Επιστρέφω μετά από καιρό. Μια απουσία που αρχικά έτυχε και στη συνέχεια έγινε επιλογή.  Καμιά φορά στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε στην άκρη τα θέλω μας για να μπορέσουμε να πετύχουμε το στόχο μας. Έτσι και εγώ μέσα από αυτή την απουσία τελειώνω σήμερα μια μεγάλη υποχρέωση. Μια υποχρέωση τους μαθητές μου.

Η περίοδος των πανελλαδικών εξετάσεων είναι πολύ απαιτητική, τόσο για τους μαθητές όσο και για τους γονείς και τους καθηγητές τους. Όταν βλέπεις τα παιδιά να δίνουν το καλύτερο τους εαυτό δεν μπορείς παρά να τα βάλεις όλα  στην άκρη και να παλέψει και εσύ μαζί τους. Δεν έβαλα στην άκρη μόνο το blogging. Η αλήθεια είναι ότι περιόρισα πολύ και τις υποχρεώσεις μου απέναντι στην οικογένεια. Το έχουν συνηθίσει όμως. Και κάθε χρόνο έχω την συμπαράσταση του άντρα και της μαμάς μου. Γιατί δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα να είσαι απερίσπαστος στη δουλειά σου γιατί γνωρίζεις ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος δίπλα στα παιδιά.  Να μην προλαβαίνεις να μαγειρέψεις και όμως να ξέρεις ότι θα σε περιμένει ένα υπέροχο παστίτσιο από τη μαμά που θα ξετρελάνει όλη την οικογένεια.  Να ξέρεις ότι μπορεί τα παιδιά να βγουν από το πρόγραμμα τους, αλλά λατρεύουν την ώρα που έκατσαν στον υπολογιστή με το μπαμπά, που κάθισαν μαζί του μέχρι αργά, που τα έβαλε για ύπνο πριν ακόμα γυρίσεις από  τη δουλειά.



Κάθε χρόνο αυτή η περίοδος είναι πολύ απαιτητική. Ειδικά φέτος όμως ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Και πιστεύω ότι όλη προσπάθεια αυτή θα κάνει τα όνειρά πραγματικότητά. Και για μας τους καθηγητές δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταπόδοση από εκείνη που νιώθουμε όταν βλέπουμε τα παιδιά μας χαμόγελο. Όταν ακόμα και με δύσκολα θέματα τα δικά μας παιδιά βγαίνουνε χαμογελαστά και ικανοποιημένα. Όταν την επόμενη μέρα σε υποδέχονται οι γονείς με μια ανθοδέσμη και ένα κρασί για να σε ευχαριστήσουν. Όχι για το βαθμό που πήραν τα παιδιά αλλά για το γεγονός ότι το δικό τους παιδί ήταν το μόνο που βγαίνοντας από την αίθουσα ήταν περήφανο και χαμογελαστό. Άλλοι πέτυχαν πιο μεγάλους στόχους, άλλοι πιο μικρούς. Αυτό που μετράει είναι να καταφέρεις να κανείς το όνειρο  πραγματικότητα. Σίγουρα η ζωή δε σταματά εδώ. Ακόμα και τα παιδιά που δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν σε πανελλαδικές μπορεί να γίνουν πολύ πιο επιτυχημένα από τα παιδιά που πέτυχαν. Άλλοι πάλι μπορεί να μου πέρασαν σχολή προτίμησής τους όμως αυτό που πάντα λέω είναι ότι πρέπει να αφήσουμε την ζωή να αποφασίσει αυτό που  μας ταιριάζει καλύτερα. Πολλές φορές τα όνειρα που κάνουμε στα 18 δεν είναι αυτά που είναι κατάλληλα για μας.


Αυτά τα τρία χρόνια γνώρισα πολύ κόσμο. Μαμάδες που αγάπησα και μπήκαν στην καρδιά μου. Με τις οποίες μοιράστηκα την καθημερινότητα τις χαρές και τις λύπες μου. Mαγειρέψαμε, διακομίσαμε, κάναμε πάρτι, κατασκευές, μιλήσαμε για look και ομορφιά, προτείναμε βιβλία που μας άρεσαν. Αναρωτηθήκαμε πότε είναι καλύτερο να γίνεσαι γονιός, πως να προστατέψουμε τα παιδιά μας στο διαδίκτυο και γιατί τρίζουν τα δοντάκια τους το βράδυ. Μάθαμε την προπαίδεια του 9 και κάναμε την πρώτη μέρα στο σχολείο ιδιαίτερη!Κάναμε πάρτι και πήγαμε πολλές βόλτες μαζί. Η επικοινωνία δεν σταματά εδώ. Με καινούριες ιδέες ετοιμαζόμαστε για ένα όμορφο καλοκαίρι!



Τέλος θα ήθελα να σας ενημερώσω για την συμμετοχή μας στο άρθρο του lolmomsworld σχετικά με το πως αντιμετωπίζεται η ζήλια όταν φτάνει το νέο μέλος στην οικογένεια. Πέντε μαμάδες καταθέτουμε την δική μας εμπειρία και ξαναθυμόμαστε τις προσπάθειες να έρθουν τα αδέρφια πιο κοντά.