Μέχρι να έρθει η ώρα να γίνεις μανούλα μπορείς άνετα να περπατάς με ψηλοτάκουνα, να χαίρεσαι τις κατακόκκινες γόβες σου και να σε ενδιαφέρει η μόδα περισσότερο απο την άνεση.



Το πρώτο σοκ έρχεται στην εγκυμοσύνη. Τέλος τα ψηλά τακούνια. Είναι επικίνδυνο να γλιστρήσεις, σε συμβουλεύουν όλοι. Βάζεις λοιπόν τα δεκαποντα στην ντουλάπα και σκέφτεσαι ότι σε λίγους μήνες θα τα ξαναφορέσεις. Λίγο μετά βλέπεις τα πόδια σου πρησμένα όσο ποτέ και τρέμεις στην ιδέα ότι δεν θα επανέλθουν.

Όταν γεννιέται το παιδί ανυπομονείς για την πρώτη έξοδο. Αλλά έχεις ξεμάθει να περπατάς χωρίς φλατ παπούτσια. Και εκεί που φοράς τις γόβες στιλέτο και πας να κατέβεις τις σκάλες πατάς το το παντελόνι, του ανοίγεις τρύπα και με το ζόρι κρατιέσαι στην κουπαστή.



Και εκεί που λες θα ξανασυνηθίσω που θα πάει, άρχιζει το μωρό να μπουσουλάει, μετά τρέχει και εσύ κυνηγάς. Συχνάζεις στην παιδική χαρά και μόνο τα αγαπημένα σου αθλητικά αντέχουν να σε συντροφέψουν.



Αρχίζεις και κοιτάς τις βιτρίνες πια για παπούτσια πόλης και για το καλοκαίρι για άνετα πέδιλα. Όμως σιγά-σιγά παυει να σε  νοιάζει. Έχεις την ευκαιρία να γίνεις και πάλι παιδί και να ζήσεις μαζί τους όσα κρυφά ονειρευόσουν. Να τρέξεις πίσω τον πεντάχρονο χωρίς να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος. Να ανέβεις στο Καρουζέλ που τόσο σου έλειψε. Γιατί όλα ξεκινούν από την αρχή και κάποτε θα φοράς ξανά τακούνια δίπλα στον έφηβο γιο σου ή τη μοδάτη κόρη σου.