Parentslandgr

Είμαι από εκείνους που θα έλεγαν ότι ένα παιδί δεν έχει θέση στο κρεβάτι των γονιών. Αυτό με τον καιρό άλλαξε. Όταν έγινα μητέρα και άρχισαν οι πρώτες λαρυγγίτιδες απλά δεν άντεχα να μην είναι δίπλα μου. Να μην ακούω την ανάσα τους και να είμαι σίγουρη.

Αργότερα αυτό έγινε σε κάθε ασθένεια με ψηλό πυρετό. Και ας ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα κολλήσω. Κάτι μέσα μου μου θύμιζε την αγκαλιά της δικής μου μαμάς. Ποτέ δεν ένιωθα να μου λείπει σε δύσκολες στιγμές. Και αυτή τη ζεστασιά ήθελα να νιώσουν και τα δικά μου παιδιά.

Με το δεύτερο γιο μου ήμασταν αυτοκολλητακια. Εγώ τον κοίμιζα κάθε βράδυ. Και αφού κοιμόταν έφευγα από το δωμάτιο. Με την τρίτη εγκυμοσύνη αυτό ήταν δύσκολο. Έτσι ήρθε η σειρά του μπαμπά να καλύψει το κενό. Αλλά ταυτόχρονα άρχισαν και οι ανασφάλειες του μικρού. Ξυπνάει το βράδυ και θέλει κάποιον να κοιμηθεί κοντά του. Φοβάται τους κλέφτες και τα ζωύφια. Αυτό ενισχύθηκε με τον ερχομό της μπέμπας.

Δεν είναι και εύκολο να σου παίρνουν τη θέση του μικρού. Να γίνεται κάποιος άλλος αυτοκόλλητος στη μαμά. Και να κοιμάται στο δωμάτιο των γονιών σου.Παρόλο που ο μπαμπάς του πολλά βραδιά όταν ξυπνούσε πήγαινε στο δικό του κρεβάτι εκείνου του έλειπε ακόμα κάτι.

Ένα βράδυ που το φαντασματάκι μας ξύπνησε έτυχε να δει τον μπαμπά να έχει την μπέμπα αγκαλιά στο κρεβάτι μας και να προσπαθεί να την κοιμίσει γιατί ήμουν κουρασμένη. Αμέσως ανέλαβαν την μπέμπα και εκείνος τον μικρό. Αλλά τότε βγήκαν τα πραγματικά θέλω του μικρού. "Εγώ δεν έχω κοιμηθεί στο κρεβάτι σας από όταν γεννήθηκε η μπέμπα." Τον πήγε αγκαλιά στο δωμάτιό του.

Το επόμενο βράδυ όμως όταν μου ζήτησε να κοιμηθεί στο δικό μου και να τον πάει αγκαλιά μετά στο δικό του κρεβάτι ο πατέρας του δεν αρνήθηκα. Μέχρι τότε δεν δεχόμουν για να μην μάθει αλλά τελικά γιατί να γεμίζει μια παιδική ψυχούλα με άγχος τους. Βέβαια όλα θέλουν προσοχή και μέτρο. Δεν χρειάζεται να γίνεται κάθε μέρα και για όλη τη νύχτα. Θα υπάρξουν και αυτές βέβαια αλλά καλό θα ήταν να μαθαίνουν τα παιδιά ότι έχουν το δίκιο τους δωμάτιο και χώρο.

Υπάρχουν γονείς που κάθε βράδυ τα κοιμίζουν μαζί τους. Ολόκληρες κοινωνίες μάλιστα υποστηρίζουν ότι τα παιδιά πρέπει να κοιμούνται μαζί με τους γονείς.

Προσωπικά τον τελευταίο καιρό πιστεύω ότι.πρέπει να υπάρχει η χρυσή τομή. Στην αγκαλιά αλλά και στην ανεξαρτησία. Στην τιμωρία και την σκανταλιά. Στα όχι και στα ναι που πρέπει να λες σε ένα παιδί. Και επειδή κάθε άνθρωπος, κάθε γονιός και κάθε παιδί είναι ξεχωριστό να μην κρίνεις. Δεν υπάρχει απόλυτα σωστό. Ακόμα και αν η σύγχρονη παιδαγωγική υποστηρίζει μια άποψη γιατί να θεωρήσω ότι η παλιά είναι λάθος; Και ποιος μου λέει ότι σε μερικά χρόνια δεν θα αλλάξουν πάλι θέση οι ειδικοί.

Το βασικό είναι τα παιδιά να νιώσουν αγάπη. Και να θυμούνται τη ζέστη αγκαλιά των γονιών για πάντα. Για να δώσουν και εκείνα με τη σειρά τους την ίδια φροντίδα και ακόμα καλύτερη στα παιδιά τους.

Την περίοδο των γιορτών αγοράζουμε αρκετά τυριά στο σπίτι. Βλέπετε έχω έναν Χρήστο και έναν Βασίλη και όλο και κάτι θα οργανώσουμε για να τους γιορτάσουμε. Αφήστε που οποιαδήποτε μέρα μπορεί να έχουμε επισκέψεις και τα τυριά σου λύνουν τα χέρια. Μπορούν σε ελάχιστα λεπτά να σου δώσουν πολλά φαγητά. Όπως σουφλέ, μακαρονάδες, τυροπιτάκια, ντιπάκια κτλ. Για τον ίδιο λόγο υπάρχουν πάντα ξηροί καρποί.

Αφού λοιπόν υπάρχουν στο σπίτι μπορώ και να πειραματίζομαι. Έτσι προέκυψε αυτή η πικάντικη, τυρενια μακαρονάδα που χρειάζεται μόνο 15 λεπτά.

Συστατικά
για τη σάλτσα
1/4 κιλού τυρί guda τριμμένο
1/4 κιλού τυρί μπλε (ή ροκφόρ)
1/4 κιλού ανθότυρο.
200 ml κρέμα γάλακτος
λίγα φιστίκια Αιγινης καθαρισμένα ανάλατα

Για τα μακαρόνια
βούτυρο
αλάτι για τα μακαρόνια
1 πακέτο μακαρόνια

Εκτέλεση
Βράζουμε τα μακαρόνια και τα βουτυρώνουμε. Μην προσθέσετε πολύ αλάτι γιατί η σάλτσα έχει πολύ έντονη γεύση.

Σε ένα κατσαρολακι προσθέτουμε όλα τα υλικά για τη σάλτσα. Καλύτερο είναι τα τυριά να είναι σε μικρά κομματάκια για να λιώσουν πιο γρήγορα. Ανακατεύουμε για να μην κολλήσουν.

Σε ελάχιστα λεπτά η μακαρονάδα σας είναι έτοιμη. Περιχύνετε με την σάλτσα και πασπαλίζετε με τα φιστίκια. Σερβίρετε ζεστή. Καλύτερα είναι να μην ενσωματώσετε την σάλτσα στα μακαρόνια πριν το σερβίρισμα στο κάθε πιάτο γιατί αν περισσέψει ποσότητα δεν θα είναι εύκολο να ζεσταθεί. Δεν χρειάζεται φυσικά να βάλετε έξτρα τυριά.

Είναι ένα ιδιαίτερο πιάτο καθώς η γεύση του μπλε τυριού είναι έντονη. Αν όμως είναι αυτό το τυρί στις προτιμήσεις σας θα τη λατρέψετε!

Καλή χρονια σε όλους. Θα ξεκινήσω τις αναρτήσεις για φέτος με την πρώτη μας έξοδο. Φέτος ήθελα εκτός από τα γνωστά Χριστουγεννιάτικα πάρκα με τα χιλιάδες φωτάκια και τα πολλά παιχνίδια να ζήσουν τα παιδιά μου μια πιο βιωματική εμπειρία. Έτσι επέλεξα να κάνω κράτηση για το Paradise Park. Πρόκειται για ένα βιωματικό πάρκο στη Μεταμόρφωση στο οποίο πραγματοποιούνται καθημερινά προγράμματα για σχολεία αλλά διοργανώνονται και πάρτι. Κάποιες φορές γίνονται και προγράμματα για το ευρύ κοινό. Όπως το Χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε.

Στο πρώτο 45λεπτο οι υπεύθυνοι πήγαν τα παιδιά σε μία αίθουσα και αφού τους έβαλαν σκουφάκια και ποδιές έπλασαν κουραμπιέδες και έφτιαξαν και μπισκοτοκατασκευή. Εντω μεταξύ εμείς οι γονείς απολαμβάναμε τον καφέ μας.

Τα παιδιά διασκέδασαν βουτώντας τους κουραμπιέδες στην σοκολάτα και συναρμολογώντας το μπισκοτοαυτοκινητάκι με κόλλα ζαχαροπλαστικής όπως είπαν.

Στη συνέχεια μας φώναξαν για να μας δείξουν τι έφτιαξαν και να τα πάρουμε φωτογραφίες με τον

Αη Βασίλη στο θρόνο του. Άκουσα αρκετούς γονείς να θέλουν να βουτήξουν στην σοκολάτα.

Στη συνέχεια όλοι μαζί πήγαμε να επισκεφτούμε τα ζωάκια της φάρμας. Ελαφακια, πονυ , κοτουλες, χήνες, αγελάδα, κατσικουλες,γουρουνάκια. Και οι υπεύθυνοι είχαν καλαθάκια με καρότα για να ταΐσουν τα παιδιά τα ζώα.

Στη συνέχεια η βόλτα μας είχε ξανά Χριστουγεννιάτικο θέμα. Επισκεφτήκαμε τη φάτνη. Και στην φωτογραφική μου εμφανίστηκε το αστέρι!!!!

Στη φάτνη υπήρχαν μικρά προβατάκια που τα παιδιά τάισαν με το μπιμπερό.

Ήταν τόσο εξοικειωμένα με τον κόσμο που σε πλησίαζαν να τα χαϊδέψεις.

Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Αη Βασίλης και έκανε τα παιδιά βόλτα με την άμαξα του!

Διαβάσαμε όλα τα είδη δέντρων που είχε το πάρκο. Τα πιο πολλά είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Φανταστείτε χρώματα που θα γεμίζει αυτό το κομμάτι του κήπου την άνοιξη.

Τέλος κάνανε και βόλτα με το πόνυ πρώτου χαθούν στα φουσκωτά και τα παιχνίδια. Από εκεί δεν έχω φωτογραφίες καθώς προτίμησα να τα αφήσω να τα χαρούν και να χαρώ και εγώ το υπόλοιπο καφεδάκι.

Από ότι μου είπαν οι υπεύθυνοι σε λίγο καιρό θα λειτουργήσει ένα ακόμα πρόγραμμα με θέμα μάλλον την μυθολογία. Αν θέλετε να ενημερώνεστε για ότι καινούριο ετοιμάζουν δεν έχετε παρα να επισκέπτεστε την σελίδα του Paradise Park πατώντας εδώ . Είμαι σίγουροι ότι αν το επισκεφτείτε θα περάσετε και εσείς και τα παιδιά υπέροχα. Και αν είστε καθηγητές διαβάστε για τα προγράμματα που λειτουργούν με τα σχολεία και κανονίστε να το επισκεφτείτε με τους μαθητές σας.

Λίγο πριν φύγει το 2016 ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε. Κάθε χρόνο περιμένουμε κάτι καλύτερο από το νέο έτος. Έρχεται ποτέ; Κι όμως σπάνια μια ολόκληρη χρονιά να είναι γεμάτη μόνο με αρνητικά. Μέσα στα δύσκολα καλό είναι να βλέπεις πόσα σημαντικά γεγονότα έγιναν στη ζωή σου. Να εκτιμάς αυτά που έχεις , να ξεπερνάς τις δυσκολίες και να παλεύεις για το καλύτερο.

Κάθε χρόνο προτείνουμε στυλ την τελευταία στιγμή για να σας δώσουμε έμπνευση. Αλλά φέτος διαλέξαμε για όλη την οικογένεια. Για την μαμά ένα συνδυασμό μαύρο-χρυσό. Της αξίζει λίγη λάμψη για την δύσκολη χρονιά που πέρασε.

Για τον μπαμπά διαλέξαμε κλασσικό συνδυασμό. Navy blue παντελόνι με γυαλιστερά παπούτσια με μπλε λεπτομέρειες ( το συγκεκριμένο το έχουμε αγοράσει και είναι πραγματικά εντυπωσιακό)

Για τα παιδιά μπορείτε να τα ντύσετε σαν εσάς με glamour ή χαρούμενα με χριστουγεννιάτικα θέματα. Βάλτε κόκκινο χρώμα που θα λατρεψουν.

Στο σχολείο του γιου μου είχαν μια υπέροχη ιδέα. Τα παιδιά θα έγραφαν από μια ιστορία για τα Χριστούγεννα και θα έπαιρναν μέρος σε έναν διαγωνισμό. Οι καλύτερες θα διαβάζονταν στα παιδιά και οι τρεις πρώτες θα βραβεύονταν. Το σημαντικότερο όλων είναι ο ενθουσιασμός που είδα να έχει ο γιος μου. Η ώρα που αφιέρωσε να γράψει ένα κείμενο. Το γεγονός ότι κάθισε στον υπολογιστή για έναν τόσο παραγωγικό λόγο. Αυτό πιστεύω ότι ήταν και ο σκοπός του διαγωνισμού και είμαι σίγουρη ότι για αρκετά παιδιά επιτεύχθηκε. Με την άδειά του δημοσιεύω το παραμύθι του Ρούντολφ. Ένα παραμύθι που είναι τόσο γνωστό αλλά μέσα από τα μάτια του έγινε μία αφορμή να μιλήσει για την απόρριψη που βιώνουν τα παιδιά από συνομήλικούς τους. Το πως νιώθουν . Και ότι αν έχεις αγνή καρδιά κάποια μέρα θα αναγνωρισθεί.

Τα παιδικά χρόνια του Ρούντολφ

Ήταν ένα χριστουγεννιάτικο πρωινό. Σε κάποιο μακρινό μέρος θα γεννιόταν ένα ταρανδάκι. Επειδή γεννήθηκε ανήμερα τα Χριστούγεννα, του δόθηκε το χάρισμα να έχει κάτι ξεχωριστό: μία κόκκινη μυτούλα που μπορούσε να λάμπει στο σκοτάδι.

Αυτό το ξεχωριστό ταρανδάκι το λέγανε Ρούντολφ. Από μικρό είχε πολλούς φίλους, που μεγαλώνανε και εξερευνούσαν τον κόσμο μαζί. Παίζανε στους χιονισμένους λόφους και στις παγωμένες λίμνες. Όμως, καθώς μεγάλωνε, αρχίσαν να τον κοροϊδεύουνε και να μην τον παίζουνε πια. Η μαμά του , του έλεγε ότι τον κοροϊδεύουν, γιατί δεν έχουν ένα τόσο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για να τους κάνει να ξεχωρίζουν από όλους τους άλλους.

Ο Ρούντολφ, παρόλο που καταλάβαινε την συμβουλή της μητέρας του, ήταν πολύ λυπημένος και σκεφτόταν πως καλύτερα θα ήταν να μην είχε αυτό το χάρισμα. ‘Ήταν τόσο στεναχωρημένος που πολλές φορές καθόταν στην άκρη του δάσους, μόνος του. Το ταρανδάκι μας αγαπούσε πολύ τα παιδιά, επειδή εκείνα θαύμαζαν την κόκκινη μυτούλα του και τον δέχονταν στην συντροφιά τους. Πολύ συχνά έπαιζε μαζί τους και είχαν γίνει αχώριστοι φίλοι .

Μία μέρα ένα παιδί έπαιζε στην παγωμένη λίμνη. Δεν γνώριζε όμως ότι ο πάγος σε εκείνο το σημείο ήταν πολύ λεπτός. Ξαφνικά ακούστηκε ένα κρακ και αμέσως μετά ο πάγος άρχισε να σπάει. Το παιδί φοβισμένο έβαλε τα κλάματα . Ο Ρούντολφ έτυχε να περνάει από εκεί και το άκουσε να κλαίει. Έτρεξε για να το σώσει. Ήταν πολύ επικίνδυνο, αλλά ο Ρούντολφ το τόλμησε. Πλησίασε κοντά του και το τράβηξε έξω από τη λίμνη. Δυστυχώς ο πάγος έσπασε και ο Ρούντολφ βρέθηκε μέσα στο παγωμένο νερό. Εκείνη την ώρα έτυχε να περνάει από εκεί ο Αϊ Βασίλης, είδε το ταρανδάκι που κινδύνευε και το έσωσε με τα μαγικά του.

Ο Αϊ - Βασίλης εκτιμώντας την καλή καρδιά και το θάρρος του πρότεινε να γίνει βοηθός του. «Ρούντολφ έχεις μία χρυσή καρδιά. Θα ήθελες να μοιράζεις τα δώρα σε όλα τα παιδιά του κόσμου; », του είπε. Ο Ρούντολφ ενθουσιάστηκε με την ιδέα και δέχτηκε με χαρά. Όταν το έμαθαν οι άλλοι τάρανδοι, ένιωσαν ντροπή και ζήτησαν από το Ρούντολφ να τους συγχωρήσει. Το μικρό μας ταρανδάκι τους κοίταξε με αγάπη και τους συγχώρεσε.

Έτσι από τότε ο Ρούντολφ βρίσκεται μπροστά στο έλκηθρο του Αϊ Βασίλη για να φέρει τα δώρα σε όλα τα παιδιά !

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και όλοι νιώθουν καλά όταν παίρνουν αλλά και όταν δίνουν δώρα. Και εμείς είμαστε πανευτυχείς που μας δίνεται η δυνατότητα να προσφέρουμε και πάλι δωράκι. Και ξέρετε πότε χαίρομαι πιο πολύ; Όταν το δώρο είναι χειροποίητο και φτιαγμένο με μεράκι και αγάπη.
Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι όπως η Μαρία του New kid in town των οποίων η δουλειά δείχνει ότι δημιουργούν με την καρδιά τους.

Η Μαρία ξεκίνησε να φτιάχνει αντικείμενα από πολυμερικό πηλό για το παζάρι του σχολείου της κόρης της. Η δουλειά της έγινε πολύ αγαπητή και γρήγορα οι πινακίδες για τα παιδικά δωμάτια έγιναν ξακουστές και έκαναν πολλά παιδάκια χαρούμενα.

Γνωστά επίσης και τα σπιτάκια της τα οποία αποτελούν ένα πρωτότυπο δώρο για γάμο ή για κάποιο φίλο που μετακόμισε σε καινούριο σπίτι. Η Μαρία θα προσθέσει τα ονόματά τους και οι φίλοι σας θα ενθουσιαστουν.

Φέτος τα σπιτάκια απέκτησαν και γιορτινή όψη. Συνδυάστηκαν με γυαλί στο κέντρο και μετατράπηκαν σε χριστουγεννιάτικο δώρο.

Μπορείτε επίσης να βρείτε υπέροχα γούρια σε διάφορα σχέδια και χρώματα. Ιδανικό δώρο για συναδέλφους , δασκάλες και φίλους που θα επισκεφτούμε στις γιορτές.