Και συνειδητοποιώ ότι έχουμε βάλει στερεότυπα και στα χρώματα. Μπλε στα αγοράκια, ροζ στα κοριτσάκια. Λες και δεν υπάρχουν άλλα χρώματα. Χάθηκε το κόκκινο, το πράσινο, το πορτοκαλί; Γιατί δηλαδή τα κόκκινο-μπλε σπορτεξακια  που ήταν τα πρώτα παπούτσια των αγοριών να μην τα φοράει η μπέμπα με το μπλε φορεματάκι με την κόκκινη μπλουζίτσα;Λατρεύω την κοραλλι ζακέτα της και ας της είναι μεγάλη και το καινούριο της το φουστανάκι  στις αποχρώσεις μπλε και κίτρινο.

Δεν λέω στα αγόρια προτιμώ στις φόρμες το κάτω μέρος να είναι μπλε ή μαύρο. Τόσο που κυλιούνται δεν θα άντεχε άλλο χρώμα αλλά στις μπλούζες τους επιλέγω κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και το καλοκαίρι ακόμα πιο τολμηρά χρώματα όπως πορτοκαλί έντονο, λαχανί και μπλε ελεκτρικ. Στο πιο καλό ντύσιμο το παίζουμε κλασικοί. Μονόχρωμο πουκάμισο με έντονες γραβατίτσες. Τους χαζεύω όταν προσπαθούν να τις ταιριάξουν. Τις λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή που μας τις έστειλε η φίλη μας από την Θεσσαλονίκη.




Βέβαια έχω ακόμα αρκετό δρόμο αφού πρώτα πρέπει να αλλάξω εγώ. Λάτρης του μαύρου κυριαρχεί από τα μαύρα μου καινούρια αθλητικά μέχρι τις μπλούζες και το μπουφάν μου. Τα τελευταια χρόνια ομως προσπαθω να δωσω  καποιες πινελιες. Εσεις τι χρωματα επιλεγετε για τα παιδιά σας;