Parentslandgr: Η πρώτη διήμερη εκδρομή

Η πρώτη διήμερη εκδρομή

By Parents Land Gr 11/30/2014 ΤΑΞΙΔΙΑ, Τravel, KIDS FUN

Είναι στιγμές που μου φαίνεται ότι ο χρόνος τρέχει σαν το νερό. Υπάρχουν γεγονότα που νιώθω ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός που έγιναν. Και όμως αν παρατηρήσω καλά θα δω ότι δεν είναι έτσι. Και το καταλαβαίνεις αν κοιτάξεις πιο καλά τα παιδιά σου. Όταν καταλάβεις ότι δεν είναι πια μωρά.

Κάπως έτσι αισθάνθηκα όταν ο γιος μου ετοιμαζόταν για την πρώτη του διήμερη εξόρμηση με τους προσκόπους. Και ενώ είναι γνωστή η προσκόλλησή μου και δεν θέλω να είναι μακριά μου ακόμα και όταν είναι με τους παππούδες αυτή την φορά δεν είχα πρόβλημα. Ίσως γιατί θα ήθελα να ήμουν στην θέση του. Ένιωθα περήφανη.Άλλωστε από την αρχή που τον γράψαμε ήμασταν ενημερωμένοι για τις εκδρομές. Οπότε δεν τέθηκε καν σαν σκέψη αν θα πάει.

Από την άλλη δεν είμαι σίγουρη για την ακρίβεια αν εγώ ξετρελάθηκα με την προετοιμασία περισσότερο ή το παιδί. Αγόρασα την στολή του, το αδιάβροχό του και την καραβάνα του λες και θα πήγαινα εγώ εκδρομή. Βρήκα υπνόσακο, φακό, συγκέντρωσα όλα όσα έλεγε η λίστα και είχα την απαίτηση να χωρέσουν στο κατά τα άλλα μεγάλο σακίδιο πλάτης. Και τα κατάφερα αν και όταν γύρισε ήταν σκισμένο το φερμουαρ και με ύφος μου είπε ''Την άλλη φορά πρέπει να πάρουμε κανονικό σακίδιο εξόρμησης και υπόστρωμα.'' Που να ξερα η καημένη ότι δεν θα είχαν κρεβάτια! Δεν το έγραφε στο χαρτάκι!

Το προηγούμενο βράδυ τα είχα συγκεντρώσει όλα και κόλλησα με χαρά σε όλα το όνομά του. Στα ρούχα , στο καπέλο , στα αθλητικά παπούτσια! Στα ποτήρια, στο φακό στα μαχαιροπίρουνα! Έβαλα και την ειδική ταμπελίτσα στην τσάντα. Τα είχα παραγγείλει όχι μόνο για την εκδρομή αλλά έφτασαν την κατάλληλη στιγμή, Ίσως να το παράκανα αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν θα γύριζε με στολή που να μυρίζει άλλο απορρυπαντικό από το δικό μου.

Και το επόμενο πρωί ξύπνησα να τον καμαρώσω να ετοιμάζεται. Τον φωτογράφιζα συνέχεια και εκείνος έπαιρνε το ίδιο ύφος που παίρνει σε όλες τις σχολικές φωτογραφίες της πρώτης μέρας. Στραβώνει το στόμα σαν να μου λέει να τον αφήσω επιτέλους ήσυχο. Ίσως όταν μεγαλώσει και άλλο να με καταλάβει. Πως να κρατήσεις αυτές τις στιγμές που φεύγουν σαν το νερό και εκείνος όλο ψηλώνει!