Την πρώτη σχολική βδομάδα ο μικρός μου δεν πήγε στο σχολείο. Η δασκάλα τους θα έλειπε και έτσι δεν υπήρχε λόγος να πηγαίνει από τάξη σε τάξη. Αν λάβουμε υπόψη μας και τις ιώσεις ήταν μια καλή ευκαιρία να προφυλαχτούμε.  Δεν έπρεπε να είναι όμως και μία χαμένη βδομάδα. Φυσικά μετά από διακοπές Χριστουγέννων και ενώ η δασκάλα δεν έχει επιστρέψει δεν είναι δυνατόν να καθίσεις εύκολα ένα 6χρονο να διαβάσει. Και γιατί άλλωστε; Όταν μπορούμε να μάθουμε παίζοντας;




Και αφού στο σχολείο μιλάνε τόσο για αριθμούς και νούμερα ευκαιρία στο σπίτι να μιλήσουμε για τον κόσμο γύρω μας.  Αποφάσισα να του δείξω πως ο ουρανός δεν είναι πάνω από τη γη όπως πίστευε αλλά γύρω της. Και να συζητήσουμε για τη μέρα και τη νύχτα. Γιατί ενώ εμείς έχουμε μέρα η θεία στην Αμερική έχει νύχτα;




                     Πήραμε λοιπόν ένα χαρτόκουτο και κόψαμε τα πλαϊνά κομμάτια.






Κάναμε μια τρύπα στη δεξιά μεριά και  χωρίσαμε το κουτί στα δυο. Από την μια κολλήσαμε μπλε τσόχα για τη μέρα και από την άλλη  μαύρη για τη νύχτα. Κόψαμε και ήλιο και σύννεφα.



Στη συνέχεια στερέωσα μια μπάλα από φελιζολ σε μια οδοντογλυφίδα  και την οδοντογλυφίδα ενα πορτοκαλί. Τη ζωγράφισα με μπλε και αφού στεγνώσει προσθέσαμε κάποια πράσινα κομμάτια για τις ηπείρους. Για να τη στερεώσουμε στο κουτί έβαλα στη βάση του ένα μικρο κομμάτι πλαστελίνη. Εκεί καρφώσαμε τη γη ώστε να γυρίζει.




Στη συνέχεια βάλαμε έναν φακό στην τρύπα. Η γη μας από τη μια πλευρά ήταν φωτισμένη και από την άλλη σκοτεινή. Καθώς την περιστρεφαμε γινόταν εναλλαγή μέρας και νύχτας.



 Την επόμενη φορά λέω να φτιάξουμε το πλανητικό μας σύστημα. Εσείς πως μάθατε στα παιδιά για την κίνηση της γης και τη μέρα και τη νύχτα;