Μία Κυριακή με ποδοσφαιρικές αναμνήσεις!
Τον τελευταίο καιρό έχω ένα θέμα με τα παπούτσια των αγοριών. Και συγκεκριμένα με του μεγάλου. Βλέπετε όταν τα αγόρια ξεκινήσουν το δημοτικό ξεκινάει και η τρέλα με το ποδόσφαιρο. Και με το άθλημα δεν έχω κανένα πρόβλημα αλλά το να πρέπει να αγοράζω κάθε τρεις και λίγο καινούριο ζευγάρι αθλητικά δεν είναι και ότι καλύτερο.
Το τελευταίο δεν πρόλαβε να κλείσει μήνα! Και εκεί που αρχίζω να θυμώνω και του λέω ότι φέτος το έχει παρακάνει η Κυριακάτικη βόλτα ήρθε να μου θυμίσει πόσο λάθος ήμουν. Γιατί βλέπετε χτες και ενώ είχαμε κάτσει για καφεδάκι στην πλατεία τα παιδιά βρήκαν κάτι φίλους τους και πήγαν παραδίπλα να παίξουν μπάλα. Σε ένα μέρος όμως που δεν είχαμε οπτική επαφή. Με αποτέλεσμα να πρέπει ένας από μας κάθε φορά να τα επιβλέπει. Το να μην μπορώ να χαλαρώσω στην έξοδο με τα παιδιά δεν είναι και το καλύτερό μου. Μέχρι που ήρθε η σειρά μου να βγω έξω μαζί τους.
Εκείνη την ώρα τσακώνονταν γιατί δεν ήταν ίσες σε αριθμό ατόμων οι ομάδες. Έτσι πρότεινα διστακτικά να παίξω και εγώ. Παρόλο που δεν το περίμενα δέχτηκαν εύκολα. Ο μεγάλος μου όμως δεν μας πήρε στην ομάδα του. Ούτε εμένα, ούτε τον αδερφό του. Προτίμησε ένα άλλο τετράχρονο που όμως κάνει μαθήματα ποδοσφαίρου και ένα κορίτσι. Μάλλον θεώρησε ότι θα έχει καλύτερη απόδοση από την μαμά που δεν την έχει δει να παίζει ποτέ και που τώρα φορούσε μποτάκια με τακούνι.
Ελα όμως που δεν ήξερε την προϊστορία της μαμάς. Μια ιστορία που πέρασε μπροστά από τα μάτια της μόλις κάθισε τέρμα. Τότε στο δημοτικό που δύο χρονιές πέτυχε ο δάσκαλός της να είναι πρώην ποδοσφαιριστής και κάθε μέρα της έκανε προπόνηση! Αγόρια ,κορίτσια όλοι ποδόσφαιρο. Κάθε μέρα αγώνες , τεχνική και φυσικά δυο καλά προπονημένες ομάδες. Ειδικά την κοριτσίστικη δεν την κέρδιζε κανείς. Και εγώ αγοροκόριτσο τότε να κάνω φοβερό επιθετικό δίδυμο με την πανύψηλη Αγγελική. Και φυσικά πολλά ζευγάρια παπούτσια ήταν τρυπια εκείνα τα δυο χρόνια και θυμάμαι ακόμα τη μαμά μου να σχολιάζει τα φθαρμένα ζευγάρια. Η ζωή είναι τελικά κύκλος που γυρίζει και τα παιδιά μας κάνουν τις ίδιες σκανταλιές και έχουν τις ίδιες αγάπες που έχουμε και εμείς!
Ένα θα σας πω. Μπορεί να μην είμαι πια μάστερ στο ποδόσφαιρο πια αλλά ο γιος μου δεν θα ξαναπαίξει αντίπαλός μου ποτέ!!! Το διασκέδασα αρκετά και δεν αναθεώρησα την αυστηρή μου στάση απέναντι στο παιδί. Τώρα που το σκέφτομαι μήπως μαζί με το επόμενο δικό του ζευγάρι να πάρω και για μένα αθλητικά;
About the Author
.jpg)
11 comments
Ναιαιαιαιαιαι! Να πάρεις αθλητικά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πού ξέρεις, στην επόμενη μεταγραφική περίοδο, ίσως ακούσουμε και το όνομά σου!
Και, Χριστέ μου! Φαντάσου να σε πάρουν και στην Εθνική (μπας και δούμε και κανέναν αγώνα της προκοπής!)
;-)
Και τότε θα λέω: ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΞΕΡΩ!!! ΔΙΑΒΑΖΑ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ! ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΗ ΜΟΥ!!!
:-)
Καλή εβδομάδα, κούκλα!
ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
Αχ την χασαμε την ευκαιρία πια. Αλλα κανενα σουτακι με τα αγόρια ισως!
Διαγραφήχαχαχαχα... εισαι φοβερη βρε Μαρια μου!!! Σίγουρα δεν θα σε ξαναεχει αντιπαλο ο γιος σου..χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αληθεια ειναι οτι εγινε συζητηση τουλαχιστον να μην αφηνει τον αδερφό του απέξω.
Διαγραφήχαχαχαχ να ήμουν σε μια γωνιά να έβλεπα τη φατσούλα του γιού καθώς η μαμά του αποκαλύπτει τη "Μαραντόνα" πλευρά της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα. Ετσι με φωναζαν μικρη;)
ΔιαγραφήΜπράβο βρε Μαράκι!! Φαντάζομαι την περιφάνεια του μικρού που σε είχε στην ομάδα του αλλά και την έκπληξη του μεγάλου!! Εγώ είμαι τελέιως άσχετη όμως... Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαράκι αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού? Χαχαχα πολύ μ'άρεσε πάντως που το χάρηκες και το χαρήκατε όλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα όλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Με καινούρια παπουτσάκια σε βλέπω!!! Το έχεις όμως το ποδοσφαιρικό ταλέντο, μην το αρνείσαι!!!!!! Να περνάτε πάντα υπέροχα κοριτσάκι μου, καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕβγε Μαρια μου καλά τα λες και ορθά πράττεις! Πολυ μου άρεσε η ανάρτηση σου! Φιλιααα
ΑπάντησηΔιαγραφή