Όταν μία μάνα έχει αγόρια υπάρχουν στιγμές που κάτι της λείπει. Και αυτό το κάτι είναι ένα χρώμα, το ροζ. Τις προάλλες που έψαχνα για αγορίστικα σανδάλια του γιου μου το μάτι μου έπεσε σε κάποια γλυκούλικα πέδιλα στο spartoo. Πραγματικά τα χάζευα αρκετή ώρα. Θα ήθελα να είχα ένα κοριτσάκι να διαλέγω μαζί του  αποχρώσεις του ροζ, του μοβ και του πορτοκαλί. Και αφού δεν έχω κόρη είπα να τα δούμε παρέα. 

                                                                      

                                                                             JOCKER SANDAL PINK

KACEY Fuschia 

BIRTHE TAUPE

 Kαι μετά σκέφτηκα τις απογευματινές βόλτες με τα λευκά φορεματάκια και  τις μικρές μπαλαρίνες. Τις περατζάδες στο μόλο με στάση για παγωτό. Τις βραδινές βόλτες στην πλατεία φορώντας λουλουδάτες φουστίτσες. Για εκείνες τις στιγμές  ταιριάζουν επιλογές κλασικές αλλά και με έντονα χρώματα. 

LISA

                                         

TENSY RODAG

                                                                                   GLEMODI

                                                                                      TRENZAS

Και τώρα θα μου πείτε γιατί δεν κάνεις και ένα κοριτσάκι να μην ονειρεύεσαι κοριτσίστικα παπουτσάκια ; Μα και αν μου βγει αγόρι; Που είναι και το πιο πιθανό δηλαδή. Λέω λοιπόν να περιμένω μήπως αποκτήσω ανηψούλα κάποια στιγμή . 

Άλλο ένα καλοκαίρι με στερητικά συμπτώματα μαμάς. Θυμάστε πέρσι που το μεγάλο μου ζουζούνι αφού χτύπησε στα βραχάκια  και πήρε για παράσημο 5 ραματάκια έφυγε για διακοπές στο χωριό μακριά από τη μαμά;

Ε φέτος πήραμε πάλι παράσημο. Δυο ραματάκια αυτή τη φορά  σε σύγκρουση με μπαλκονόπορτα.  Ήταν 11 το βράδυ και όταν τον πλησίασα δεν φαινόταν κάτι αρχικά.  Αλλά όταν πήγα να τον χαιδέψω στο κεφάλι φρίκαρα. Αίμα γέμισε το χέρι μου. Τον βουτάει ο άντρας μου στο μπάνιο και εγώ χωρίς καν να τον δω βούτηξα τον μικρό και σε δευτερόλεπτα τον είχα αφήσει στην νονά του από δίπλα. Γύρισα κλείδωσα το σπίτι και φύγαμε.  Σαν να με κυνηγούσε ο χρόνος. Δεν νοιάστηκα για τον μικρό. Ευτυχώς ήμουν σίγουρη ότι ήταν σε καλά χέρια. Αλλά δεν κοίταξα και τον μεγάλο καθόλου. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από τον μπαμπά του. Ενεργούσα ενάντια στο χρόνο. Ήθελα να βεβαιωθώ. Να τον δει γιατρός και να μην κάνω εικασίες. Πρέπει να έκανα χρόνο ρεκόρ. Ήμουν σίγουρη  ότι από το κέντρο υγείας θα μας ξαναστείλουν στο Παίδων αλλά ευτυχώς την γλυτώσαμε. Ο γιατρός- παπάς είχε και ελαφρύ χέρι και τον αντιμετώπισε με υπομονή και αγάπη.  Το παιδί τον λάτρεψε. Βέβαια όλο το προσωπικό του μιλούσε ,τον ενθάρρυνε γιατί ξέροντας τι τον περιμένει δεν δεχόταν με τίποτα. Αλλά ευτυχώς πέρασε.

Και όπως και πέρσι έφυγε και φέτος για το χωριό μόλις έβγαλε τα ράμματα.  Και αυτή τη φορά πήρε και τον αδερφό του μαζί. Διπλό το χτύπημα για την μάνα. Πέρσι το είχα ρίξει στις κατασκευές. Έβαφα ότι έβρισκα στο σπίτι.

Και φέτος λοιπόν με βλέπω να σας βομβαρδίζω με κατασκευές τις επόμενες μέρες. Έχω ήδη πολλά στο μυαλό μου. Δεν θα μου ξεφύγει τίποτα άβαφο!!!

Προχτές λοιπόν που ήταν η τελευταία μέρα που περάσαμε μαζί (αφού χτες δούλευα) τους έκανα πολλά χατίρια.

Κρέπες θελαν τα μωρά μου. Ένα βουνό η μαμά.

Με μερέντα για πρωινό  και ζαμπόν τυρί για το βράδυ.

Το μεσημέρι κοτόπουλο με ριζάκι λες σερβιρισμένο λες και ήταν η κριτική επιτροπή του  Μaster shef.

Και το απόγευμα παγωτό με συνταγή από την Ερμιόνη. Να την δοκιμάσετε οπωσδήποτε. Κατενθουσιάστηκαν. Έφαγαν από 3 ξυλάκια ο καθένας. Ευτυχώς ήταν μικρά.

Όπως καταλαβαίνετε όταν είναι να φύγουν τα μικρά μου πρέπει με κάτι να ασχολούμαι.  Πάω να κλάψω αγκαλιά με το υπόλοιπο παγωτό!

Το καλοκαίρι προχώρησε για τα καλά  και η μαμά αμέλησε τα τα παπούτσια. Έτσι ήρθε ο καιρός να διαλέξουμε. Για πρώτη φορά η επιλογή δεν ήταν εύκολο να γίνει από κοντά σε κάποιο κατάστημα.  Αλλά πια αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Ειδικά αν έχεις αγοράσει δεκάδες παπούτσια και ξέρεις τι βολεύει το παιδί. Όταν το αγόρι μου ήταν πιο μικρό ήθελα το παπούτσι να κρατάει από παντού και να μην είναι ανοιχτό ούτε από μπροστά ,ούτε από πίσω ώστε να αποφεύγονται τραυματισμοί στα δάχτυλα  αλλά και στη φτέρνα. Τώρα που μεγάλωσε είμαι πιο ελαστική και έτσι στα επικρατέστερα προστέθηκαν στυλάτα και αέρινα πέδιλα.

                                                                                       HARTLEY JUNIOR

MAD RIVER 2 STRAP

XINO

K2011 TAUPE

Έψαξα λοιπόν και κατέληξα σε αυτά που ήταν μέσα στα δικά μου πρότυπα. Φώναξε το αγόρι μου και κάναμε μαζί την επιλογή. Ενθουσιάστηκε που θα έκανε την πρώτη του επιλογή από το διαδίκτυο. Για να μην πελαγώσει με τα μοντέλα του τα έδειχνα ανά δύο. Συζητούσαμε το πόσο βολικά είναι , τα χρώματα και το στυλ. Είπαμε μεγαλώσαμε και τα θέλουμε trendy. Σε αυτήν την ανάρτηση βλέπετε τις τελικές μας επιλογές.  

GBB GREEN BROTHERS

 Και έτσι φτασαμε στην τελική δυάδα. Το πρώτο επιλογή της μαμάς και το δεύτερο δικό του. Η επιλογή η δική μου πιο κλασική, σοβαρή απόλυτα ταυτισμένη με τα γουστα μου. Αλλά τα παιδιά θέλουν χρώμα, στυλ και φαντασία. Για την ποιότητα δεν είχα θέμα ήταν και τα δύο της ίδιας εταιρείας οπότε η επιλογή είχε πια να κάνει μονο με το design.

Geox KRAZE BIMU

Geox JR SANDAL KRAZE

                             Εσείς πιο πιστεύετε οτι διαλέξαμε τελικά;

Όσο και αν είναι γνωστό πόσο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική είναι μια επίσκεψη στη βιβλιοθήκη ήταν κάτι που δεν συνήθιζα. Σαν παιδί μόνο στις πρώτες 3 τάξεις του δημοτικού πήγαινα γιατί ήταν μέσα στο πρόγραμμα του σχολείου. 'Οταν άλλαξα σχολείο αυτό σταμάτησε.

Φυσικά δεν σταμάτησα να διαβάζω. Άλλωστε στο σπίτι είχαμε πάρα πολλά. Τα είχαν φέρει οι γονείς μου από τα πατρικά τους. Κλασσικοί συγγραφείς σε σπάνιες πια εκδόσεις. Παίρναμε και αρκετά. Θυμάμαι να διαβάζω παραμύθια, μετά μυθολογία και τέλος  ιστορικά και μυθιστορήματα. Θυμάμαι ακόμα εκείνες τις μαύρες δερμάτινες εκδόσεις της Πηνελόπης Δέλτα. Δεν με ενδιέφερε που δεν είχαν εικόνες. Με συνέπαιρναν οι ιστορίες.

Στην εφηβεία   πολλές φορές μέσα στο σχολικό βιβλίο έκρυβα μυθιστορήματα. Έκανα ότι διάβαζα τα μαθήματά μου (μην διαβάζεις μαμά) αλλά μέσα κρυβόταν τα βιβλία του Άγη και του Κλεομένη βασιλιάδων της αρχαίας Σπάρτης. Φυσικά μερικές φορές κρύβονταν και Μίκυ Μάους. Για να καταλάβετε την πώρωση μαζί τους  θυμηθείτε τι διάλεξα στο παιχνίδι της Γεωργίας για τα 5 αγαπημένα μου βιβλία. 

Στο πανεπιστήμιο είχαμε πολύ καλή βιβλιοθήκη. Και πήγαινα συχνά. Άλλα το 90% ήταν επιστημονικά βιβλία και μάλιστα μαθηματικών. Μου έλειψε το διάβασμα είναι αλήθεια. Μόνο ένα μπορώ να θυμηθώ που δεν αφορούσε τα μαθηματικά. Είχε σχέση με την ύπαρξη της Ατλαντίδα. Πρέπει να διάβασα και μερικά ακόμα αλλά δεν τα θυμάμαι.

Όταν πήρα το πτυχίο  δεν ξαναπέρασα από βιβλιοθήκη. Μέχρι την περασμένη βδομάδα. Που πήγα τον γιο μου σε δραστηριότητες που οργάνωνε η βιβλιοθήκη της πόλης μας. Γίνονται σε πολλές δημοτικές βιβλιοθήκες φέτος το καλοκαίρι. Τα περισσότερα χρειάζονται προεγγραφή και δυστυχώς δεν προλάβαμε αρκετά. Όταν πήγα να τον πάρω ήταν ενθουσιασμένος. Έτσι αποφασίσαμε να γραφτούμε μέλη και να δανειστούμε τα πρώτα μας βιβλία. Περισσότερο μου άρεσε που το κάναμε παρέα. Ο καθένας θα έχει την δική του κάρτα βέβαια και τις δικές του επιλογές. Έτσι η μαμά επέλεξε ''Οι μαθηματικοί της Αρχαίας Ελλάδος'' ενώ ο γιος  ""Η ιστορία  της Κιβωτού του Νωε'' και ''Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος''.  Μας είπαν μάλιστα ότι μπορεί και ο μικρούλης μας να γραφτεί αν και δεν είναι ακόμα 3 χρονών. Άκουσε μάλιστα που  το συζητάγαμε στο σπίτι και έχει ξεσηκώσει τον κόσμο να τον πάμε.

Έτσι σύντομα θα είμαστε και οι τρεις μέλη.  Και επειδή οι καιροί οικονομικά είναι δύσκολοι και η αγορά ενός βιβλίου ίσως να μην γίνεται όσο συχνά θα θέλαμε οι βιβλιοθήκες έρχονται να καλύψουν το κενό. Αρκεί να ψάξουμε. Και είμαι σίγουρη ότι θα το διασκεδάσετε μικροί και μεγάλοι.

Επιτέλους  μετά από μερικές καλοκαιρινές ιωσούλες έφτασε η ώρα για τις πρώτες βουτιές. Είναι δυνατόν να ζούμε σε αυτή τη χώρα με τις ατελείωτες παραλίες και να κανουμε μόνο 10 μπάνια τον Αυγουστο;

Η  καλύτερη  ώρα είναι για μας το απόγευμα κατά τις 6. Εκεί που μαζί με τον καυτό ήλιο αναχωρούν και οι περισσότεροι λουόμενοι. Ετσι είναι ιδανικά για τα παιδιά.

Η θάλασσα γαλήνια σε δροσίζει.

Και πριν φύγουμε ο ήλιος παίζει με τα σύννεφα και μας χαρίζει εικόνες που μαγεύουν.

Εφτασαν στο σπιτάκι κόκκινες καρδούλες  από τις mommywiki (Νίκη και Μαργαρίτα) και από την swanocean (Μαρία).  Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ πολύ.

Κανόνες 
1) Να ευχαριστήσω αυτόν που μου το έδωσε. Στην περιπτωσή μου παραπάνω από ένας.
2) Να απαντήσω στις ακόλουθες ερωτήσεις.

Αγαπημένο περιοδικό
Αγαπημένος τραγουδιστής-μουσική
Αγαπημένη Youtube guru
Αγαπημένο είδος μακιγιάζ
Αγαπημένο μέρος διαμονής
Αγαπημένη ταινία
Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις
Αγαπημένο χρώμα

Να και οι απαντήσεις μου:

Αγαπημένο περιοδικό
Παλιά αγόραζα αρκετά αλλά το μόνο που μπορεί καμμια φορά πια να αγοράσω είναι Μικυ Μαους. Εχω απίστευτη συλλογη μην κοροιδευετε. Κρυβω ένα μικρό παιδί μέσα μου.

Αγαπημένος τραγουδιστής-μουσική
Ακούω τα πάντα αρκεί να υπάρχουν εναλλαγές.

Αγαπημένη Youtube guru
Εκτός από την τηλεόραση τα μικρά μου εχουν καταλάβει και τον υπολογιστη. Οπότε το Ytube σε μας εχει κολλησει στα 3 γουρουνακια και τα στρουμφάκια.

Αγαπημένο είδος μακιγιάζ
Αυτό που γινεται σε χρονο dt (λιγα δευτερα μου αρκουν). Κατι που η αδερφή μου μισει.

Αγαπημένο μέρος διαμονής
Σπιτι μου σπιτάκι μου. Δεν το αλλάζω.

Αγαπημένη ταινία
Βρείτε μου εσεις χρόνο να απολαυσω μία κια θα γινει η αγαπημένη μου.

Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις
Πολλά που χρειαζονται μεταποιηση ομως.

Αγαπημένο χρώμα 
Το μαύρο. Και ας λένε κάποιοι οτι δεν είναι χρώμα.

3) Να το χαρίσω σε 7 blog και να τους ειδοποιήσω.

http://cuteandgirlydms.blogspot.gr/
http://twoboysandhope.blogspot.gr/
http://everydayhappyhome.blogspot.gr/
http://inventivemommy.blogspot.gr/
http://lolipopfamily.blogspot.gr/
http://maro-nicethings.blogspot.gr/
http://prettypartyideas.blogspot.gr

Φιλάκια πολλά σύντομα καλοκαιρινή ανάρτηση.

 Η μαμά μου πάντα μαγείρευε πολύ καλά. Και τα γλυκά της ήταν πολύ όμορφα. Τώρα τελευταία όμως γνωρίζω έναν άλλο άνθρωπο. Πιο δημιουργικό. Πιο δραστήριο. Και σαν μαμά πια καταλαβαίνω πως όλα αυτά που είχε μέσα της δεν προλάβαινε να τα δείξει. Γιατί πάντα είμασταν το κέντρο του κόσμου της. Και ακόμα είμαστε. Απλά μάλλον τώρα προλαβαίνει και να ανασάνει. Να δημιουργήσει. Να έχει ενδιαφέροντα πέρα απο μας. Και ανακάλυψα ότι οτι της αρέσει η ζαχαροπλαστική, η τεχνολογία, τα ζώα και η φωτογραφία. Σήμερα όμως θα δούμε μόνο τις γλυκές της δημιουργίες.

      Θα ξεκινήσω με σοκολατένιες τούρτες. Λίγοι μπορούν να αντισταθούν στη μαγεία της σοκολάτας. Και εμείς σαν οικογένεια της έχουμε αδυναμία.

Οι μικρές της δημιουργίες. Μινι γλυκάκια που σε βγάζουν ασπροπρόσωπο σε κάθε περίσταση. Ακόμα και σε βάπτιση με 250 άτομα όπου η μαμά μου είχε φτιάξει σε σφηνάκια αρκετές διαφορετικές γεύσεις και εντυπωσίασε. 

Παραδοσιακά γλυκάκια και τούρτες που κάνουν τη διαφορά στις οικογενειακές μας συγκεντρώσεις

Και τέλος η τούρτα αφορμή. Αυτήν είδα σήμερα στο ψυγείο και σκέφτηκα ότι της αξίζει μία αφιέρωση. Η διακόσμηση έγινε με σαντιγύ πάνω στην οποία σχεδίασε με χρώματα ζαχαροπλαστικης με τη βοήθεια οδοντογλυφίδας.

                              ΜΑΜΑ ΕΙΣΑΙ Η ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Η χτεσινή μέρα ήταν για μένα πολύ σημαντική. Ηρθαν μνήμες από τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων στο μυαλό μου και όλη η οικογένεια απο την πλευρά της μητέρας μου μαζεύτηκε.

Ολα ξεκίνησαν λίγες μέρες πριν  όταν ο γιος μου αρνιόταν να πάει στη εκδήλωση του τζούντο. Ντρεπόταν και φοβόταν τι θα πουν οι άλλοι αν χάσει. Ο δάσκαλος με είχε όμως διαβεβαιώσει ότι σε αυτήν όλα τα παιδάκια θα έπαιρναν μετάλλια και σκοπός της ήταν να τους αναπτερώσει το ηθικό. Έπρεπε να σκεφτώ κάτι για να δεχτεί να πάει χωρίς να αισθανθεί μεγάλη πίεση. Ετσι οργάνωσα ένα μικρό πάρτυ για την γιορτή του πατέρα. Θα ερχόταν και ο παππούς , η γιαγιά και η θεία να τον δουν. Γυρίζοντας στο σπίτι θα είχαμε στολίσει για να κάνουμε έκπληξη σε μπαμπά και παππού. Δέχτηκε και άρχισαν οι προετοιμασίες.

Φτιάξαμε μικρές γραβάτες και τις περάσαμε σε κορδέλα. Γραψαμε και ''Χρόνια πολλά μπαμπάδες'' και ήταν έτοιμο να πάρει τη θέση του στον καθρέφτη.

Μετά διαλέξαμε την τούρτα πουκάμισο. Η γιαγιά έφτιαξε το παντεσπάνι και την Κυριακή το πρωί στολιστηκε με ζαχαρόπαστα.

Το τέλειο όμως ήταν πως λιγες μέρες πριν με ενημέρωσε η μαμά μου ότι θα έρχονταν από το χωριό η θεία (αδερφή της) , ο θειος και ο ξαδερφός μου. Ετσι είπαμε και στον άλλο μου ξάδερφο εδώ στην Αθήνα  και μαζευτήκαμε όλοι μαζί. Συνολικά είμασταν 12 άτομα. Και εκεί βλεποντας τους στο τραπέζι μου θύμισε τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων που μέναμε στο σπίτι της θείας και του θείου και μετά από το πρωινό μπάνιο στη θάλασσα τρώγαμε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι. Πόσο μου λείπουν αυτά τα καλοκαίρια. Ετσι και τώρα είμασταν και πάλι όλοι μαζί. Για την ακρίβεια είμασταν περισσότεροι.

Μετά το φαγητό η θεία μου θα πήγαινε στον αδερφό της. Και ενώ ο θείος μου περίμενε 2 άτομα  εμφανίστηκαν 4 αυτόκίνητα το ένα μετά το άλλο και 12 άτομα. Ετσι στα ξαφνικά είχαμε αποφασίσει να ακολουθήσουμε όλοι. Ετσι στα ξαφνικά  η βεράντα του γέμισε με αδέρφια, ανηψια και τις οικογένειές τους. Ξετρελάθηκε με την έκπληξη. Ολοι τραβούσαμε φωτογραφίες και είμασταν ενθουσιαμένοι. Γιατί μονο σε γάμους και βαπτισεις γίνονται κάτι τέτοια και εκεί κάποιος θα τρέχει γιατί θα είναι ο οργανωτής. Να ευχαριστήσω μάλιστα τους γιους μου που ενώ ήταν τα μόνα παιδιά δεν με κούρασαν καθόλου και με άφησαν να το απολάυσω. Αυτό το χαλαρό δεν είχε ξαναγίνει.

Και θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου. Γιατί οι στιγμές με την οικογένεια είναι ανεκτίμητες. 

Μια ακόμη σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της. Το μικρό μας μωρό έμαθε φέτος να διαβάζει, να γράφει και να υπολογίζει. Μια χρονιά που πέρασε γρήγορα. Και δεν το λέω εγώ αυτό αν και το σκεφτόμουν. Εκείνος το έγραψε στην δασκάλα του. Στο γράμμα του της είπε ότι η σχολική χρονιά του φάνηκε οι 10 μήνες 4. Όταν ο χρόνος περνάει γρήγορα συνήθως έχουμε περάσει καλά. Και νομίζω ότι σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Ετσι θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη δασκάλα με ένα δωρο από την καρδιά μας. Πέρσι είχαμε φτιάξει στις δασκάλες του νηπιαγωγείου κουτάκια από παπούτσια.

Φέτος  σκεφτήκαμε να κάνουμε μία κατασκευή με ξυλάκια. Αρχίσαμε λοιπόν το ψάξιμο και ο μικρός επέμενε να φτιάξουμε ένα σπιτάκι. Και μάλιστα διάλεξε αυτό.

πηγή

Εφαγα τον e-κόσμο να βρω την αρχική πηγή (όσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε). Και έτσι ανακάλυψα την  diyfamily. Αλλά και εκείνοι είχαν εμπνευστεί από μία εταιρεία στην Ταιβάν τον οποίων τα kit κοστίζουν 150$.  Ετσι ξαναγύρισα στην σελίδα τους και ευτυχώς είχαν μία πολύ όμορφη κορνίζα και έδιναν δωρεάν τις οδηγίες.

Αυτή είναι η δική μας που μαζί φτιάξαμε και μία μολυβοθήκη για το γραφείο της δασκάλας μας.

Ευτυχώς (για μένα) φέτος ήταν η σειρά του μπαμπά μας να δημιουργήσει.

Του χρόνου μάλλον θα έχουμε την ίδια δασκάλα. Οπότε θα είναι μια εύκολη και ευχάριστη χρονιά. Ως τοτε να έχουμε ένα Καλό Καλοκαίρι!

Τώρα που τελειώνουμε την  πρώτη Δημοτικού είπα να κάνω έναν απολογισμό. Καλά δεν την τελειώνω εγώ αλλά και εμένα μου ξεφεύγει να μιλάω στον πληθυντικό όπως σε πολλούς γονείς.

Άρχισα λοιπόν να μετράω.
56 μολύβια,
23 γόμες,
12 ξύστρες,
5 κουτιά ξυλομπογιές και
7 κουτιά μαρκαδόρους.

Όλα αυτά χρειάστηκε το παιδί μου  για να μάθει τις πρώτες του βασικές γνώσεις. Βιβλία να έγραφε δεν θα ήθελε τόσα! Οσες έχουν ή είχαν παιδιά στη  πρώτη με καταλαβαίνουν. Έδινες το πρωί 2 μολύβια και γύριζε μισό. Και καλά αυτά που χάνονταν. Τα μισά πότε πρόλαβαν και μίκρυναν έτσι. Η γόμα που χρησιμοποιούσα και ήταν η τελευταία μου και την έδωσα το πρωι  πως γύρισε  πως γύρισε  τόσο μικρή και στρογγυλεμένη;

Μην το ψάχνετε δεν έχει νόημα. Πάντα υπάρχει η δικαιολογία. Αλλά και η απάντηση της δασκάλας ότι όλο το τμήμα αρέσκεται να ξύνει ταυτόχρονα. Είναι από τα λίγα πραγματα που απολαμβάνουν να κάνουν σαν ομάδα. Α και να φτιάχνουν μακαρόνια. Με τις γόμες.Τώρα τελευταία η δασκαλα θα ψάχνει τις λευκές κόλλες. Ερχονται καθημερινά σε μας αλλά και σε άλλα σπίτια σε μορφή καραβιών (στόλο έχουμε)

Οπότε και εγώ το σκέφτηκα και αποφάσισα να του δίνω όσα θέλει αρκεί να μου επιστρέφει τα ξυσίματα και τα σβησίματα. Και φυσικά θα τα εκμετάλευτουμε για κατασκευές με τα παιδιά.

                                                                      Να μερικές ιδέες

                                                                          πηγή

                                                                            πηγή


Όποιος από σας ξέρει τι να κάνω και με τα γομομακαρονάκια να στείλει την ιδέα του παρακαλώ!

Εδώ και πολύ καιρό περνούσαμε έξω από την παιδική χαρά που είναι δίπλα στο ''Mall"". Βιαστικά κοιτώντας από το αυτοκίνητο μας φαινόταν μεγάλη με πολλά παιχνίδια. Παντα είχε  κόσμο. Την λαχταρούσαμε μπορώ να πω αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πάμε. Μάλιστα μία φορά και ενώ είχαμε κατέβει από το αυτοκίνητο μας και ήμασταν έτοιμοι να μπούμε πήραν οι γείτονες να μας πουν ότι από το σπίτι τρέχουν νερά. Μην φανταστείτε σπασμένους σωλήνες απλά έχουμε ένα αρκετά έξυπνο σκυλί  που άμα του τελειώσει το νερό ανοίγει από μόνο του την βρύση. Το κακό είναι ότι δεν έχει μάθει να την κλείνει κιολας! Ετσι ματαιώθηκε εκείνη η επίσκεψη.

Την Κυριακή όμως αποφασίσαμε να πάμε. Φτάνοντας εκεί ήταν μία οικογένεια μόνο.  Μπήκαμε με χαρά αλλά αμέσως συναντήσαμε  έναν ξεχειλισμένο κάδο από σκουπίδια! Πιο κάτω μισογεμάτοι οι υπόλοιποι κάδοι. Μα καλά σκέφτηκα πόσο δύσκολο ήταν να πάει κανείς λιγο πιο κάτω να πετάξει τα σκουπίδια του;

Τα παιχνίδια ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση. Οχι τόσα πολλά  όπως το είχαμε φανταστεί και μαλιστα ο γιος μου  είπε οτι επαναλαμβάνονταν τα ίδια και τα ίδια. Αυτό να σας πω δεν με χάλασε και πολύ. Είχαν και δάπεδο ασφαλείας  καθαρό και σίγουρα και μία κούνια ακόμα μπορεί να δώσει μεγάλη χαρά σε ένα παιδί.

Πάω λοιπόν  να αφήσω τα πράγματά μου στο παγκάκι αφού δεν είχε και κόσμο να φοβάμαι για την ασφάλεια τους και αντικρύζω δεκάδες αποτσίγαρα και γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια. Καταλαβαίνετε ότι εκτός από τους μικρούς θαμώνες με τους γονείς τους η παιδική χαρά έχει και νυχτερινούς επισκέπτες. Μπορείτε να μου πείτε όμως τι μας κοστίζει  να παίρνουμε τα σκουπίδια και τα αποτσίγαρά μας μαζί μας φεύγοντας;

Πιο κάτω είχε ένα μέρος με άμμο. Ενα τετράγωνο στη μέση και μικρές κερκίδες που θα βόλευαν πολύ το γονιό να κάθεται και να καμαρώνει τα παιδιά του να παιζουν με την άμμο. Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι της επισκεψης. Γιατί πως να καταλάβει ένα δίχρονο ότι δεν μπορεί να παίξει εκεί γιατί έχει σκουπίδια και σπασμένα γυαλιά όταν τόσοι ενήλικες αδυνατούν να  κατανοήσουν την επικινδυνότητα της πράξης τους;   Πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι αυτό που φτιάχτηκε με προοπτική τη χαρά μπορεί να τον οδηγήσει στο νοσοκομείο;

Τέλος θα ήθελα να προσθέσω και να παρακαλέσω τους αρμόδιους να παρέμβουν. Το μόνο που χρειάζεται η συγκεκριμένη παιδική χαρά είναι καθάρισμα και λίγο περιποίηση στα παρτέρια. Ξέρω ότι δεν είναι καιρός για σπατάλες  αλλά μια μικρή παρέμβαση θα ήταν αναγκαία.  Ας σκεφτούμε όλοι όμως τις ευθύνες μας. Είναι τόσο εύκολο να αλλάξεις τα πράγματα. Αρκεί να το θες.

Δεν θέλω όμως να σας απογοητέυσω μόνο. Ετσι για να δούμε και την άλλη πλευρά να σας πώ ότι στον δήμο Πεύκης στον Αγιο Παντελεήμονα επισκεφτήκαμε μια παιδική χαρά άψογη. Ο χώρος καταπληκτικός μες στο πράσινο. Πολλά παιχνίδια , περιποιημένα παρτέρια , ειδικά δαπεδα και λάμπες μανιτάρια και πασχαλίσες αν θυμάμαι καλά. Πήγαμε εκεί τη  Μεγάλη Βδομάδα. Κάτσαμε αρχικά σε ένα καφέ  εκεί κοντά με φίλους και μόλις άρχισαν οι πρώτες γκρίνιες από τους μικρούς της παρέας μετακομίσαμε   δίπλα για παιχνίδι. Μετά δεν ξαναείδα τους φίλους μου. Ο καθένας έτρεχε πίσω από ένα πιτσιρίκι. Μόνο νοήματα και γέλια από μακριά. Εδώ πρόλαβα δύο φωτογραφίες με τα παιδιά. Άλλωστε είχε κόσμο, οπότε επέλεξα να δανειστώ την φωτογραφία. σας συνιστώ να την επισκεφτείτε. Θα περάσετε υπέροχα μικροί και μεγάλοι.

πηγή φωτογραφίας

Η σημερινή ανάρτηση  έχει να κάνει με δύο ιδέες που είδα σε συγγενείς και φίλους και μου άρεσαν πολύ.

Δεν έχασα χρόνο , τα φωτογράφισα , πήρα την αδειά τους και σας τα παρουσιάζω.

                                                               Η  παλιά απλώστρα

 Όπως έχουμε ξαναπεί δεν πετάμε τίποτα. Όταν η παλιά μας απλώστρα αδυνατεί να σηκώσει τα ρούχα δεν την διώχνουμε. Μπορεί να συνεχίσει να μας είναι χρήσιμη. Εδώ βρήκε το καινούργιο της πόστο στο μποστανάκι στο μπαλκόνι. Η αγγουριά  θα αρχίσει σε λίγο να απλώνει και η απλώστρα μας θα γίνει ένα άριστο στήριγμα.

                                                             Ο ηλεκτρικός πίνακας.

Πάντα θεωρούσε κακόγουστους τους ηλεκτρικούς πίνακες. Γεμάτοι ασφάλειες και φωτάκια. Μέχρι που είδα σε κάτι φίλους καλυμμένους τους πίνακες με εικόνες. ¨Ετσι απλά μπορεί εκείνο το κομμάτι του τοίχου να μετρατραπεί σε κάτι ευχάριστο. Μία αγαπημένη εικόνα, μία φωτογραφία, ή και και μία παιδική ζωγραφιά θα δώσουν άλλο τόνο στον χώρο μας. 

Τελικά για όλα αρκεί λίγη φαντασία για να αλλάξει την καθημερινότητά μας.

                                                             Η χελώνα  γλαστρούλα

Η επόμενη κατασκευή έχει δικό μας χρώμα. Την ημέρα της μητέρας ετοιμάσαμε για την γιαγιά μια πήλινη γλαστρούλα - χελώνα. Την βάψαμε μετα παιδιά και το διασκεδάσαμε αφάνταστα. Μην διστάσετε να μετατρέψετε λοιπόν της πήλινες γλάστρες του μπαλκονιού σε παιδικούς πίνακες. Θα δώσουν χρώμα στο χώρο σας  και τα παιδιά θα ενθουσιαστούν.

       

                                                                   Καλή Κυριακή!

Τα τυριά είναι ένα από τα αγαπημένα μου συστατικά. Θεωρώ ότι ζωντανεύουν  ότι αγγίξουν.
Από την άλλη τα κεικ είναι εύκολα και τρώγονται από μικρούς και μεγάλους.  Ετσι αποφάσισα να τα συνδυάσω.

Και το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ. Είναι ιδανικό για πάρτυ , γιορτές και αντικαθιστά άξια την τυρόπιτα.Την συνταγή σας την χρωστάω εδώ και καιρό. Απο τότε που σας είχα παρουσιάσει τα 5 φαγητά που αγαπώ. Σας κρατούσα σε αγωνία για να την λαχταρήσετε περισσότερο. Λεμε τώρα.

Υλικά 

500 γραμμάρια διάφορα τριμμένα τυριά
(φέτα , ρεγκάτο , γκούντα, κέφαλλογραβιέρα , ίσως και  ροκφόρ - το τελευταίο δεν το έχω δοκιμάσει σε αυτή τη συνταγή αλλά πιστεύω ότι θα του πηγαίνει) Γενικά μην φοβηθείτε να πειραματιστείτε στο είδος των τυριών. Φτιάξτε το προσωπικό σας κεικ.

300 γραμμάρια  αλλαντικά (αλλά για παιδιά το ζαμπονάκι μάλλον αρκεί).

4 αυγά

Μισό σακουλάκι φαριν απ

300 γραμμάρια γάλα

150 γραμμάρια βούτυρο

Εκτέλεση

Τρίψτε τα τυριά και κόψτε σε μικρά κομματάκια τα αλλαντικά.
Χτυπήστε το βούτυρο στο μίξερ και προσθέστε τα αυγά και το γάλα.
Τέλος προσθέστε τα τυριά και τα  αλλαντικά και ανακατέψτε με το χέρι.
Εγώ χρησιμοποιώ φόρμα σιλικόνης και έτσι δεν βουτυρώνω.
Ψήστε στους 180 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα.
Οταν το βγάλετε αφήστε το λίγα λεπτά στην φόρμα σιλικόνης και μετά επιχειρήστε να το βγάλετε.



Και όπως λέει ο μικρός μου  DELICIOUS!!!!!