φωνάξω κλειδαρά και να μου θυμίσει να βγάλω κανένα αντικλείδι παραπάνω. Εντάξει το είχα αμελήσει αλλά δεν ήταν η καταλληλότερη στιγμή να μου το θυμίσεις. Μα ούτε τώρα θα λυγίσω. Ξέρεις πόσο καιρό είχα να κάτσω στα σκαλοπάτια με τα παιδιά και τα σκυλιά και να χαζεύουμε  χωρίς να πρέπει να κάνω τίποτα; 

Και εκεί που κάθομαι στα σκαλοπάτια σκέφτομαι το απόγευμα ότι θα ξανακάνω γυμναστική. Πως θα πάμε στο πάρτι χωρίς αυτοκίνητο. Να κάνω κρέπες στα παιδιά μόλις μπούμε μέσα για να τα καλοπιάσω για το απογευματινό περπάτημα. Και μην ξεχάσω τα αντιανεμικά μπουφάν γιατί αυτό το μαύρο συννεφάκι εκεί μακριά δεν μου αρέσει. 

Σιγά που δεν θα έβρεχε!!! Δεν πειράζει ο παιδότοπος είχε και μέσα χώρο και είχα καλή παρέα. Όσο για τα παιδιά  πέρασαν τόσο καλά όσο δεν γίνεται είπαν. Άλλωστε καλύτερα που έβρεξε σήμερα. Μεθαύριο όμως λέω να πάρω το λεωφορείο και να πάω παραλία. Τι καλύτερα είναι τα γυμνασιόπαιδα που το κάνουν;   Καιρός να νιώσουμε και λίγο παιδιά. 

Όπως βλέπεις μικρή μου κακοτυχία θέλω απλά να περάσω καλά. Στιγμιαία μπορεί να με ρίχνεις και να πελαγώνω αλλά σκοπεύω να σε τρελάνω. Και σε αυτά που ήρθαν και σε αυτά που ακούω ότι έρχονται εγώ θα είμαι χαμογελαστή.