.

Πριν λίγες μέρες  βγήκα με μία φίλη μου. Βόλτα στα μαγαζιά  για τη βάπτιση. Κάτι τέτοιες στιγμές τις περιμένουμε συνήθως πως και πως.  Είχαμε σκοπό να κοιτάξουμε για φορέματα για την βάπτιση και  για  ασορτί παπούτσια. Όμως όταν κάνει ο άνθρωπος σχέδια ο Θεός γελάει δεν λένε; Ε , να που έτυχε να έχουν συνέλευση οι δάσκαλοι  οπότε βρεθήκαμε με δυο παιδάκια μαζί.



Παρόλα αυτά αποφασίσαμε να το τολμήσουμε. Θα πηγαίναμε για ψώνια και μετά θα κερνάγαμε βάφλες  τον μικρο νεαρό και μπισκοτάκι την μπέμπα.  Πόσο όμως ενδιαφέρον μπορεί να είναι για ένα 7χρονο αγόρι να βλέπει ρούχα και  να τριγυρίζει ανάμεσα σε ψηλές γόβες και  αμπιγέ πέδιλα; Καθόλου φυσικά. Έτσι από το πρώτο δεκάλεπτο άρχισε τα ''Τελειώνουμε;'' , ''Θα μπούμε και σε αυτό το μαγαζί;''  . Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε την βόλτα ,ούτε να βρούμε κάτι που να μας αρέσει. Αφήστε που η μουρμούρα είναι κολλητική και μετά από λίγο άρχισε και η μπέμπα να γκρινιάζει.


Έτσι σταμάτησε άδοξα η αναζήτηση και πήγαμε για βάφλες. Εγώ πετάχτηκα σε κοντινό παιχνιδάδικο όσο έτρωγαν και αγόρασα υλικά για το πάρτι που κάναμε τελικά στην μικρή . Μέσα στα ψώνια ήταν και σακουλάκια με μπαλόνια. Όταν επέστρεψα τα πράγματα δεν ταν καλύτερα. Να μην πω ότι με τη ζάχαρη είχαν γίνει ακόμα πιο ανήσυχα. Και έπρεπε να προλάβουμε και το Σούπερ μάρκετ. Μα καλά τι σκεφτόμασταν και βάλαμε όλες αυτές τις δουλειές με δυο παιδιά μαζί; Έτσι έστειλα την φίλη μου να ψωνίσει και έκατσα με τα παιδιά. Έπρεπε να αντέξω λίγο ακόμα.


Και τότε άνοιξα την τσάντα και φούσκωσα δυο μπαλόνια. Τα κουρασμένα και γκρινιάρικα παιδιά μεταμορφώθηκαν σε ενθουσιασμένα και χαρούμενα παιδάκια. Ο μεγάλος το πετούσε ψηλά και το κυνηγούσε. Το έπαιρνε ο αέρας και έτρεχε ξοπίσω του γεμάτος χαρά. Στην μπέμπα με ένα σκοινί το κρέμασα από το καρότσι της και το έπιανε μόνη της χωρίς να κυνηγάω. Είδα τα προσωπάκια τους ξαφνικά τόσο ήρεμα. Ο χρόνος κύλησε σαν νερό. Η φίλη μου δεν πίστευε στα μάτια της.





Μέσα από αυτό  είδα για μια ακόμα φορά ότι η συμπεριφορά των παιδιών είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Θεωρούσα εγωιστικό που δεν με αφήνουν να απολαύσω τη βόλτα μου όταν από τη δική τους σκοπιά εγώ τα είχα αναγκάσει να περάσουν ένα βαρετό πρωινό. Τα παιδιά γκρινιάζουν συνήθως όταν βαριούνται.  Όταν δεν έχουν την προσοχή που θέλουν. Σίγουρα και εμείς χρειαζόμαστε το χώρο και τον χρόνο μας. Όμως αν με ρωτήσεις τι θα θυμάμαι από εκείνη την ημέρα δεν είναι η βόλτα στα μαγαζιά. Ακόμα και αν είχα καταφέρει να την απολαύσω. Αυτό που θα θυμάμαι είναι εκείνα τα γελαστά προσωπάκια. Άρχισα άλλωστε  να συνηθίζω τα ψώνια στο internet αργά το βράδυ.


1 Μπαλόνι = 1 παιδικό χαμόγελο







Κάποιες μέρες είναι εδώ για να σου θυμίζουν το παρελθόν και να αναρωτιέσαι πως μεγάλωσαν τόσο γρήγορα τα παιδιά.



Σήμερα η μπέμπα έκανε για πρώτη φορά μια αρκετά μεγάλη απόσταση όρθια πια ενώ την κρατούσαμε με το χεράκι. Εδώ και καιρό στεκόταν  και έκανε κάποια δειλά και ασταθή βηματάκια ενώ κρατιόταν από κάπου. Αλλά δεν τολμούσε να πάει παραπέρα. Σήμερα λοιπόν αφού τη δελεασα με το αγαπημένο της gadget , το τηλεκοντρόλ τόλμησε να κάνει αρκετή απόσταση κρατώντας μου το χεράκι. Είναι εκείνη η στιγμή που δεν ξέρεις αν πρέπει να το φωτογραφίσεις ή να το χαρείς. Ελπίζεις μόνο να τα καταφέρει κάποιος άλλος να προλάβει να πιάσει την κάμερα. Και τώρα σκεφτήκαμε μας περιμένουν πολλές βόλτες!!! Ο αδερφός της πάντως είπε πως μόνο μέσα στο σπίτι μπορεί ακόμα να πηγαίνει αφού δεν έχει  παπουτσακια. Ευκαιρία να αγοράσουμε λοιπόν τα πρώτα μας  κοριτσίστικα  παπουτσάκια για περπάτημα!!!!


Και από την άλλη σήμερα μου χάρισε ο γιος μου τα αθλητικά του παπούτσια γιατί δεν του κάνουν πια!!! Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια που έκανε εκείνος τα πρώτα του βήματα. Που δίσταζε να μας αφήσει από το χέρι και το κρατούσε σφιχτά. Και τώρα έχει μεγαλώσει τόσο που φοράει μεγαλύτερο νούμερο παπούτσι από μένα σοκαριστικα γιατί δεν περίμενα ότι θα ανταλλάξω οτιδήποτε σε ρούχο ή παπούτσι με τα αγόρια. Ήξερα ότι θα έρθει η ώρα να ψηλώσουν και να υψώνω το κεφάλι για να τα δω αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμη.

Και μπορεί ακόμα, για τόσο δα , να κοιτάω εγώ από ψηλά. Έστω για μερικούς ακόμα πόντους. Αλλά το γεγονός ότι με πέρασε στα παπούτσια σημαίνει ότι σύντομα θα ξεπεραστεί ένα ακόμα φράγμα. Καινούρια ξεκινήματα για τη μικρή που προσφέρουν απίστευτη χαρά, αλλά όταν κάποιοι κύκλοι κλείνουν και βλέπεις ότι  τα παιδιά ανοίγουν τα φτερά τους δεν έρχεται μόνη της η χαρά. Έρχεται μαζί με το φόβο και τη θλίψη ότι ο καιρός περνάει γρήγορα.




Θέλεις να τα κλείσει στην αγκαλιά σου για όσο γίνεται περισσότερο.  Να τα προφυλάξεις και να νιώθεις ότι είναι ακόμα παιδιά. Αλλά και μια σφικτή αγκαλιά μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνη.....




Η μικρή μας ήρθε μετά από δύο αγόρια. Και όπως είναι φυσικό πολλά από τα ρούχα της είναι σε μπλε αποχρώσεις. Έτσι σχεδόν πάντα την περνάνε για αγοράκι. Ειδικά όταν φοράει το μπλε μπουφανάκι της. Κάποιες φορές χαμογελάω και τους λέω ότι είναι κορίτσι  άλλες πάλι κάνω ότι δεν άκουσα. Ειδικά άμα δεν πρόκειται να τους ξαναδώ.




Και συνειδητοποιώ ότι έχουμε βάλει στερεότυπα και στα χρώματα. Μπλε στα αγοράκια, ροζ στα κοριτσάκια. Λες και δεν υπάρχουν άλλα χρώματα. Χάθηκε το κόκκινο, το πράσινο, το πορτοκαλί; Γιατί δηλαδή τα κόκκινο-μπλε σπορτεξακια  που ήταν τα πρώτα παπούτσια των αγοριών να μην τα φοράει η μπέμπα με το μπλε φορεματάκι με την κόκκινη μπλουζίτσα;Λατρεύω την κοραλλι ζακέτα της και ας της είναι μεγάλη και το καινούριο της το φουστανάκι  στις αποχρώσεις μπλε και κίτρινο.





Δεν λέω στα αγόρια προτιμώ στις φόρμες το κάτω μέρος να είναι μπλε ή μαύρο. Τόσο που κυλιούνται δεν θα άντεχε άλλο χρώμα αλλά στις μπλούζες τους επιλέγω κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και το καλοκαίρι ακόμα πιο τολμηρά χρώματα όπως πορτοκαλί έντονο, λαχανί και μπλε ελεκτρικ. Στο πιο καλό ντύσιμο το παίζουμε κλασικοί. Μονόχρωμο πουκάμισο με έντονες γραβατίτσες. Τους χαζεύω όταν προσπαθούν να τις ταιριάξουν. Τις λάτρεψαν από την πρώτη στιγμή που μας τις έστειλε η φίλη μας από την Θεσσαλονίκη.




Βέβαια έχω ακόμα αρκετό δρόμο αφού πρώτα πρέπει να αλλάξω εγώ. Λάτρης του μαύρου κυριαρχεί από τα μαύρα μου καινούρια αθλητικά μέχρι τις μπλούζες και το μπουφάν μου. Τα τελευταια χρόνια ομως προσπαθω να δωσω  καποιες πινελιες. Εσεις τι χρωματα επιλεγετε για τα παιδιά σας;


 Κατά  καιρούς   εκτός από κατασκευές, παιδαγωγικά θέματα, μαγειρική και παιδιά έχουμε ασχοληθεί και με τη μόδα.  Όσες φορές όμως ασχοληθήκαμε, τα θέματά μας αφορούσαν μαμάδες.  Έχουμε αφήσει τους μπαμπάδες παραπονεμένους.  Έτσι σήμερα έχουμε μια ανάρτηση αφιερωμένη στους μπαμπάδες. Σε μοντέρνους μπαμπάδες.





Γι' αυτούς επιλέξαμε look  total black .Τους  προτείνουμε αυτό  μαύρο σακάκι Pierre Cardin. Ένα μοντέλο κλασσικής γραμμής, διαχρονικό αλλά και μοντέρνο.





Προτείνουμε  να το συνδυάσουν με αυτό το μαύρο πουκάμισο της ίδιας φίρμας. Ένα πολύ κομψό πουκάμισο με μοντέρνες λεπτομέρειες στο γιακά.




Για παπούτσι διαλέξαμε κάτι που να τους θυμίζει τα νιάτα τους. Άνετες μπότες  που συμπληρώνουν το ντύσιμο.


Και επειδή σαν μπαμπάδες μπορεί και εκείνοι να χρειαστεί να μεταφέρουν πολλά πράγματα όταν είναι βόλτα με τα πιτσιρίκια τους. Έτσι διαλέξαμε ένα μέγεθος  κατάλληλο να μεταφέρει όσα θα χρειαστούν εκείνοι και τα παιδιά τους!!!






Λίγο πριν φύγει το 2016 ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε. Κάθε χρόνο περιμένουμε κάτι καλύτερο από το νέο έτος. Έρχεται ποτέ;  Κι όμως σπάνια μια ολόκληρη χρονιά να είναι γεμάτη μόνο με αρνητικά. Μέσα στα δύσκολα καλό είναι να βλέπεις πόσα σημαντικά γεγονότα έγιναν στη ζωή σου. Να εκτιμάς αυτά που έχεις , να ξεπερνάς τις δυσκολίες και να παλεύεις για το καλύτερο.


Κάθε χρόνο προτείνουμε στυλ την τελευταία στιγμή για να σας δώσουμε έμπνευση. Αλλά φέτος διαλέξαμε για όλη την οικογένεια. Για την μαμά ένα συνδυασμό μαύρο-χρυσό. Της αξίζει λίγη λάμψη για την δύσκολη χρονιά που πέρασε. 











Για τον μπαμπά διαλέξαμε  κλασσικό συνδυασμό. Navy blue παντελόνι με γυαλιστερά παπούτσια με μπλε λεπτομέρειες ( το συγκεκριμένο το έχουμε αγοράσει και είναι πραγματικά εντυπωσιακό)







Για τα παιδιά μπορείτε να τα ντύσετε σαν εσάς με glamour ή χαρούμενα με χριστουγεννιάτικα θέματα. Βάλτε κόκκινο χρώμα που θα λατρεψουν.




Τα τελευταία χρόνια ο χειμώνας αργεί να κάνει την εμφάνισή του.  Έτσι λίγες μέρες πριν μπει ο Δεκέμβρης η θερμοκρασία ήταν ακόμα και 20 βαθμοί Κελσίου. Υπήρχαν στιγμές που αισθανόσουν μια χαρά ακόμα και αν φορούσες απλά μια  χειμωνιάτικη μπλούζα. Χωρίς μπουφάν και άλλα ζεστά αξεσουάρ.  Περάσαμε  ένα φθινόπωρο χωρίς πολλές βροχές με αποτέλεσμα μέχρι την Δευτέρα να φοράω τα υφασμάτινα  Sneakers μου.   Εκεί βέβαια την πάτησα αφού η πρώτη μέρα των βροχών με βρήκε απροετοίμαστη και ακατάλληλα ντυμένη.




Από την άλλη τα Χριστουγεννιάτικα είχα ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους από τις αρχές του Νοέμβρη. Τα μαγαζιά άρχισαν να στολίζουν τις βιτρίνες και ο ένας μετά τον άλλο  αναρτούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα στολισμένα σπίτια τους. Θες ο ζεστός καιρός ,θες η δουλειά δεν μου πήγαινε να βλέπω  δέντρο στο σαλόνι. Από την άλλη πως να μην επηρεαστώ από το γιορτινό κλίμα που υπήρχε γύρω μου. Μιλάμε για την αγαπημένη μου περίοδο του χρόνου.




Θεωρώ την περίοδο των Χριστουγέννων   την ιδανική εποχή για να γεμίσουν οι καρδιές με αγάπη και ευτυχία. Οι άνθρωποι περιμένουν την λάμψη των γιορτών να διώξει την μαυρίλα της καθημερινότητας και οι αναρτήσεις στο διαδίκτυο  με καινούριες ιδέες για κατασκευές και δώρα διαδέχονται η μία την άλλη.  Και ήθελα τόσο να τις διαβάζω όλες. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για μια καινούρια ομάδα  στο facebook. To Its christmas time  είναι μία ομάδα για όσους αγαπούν τα Χριστούγεννα. Εκεί θα βρείτε ιδέες διακόσμησης, συνταγές, βιβλιοπροτάσεις, κατασκευές, προτάσεις για δώρα κτλ για την πιο γιορτινή περίοδο του χρόνου. Μπορείτε να ανεβάζετε ελεύθερα τις δικές σας προτάσεις και ιδέες αρκεί να αφορούν τα Χριστούγεννα.  Και χάρηκα πολύ που αγκαλιάστηκε από πολλούς με αγάπη.  


                                     Its christmas time


Και επειδή θέλαμε πολύ να μπούμε σε Χριστουγεννιάτικο κλίμα ο χειμώνας ήρθε και αγκάλιασε τη χώρα. Η θερμοκρασία έπεσε, τα πρώτα χιόνια έκαναν την εμφάνισή τους και ήρθε η ώρα να στολίσουμε και εμείς και να αρχίσουμε τις γιορτινές αναρτήσεις μας. Σύντομα με καινούριες ιδέες για να κάνουμε την καθημερινότητα μας πιο λαμπερή!


 



Αν με ρωτήσεις ποιοι είναι οι πιο δύσκολοι μήνες θα σου πω ο Σεπτέμβρης και ο Μάιος. Εκεί που αρχίζει και τελειώνει η σχολική χρονιά. Και ειδικά φέτος με τα τρία παιδιά ήταν η πιο δύσκολη απ' όλες. Μπαίνει ο Οκτώβρης και ακόμα δεν νιώθω να έχω προσαρμοστεί.



Γιατί από τη μία είναι λίγο πιο χαλαρά το πρωί που τα μεγάλα πάνε στο σχολείο αλλά μαζί ξεκινάνε πολλές υποχρεώσεις. Καταρχάς μαζί με τα παιδιά ξεκινάω και εγώ δουλειά, οπότε οι ώρες στο σπίτι λιγοστεύουν. Και όμως εγώ αισθάνομαι ότι στη δουλειά ξεκουράζομαι. Θα μου πεις και εκεί με παιδιά συναναστρέφομαι αλλά θα έχετε παρατηρήσει ότι τα παιδιά μας μας ακούνε λιγότερο από όλα τα παιδιά του κόσμου.


Φέτος ο Σεπτέμβρης μας ήταν πολύ σημαντικός καθώς και ο δεύτερος γιος μου ξεκίνησε το δημοτικό. Σαν να μεγάλωσε απότομα.  Διαλέξαμε την σχολική του τσάντα λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία. Για την ακρίβεια την διάλεξε μόνος του.  Και μετά ήρθαν οι λίστες. Όχι μία αλλά πέντε. Άλλη λίστα οι δάσκαλοι, άλλη οι δάσκαλοι των εικαστικών και φέτος έστειλαν λίστα(αν και μικρή) και οι δάσκαλοι των αγγλικών.  Σε λίγο δεν θα χρειάζονται κασετίνες και τσάντες για να τα βάλουν μέσα αλλά βαλίτσες.




Και σαν να μην έφταναν αυτά ήθελα να τους διοργανώσω και πάρτι για τα γενέθλιά τους.  Δεν ήθελα να νιώσουν παραγκωνισμένοι τώρα που ήρθε η μικρή. Και αφού δεν κάναμε πάρτι στο χωριό ευκαιρία να γιορτάσουν εδώ με τους φίλους τους. Πολύ κούραση, ξενύχτια και άγχος σε βαθμό που έλεγα ότι δεν θα ξανακάνω τίποτα στο σπίτι. Αλλά όλα διαλύθηκαν όταν ο μικρός την ώρα του πάρτι με αγκάλιασε και με ευχαρίστησε που κάλεσα τους φίλους του.Είναι καταφερτζής αυτός από μικρός. Σε αντίθεση με τον μεγάλο που δεν μπορεί τις γλύκες. Αλλά το χαμόγελό του ήταν τεράστιο και για πρώτη φορά δεν έκλαψε και δεν γκρινιαξε καθόλου. Σημάδι ότι όλα ήταν υπέροχα ακόμα και αν δεν ήταν όπως τα ήθελα . Πάντως να ναι καλά η μαμά και η αδερφή μου γιατί χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους δεν θα τα κατάφερνα.


Από την άλλη η μπέμπα μεγαλώνει και γελάει συνέχεια. Έχει τρελάνει κόσμο με το γέλιο της.Εκτός από εμάς τους τέσσερις που έχουμε ξεφύγει.  Προχτές πήρε και το πρώτο της φιλί από αγόρι. Ήταν ένα 3,5 ετών που την λάτρεψε, Την αγκάλιαζε , της μιλούσε και κάποια στιγμή τη βουτάει και της σκάει  ένα φιλί στο στόμα πεταχτό. Είπε όμως η μαμά του ότι θα την αποκαταστήσει. Πάλι καλά λέω που δεν ήταν μπροστά ο μπαμπάς της. Θα τον κυνηγούσε με το δίκαννο και ας του έφτανε μέχρι το γόνατο ο επίδοξος γαμπρός.

Όπως βλέπετε ο Σεπτέμβρης είναι και γλυκός και απαιτητικός. Δύσκολος μα και συναισθηματικός μήνας. Σε αφήνει ταπί αλλά λατρεύεις τα καινούρια ξεκινήματα. Ένα είναι το πιο σημαντικό. Να είναι γεμάτος αγάπη και στο τέλος να θυμάσαι μόνο τα χαμόγελα.





Σε λίγο μπαίνει ο Σεπτέμβρης. Ο μήνας που ξεκινούν τα σχολεία. Τσάντες, κασετίνες, τετράδια, μολύβια κτλ στη λίστα με τα ψώνια. Δεν είναι μόνο αυτά όμως. Τα μικρά μας μεγάλωσαν μέσα στο καλοκαίρι. Ψήλωσαν και τα περσινά τους ρούχα  μάλλον δεν θα τους κάνουν πια. Όσο μεγαλώνουν όμως έχουν και άποψη για τα ρούχα που θα φορέσουν. Θέλουν να έχουν στυλ και να είναι άνετα.  

Εμείς βρήκαμε για σας τι προτείνουν γνωστοί οίκοι μόδας και εταιρείες για το φθινόπωρο 2016. Ο συνδυασμός καρό με κόκκινο αποτελεί πια διαχρονική επιλογή για το σχολείο. Φούστες και πουκαμισάκια συνδυασμένα με μονόχρωμες μπλούζες ή παντελόνια αντίστοιχα προσδίδουν στυλ στα μικρά μας.



Dolce & Gabbana

Και ποιος είπε ότι τα αγόρια δεν μπορούν να είναι μοδάτα. Τζιν και μοντέρνα τζάκετ   είναι  μια πολύ καλή επιλογή. 


Dolce & Gabbana


Μην διστάσετε να προσθέσετε έντονα χρώματα στην γκαρνταρόμπα των παιδιών.  Το πορτοκαλί είναι must και για αγόρια και για κορίτσια.





Dior


Και αν πάλι προτιμάτε την άνεση της φόρμας διαλέξτε ένα γρι παντελόνι που μπορείτε να το συνδυάσετε με φούτερ διαφορετικών χρωμάτων και να έχετε πολλές εμφανίσεις.



Ralph Lauren


Και όσο τα αγόρια επιλέγουν φόρμες για άνεση τα κορίτσια λατρεύουν τα κολάν. Συνδυάστε με μακριά πουκάμισα για φέτος και με μποτάκια.


                                                                        Ralph Lauren

Αυτό το φθινόπωρο  πολλοί προτείνουν όπως είπαμε το καρό με το τζιν.  Κόκκινο και πράσινο φέτος έχουν τραβήξει την προσοχή των σχεδιαστών.  Για το φθινόπωρο μία ζακέτα  είναι απαραίτητη καθώς έχουμε μεγάλες διαφορές στην θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της μέρας.



Benetton


                                                                        Benetton

 Τα  κλασσικά καφέ μποτάκια που αγαπήσαμε στα νιάτα μας δεν έφυγαν ποτέ από τη μόδα. Είναι εδώ για να μπουν και στην ζωή των παιδιών μας.



Timperland


 Τα  αθλητικά παπούτσια για άνεση και παιχνίδι στα διαλείμματα πρέπει να επιλεγούν με προσοχή καθώς τα ποδαράκια των παιδιών ακόμα αναπτύσσονται.

                       

Nike


Και αν δεν είστε από αυτούς που   ψωνίζουν  λίγα κομμάτια από ακριβές μάρκες αλλά προτιμάτε  μικρές , τοπικές βιοτεχνίες εμπνευστείτε  από τους οίκους μόδας και διαλέξτε κομμάτια που θα δώσουν στυλ και άνεση στα παιδιά σας.







Στο νηπιαγωγείο που πήγαινει o μικρός μου ζουν δύο μικρά αρκουδάκια. Ο Πάρης και ο Χάρης. Είναι φίλοι των παιδιών και κάθε Παρασκευή ενα παιδάκι φιλοξενεί στο  σπίτι του τον Χάρη η  τον Πάρη ανάλογα με το τμήμα που ανήκει. Έτσι τη βδομάδα που κατέφθασε η μπέμπα μας είχαμε και έναν δεύτερο επισκέπτη.  Τον Χάρη.





Ο Χάρης έφτασε μαζί με τη βαλίτσα του. Ναι, ο μικρός μας αρκούδος έχει μια μεγάλη βαλίτσα με όλα του τα υπάρχοντα. Έχει καταρχήν ρούχα. Jean παντελόνια αλλά και πιο ελαφριά για το καλοκαίρι, καρό πουκάμισα, μπλούζες, μπουφάν, κάλτσες και φυσικά παπούτσια. Τα παιδιά στις δύο μέρες που φιλοξενούν τον Χάρη τον ντυνουν και τον παίρνουν μαζί τους σε κάθε βόλτα πήγαινουν.  Για να πάει βόλτα όμως  δεν ξεχνά να χτενιστεί και να βάλει τα γυαλιά ηλίου του  .Εδώ ο μικρός μου προσπαθεί να του βάλει τα παπούτσια και φυσικά να μάθει να δένει τα κορδόνια του Χάρη.


Στη βαλίτσα του επίσης  θα βρει κανείς  οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα , μπουρνούζι ,πετσέτα ,αφρόλουτρο και σφουγγάρι.  Μέσα από αυτή τη διαδικασία δίνεται η δυνατότητα στη μαμά να συζητήσει με το παιδί της πόσο σημαντικό είναι  να προσέχουμε τη καθαριότητα μας  και μαζί με το Χάρη να διασκεδάσουν την ώρα του μπάνιου.

Όπως καταλαβαίνετε από τη βαλίτσα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα είδη φαγητού. Ο Χάρης  έχει το δικό του μπολ φαγητού, το δικό του ποτήρι, κουτάλι, μπιμπερό  για να τρώει μαζί με την οικογένεια.



Τέλος για την ώρα του ύπνου εκτός απ' τις πυτζάμες του υπάρχει ένα μικρό βιβλιαράκι  με το αγαπημένο του παραμύθι, Το αγαπημένο του μικρό αρκουδάκι επίσης που  το παίρνει αγκαλιά την ώρα που κοιμάται  και μία εικόνα της Παναγίας για να πει την προσευχή του πριν κοιμηθεί .

Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό το παιδί πρέπει να περιποιείται μόνο του τον Χάρη όλο το Σαββατοκύριακο. Έτσι μαθαίνει να είναι πιο υπεύθυνο για τον εαυτό του. Αφού μπορεί να ντύνει το Χάρη μπορεί και τον εαυτό του. Εκτός όμως από την περιποίηση του αρκούδου είναι υπεύθυνο για να μη χαθεί κανένα αντικείμενο από τη λίστα του Χαρη. Ένα καλό παράδειγμα δηλαδή για να μαζεύει και τα δικά του πράγματα. Σε εμάς ο Χάρης ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Ο γιος μου είχε  το δικό του φίλο να προσέχει οπως ακριβώς φροντίζει η μαμά το μωρό. Είχε ενθουσιαστεί. Σε βαθμό που σκέφτομαι να του δώσω έναν αρκούδο που έχουμε και να φτιάξουμε τη δική μας βαλίτσα.


Το σημαντικότερο όμως μέρος έρχεται όταν το παιδί επιστρέφει τον Χάρη στο σχολείο τη Δευτέρα.  Μαζί με το Χάρη έχει μαζί του αρκετές φωτογραφίες της οικογένειας και των αγαπημένων του παιχνιδιών. Τις δείχνει στους συμμαθητές του και εκείνοι του κάνουν ερωτήσεις για να το γνωρίσουν καλύτερα. Είναι η δική του βδομάδα. Με αυτό τον τρόπο όλα τα παιδιά μαθαίνουν τους συμμαθητές τους και δένονται περισσότερο. Κάνουν  επίσης κατασκευές για το φίλο τους  στις οποίες γράφουν τι αγαπούν στο συμμαθητή τους Και ο ίδιος γράφει τις αγαπημένες του ασχολίες και τα όνειρά του.   Για να θυμάται όσα ήθελε όταν ήταν 5 χρονών.  Πρόκειται για μια υπέροχη δριαστηριότητα για την οποία αξίζουν πολλά μπράβο στις δασκάλες του νηπιαγωγείου. Μακάρι να συναντάμε πάντα τόσο αξιόλογες δασκάλες  και τα επόμενα χρόνια.









Χτες το πρωί πήγαμε με το γιο μου στο super market. Ξαφνικά σταματά, κοκκαλώνει και ακούγεται ένα αχχχχχχχχχχχχχ. Γυρίζω και τον βλέπω μπροστά στα παγωτά. Τα μάτια του έλαμπαν αλλά δεν τολμούσε καν να ζητήσει να πάρουμε. Μου θύμισε εμένα μικρή. Πόσο λαχταρούσα το πρώτο παγωτό. Και διάλεγα πάντα τις ίδιες γεύσεις. Καϊμάκι και μόκα. Δεν ταιριάζουν μεταξύ τους σαν γεύσεις αλλά εγώ τρελαινόμουν. Το καϊμάκι ήταν μεγάλη μου αγάπη από μικρή. Η γεύση και το άρωμα της μαστίχας με ξετρελαίνουν ακόμα και τώρα. Αντίθετα η μόκα ήταν σαν μια γλυκιά σκανταλιά. Άλλωστε ήμουν μικρή για να πίνω καφέ.  Πια σπάνια θα επιλέξω μόκα σαν γεύση. Ίσως γιατί πια μπορώ να πίνω καφέ!!!










Και πως μπορείς να αντισταθείς σε μάτια που λαμπυρίζουν και γεύσεις που σου φέρνουν τόσες αναμνήσεις. Έτσι του πρότεινα μόνη μου να πάρουμε παγωτό. Δεν το πίστευε.  Αλλά είμαι και εγώ επηρεασμένη από τις πρώτες ζέστες της άνοιξης. Έχει αρχίσει να αλλάζει τη διάθεσή μου. Και φυσικά δεν περιορίζονται στην απόλαυση του παγωτού. είναι καιρός για αλλαγές και στο  ντύσιμό μας. Και φέτος της μόδας είναι το απαλό χρώμα του παγωμένου καφέ ( της μόκας επιμένω εγώ).



 









Και τι να διαλέξω μου λέτε που η κοιλιά μου στον 8ο έχει γίνει τεράστια! Τι κι αν  η παραπάνω γλυκιά  καφέ φουστίστα έχει λάστιχο;  Στέκομαι να την κοιτάω όπως ο γιος μου το παγωτό. Άσε για γόβες με τακούνι ακόμα και μικρό! Όταν περπατάω δεν υπάρχει σταθερότητα.  Αλλά τελικά δεν πρέπει να μένεις και να κοιτάς σαν μικρό παιδί. Νομίζω ότι θα αρκεστώ στα φλατ καφέ-εκρου μποτάκια που θα με βολέψουν και μέχρι να γεννήσω αλλά και μετά που θα κουβαλάω την μπέμπα.







Όσο για τσάντες δεν έχω περιορισμό. Μπορώ να διαλέξω όποια θέλω. Η μήπως να σκεφτώ πόσα μπορούν να χωρέσουν μέσα (πάνες, μπιμπερό, πιπίλες...).  Ένα είναι σίγουρο. Μαζί με το πρώτο παγωτό ευκαιρία να κάνω και την πρώτη μου ανοιξιάτικη , μοδάτη σκανταλιά.







Μέχρι να έρθει η ώρα να γίνεις μανούλα μπορείς άνετα να περπατάς με ψηλοτάκουνα, να χαίρεσαι τις κατακόκκινες γόβες σου και να σε ενδιαφέρει η μόδα περισσότερο απο την άνεση.



Το πρώτο σοκ έρχεται στην εγκυμοσύνη. Τέλος τα ψηλά τακούνια. Είναι επικίνδυνο να γλιστρήσεις, σε συμβουλεύουν όλοι. Βάζεις λοιπόν τα δεκαποντα στην ντουλάπα και σκέφτεσαι ότι σε λίγους μήνες θα τα ξαναφορέσεις. Λίγο μετά βλέπεις τα πόδια σου πρησμένα όσο ποτέ και τρέμεις στην ιδέα ότι δεν θα επανέλθουν.

Όταν γεννιέται το παιδί ανυπομονείς για την πρώτη έξοδο. Αλλά έχεις ξεμάθει να περπατάς χωρίς φλατ παπούτσια. Και εκεί που φοράς τις γόβες στιλέτο και πας να κατέβεις τις σκάλες πατάς το το παντελόνι, του ανοίγεις τρύπα και με το ζόρι κρατιέσαι στην κουπαστή.



Και εκεί που λες θα ξανασυνηθίσω που θα πάει, άρχιζει το μωρό να μπουσουλάει, μετά τρέχει και εσύ κυνηγάς. Συχνάζεις στην παιδική χαρά και μόνο τα αγαπημένα σου αθλητικά αντέχουν να σε συντροφέψουν.



Αρχίζεις και κοιτάς τις βιτρίνες πια για παπούτσια πόλης και για το καλοκαίρι για άνετα πέδιλα. Όμως σιγά-σιγά παυει να σε  νοιάζει. Έχεις την ευκαιρία να γίνεις και πάλι παιδί και να ζήσεις μαζί τους όσα κρυφά ονειρευόσουν. Να τρέξεις πίσω τον πεντάχρονο χωρίς να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος. Να ανέβεις στο Καρουζέλ που τόσο σου έλειψε. Γιατί όλα ξεκινούν από την αρχή και κάποτε θα φοράς ξανά τακούνια δίπλα στον έφηβο γιο σου ή τη μοδάτη κόρη σου.


Τον τελευταίο καιρό έχω απομακρυνθεί καθώς ο υπολογιστής μας αρνείται πεισματικά να ανοίξει. Το tablet δεν είναι και η καλύτερη λύση για να bloggαρεις  ειδικά όταν το σήμα wi-fi πιάνει μόνο στη σκαλά. Δεν μπορούσα όμως να μείνω άλλο μακριά σας.


Ήθελα να σας γράψω για το μικρό μου νηπιακι. Με τι χαρά πηγαίνει σε πιο μεγάλο σχολείο όπως λέει. Ξυπνα πιο νωρίς και φεύγει μαζί με τον αδερφό του σαν μεγάλος.  Λίγο πριν ξεκινήσει το σχολείο οι δασκάλες του νηπιαγωγείου μας κάλεσαν να τις γνωρίσουμε και να μας μιλήσουν για τους μικρούς αλλά αναγκαίους κανόνες - συμβουλές που πρέπει όλοι μαζί να ακολουθούμε. Σκέφτηκα λοιπόν να συζητήσουμε κάποιος από αυτούς.

Προσέλευση - αποχώρηση

Στον παιδικό σταθμό τα παιδιά έχουν μεγάλο εύρος ώρας μέσα στο οποίο πρέπει να προσέλθουν στο σχολείο. Αντίθετα στο νηπιαγωγείο  τα παιδιά πρέπει να έρχονται μεταξύ 8.00 με 8.15. Οι κανόνες είναι πιο αυστηροί ώστε να προετοιμάσουν τα παιδιά για το δημοτικό. Σκεφτείτε ότι καθυστερώντας στο νηπιαγωγείο μπορεί να μη σας φαίνεται μεγάλο θέμα αλλά έτσι δίνεται το λάθος μήνυμα στο παιδί με αποτέλεσμα να έχει πρόβλημα τα επόμενα χρόνια. Για τον ιδιο λόγο οι γονείς  πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα και να είναι συνεπείς στην ώρα αποχώρησης.

Ντύσιμο – παπούτσια 

Τα ρούχα που επιλέγουμε για τα παιδιά μας πρέπει να είναι ευκολοφόρετα και άνετα. Στα αγόρια τα παντελόνια με λάστιχο είναι η καλύτερη επιλογή. Μην ξεχνάτε ότι ίσως χρειαστεί να πάνε στην τουαλέτα και ενα δύσκολο κουμπί δεν είναι και ο κατάλληλος σύμμαχος. Το χειμώνα οι φόρμες είναι ιδανικές για παιχνίδι, άνεση και ζεστασιά.
Τα κορίτσια μπορεί να είναι υπέροχα με τα λουλουδένια τους φορέματα αλλά μην ξεχνάτε ότι θα παίξουν, θα τρέξουν και πιθανόν θα καθίσουν κάτω. Αν όμως το μικρό σας κοριτσάκι θέλει τόσο πολύ να φορέσει το αγαπημένο του φόρεμα φορέστε του από μέσα ένα μικρό κολάν έτσι και οι δύο θα είστε ευχαριστημένοι.
Τα παπούτσια των παιδιών εξίσου σημαντικά. Τα αθλητικά παπούτσια είναι η καλύτερη λύση. Προστατεύουν το πόδι του παιδιού την ώρα που παίζει   η τρέχει. Αντίθετα τα ανοιχτά πεδιλα που δεν δενουν καν στη φτέρνα είναι άκρως επικίνδυνα. Υπάρχει περίπτωση να σας ζητηθεί από το σχολείο να αγοράσετε ένα ζευγάρι παντόφλες ώστε τις βροχερές κυρίως μέρες να μη λερώνετε το σχολείο. Και σ' αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για κλασικές παντόφλες αλλά για παντόφλες – μποτάκια.

Διατροφή 

Στο κλασικό νηπιαγωγείο τα παιδιά τρώνε κάποιο σνακ ενω στο ολοήμερο τρώνε στο σχολείο και το μεσημεριανό τους. Έτσι καλό θα ήταν να τους δίνουμε υγιεινές τροφές όπως κάποιο φρούτο, κέικ ή ακόμα και γιαούρτι. Πατατάκια, γαριδάκια και τυποποιημένα γλυκίσματα πρέπει να αποφεύγονται.  Προσθέστε στη τσάντα τους μία μικρή πετσέτα. Μπορούν να τη τοποθετούν κάτω από το φαγητό τους ώστε να διατηρούν το χώρο καθαρό. Μην ξεχνάτε να προσθέσετε μέσα στην τσάντα ένα μικρό μπουκάλι με νερό.

Υγιεινή 

Στο νηπιαγωγείο είναι μια καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά να ακολουθούν τους γενικούς κανόνες υγιεινής. Αυτό σημαίνει ότι όταν πηγαίνουν στη τουαλέτα θα πρέπει να φροντίζουν να διατηρούν το χώρο καθαρό. Προσθέστε στη  τσάντα τους μικρά υγρά μαντηλάκια τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν όταν τα χρειαστουν.  Μάθετε στα παιδιά να πλένουν τα χέρια τους μόλις γυρίσω να το σχολείο. Ψάχνετε τα κεφαλάκια τους καθημερινά για ψείρες και στην περίπτωση που ανακαλύψετε ότι υπάρχει τέτοιο θέμα ενημερώστε το σχολείο και απομακρύνεται το παιδί σας για δυο τρεις μέρες.


Τελευταία συμβουλή είναι να μιλάτε πολύ συχνά με τους εκπαιδευτικούς. Το νηπιαγωγείο είναι μια πολύ βασική βαθμίδα στην εκπαίδευση του παιδιού μας.  Είναι το πρώτο σκαλοπάτι στο οποίο χτίζεται η μετέπειτα σχολική και κοινωνική ζωή του παιδιού. Είναι επίσης ο κατάλληλος χρόνος να διαγνωστούν τυχόν μαθησιακές δυσκολίες και να αντιμετωπιστούν έγκαιρα πριν πάει το παιδί στις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Να ευχηθώ καλή σχολική χρονιά για όλα τα παιδάκια και ειδικά για τα μικρά μας νηπιακια.

Σήμερα πήγα να ψωνίσω ένα δώρο σε ένα αγοράκι. Τελικά κατέληξα σε μία φόρμα. Τα δικά μου παιδιά τις προτιμούν από τα τζιν. Βέβαια πια έχουν και γυμναστική 4 μέρες την βδομάδα αλλά και την μία ακόμα που μένει  με το ζόρι τους παρακαλάω να φορέσουν κάτι άλλο ώστε να προλάβω να τις πλύνω και να τις σιδερώσω.



Έτσι ασυναίσθητα άρχισα να κοιτάω για ρούχα και για τα δικά μου παιδιά.  Ευκαιρία λέω να πάρω τίποτα τώρα που ακόμα δεν κοιτάμε για τα  υπόλοιπα σχολικά.  Θα περιμένουμε να μας έρθει πρώτα η λίστα από τις δασκάλες. Το πιο βασικό η σχολική τσάντα υπάρχει ήδη αφού ένα μήνα πριν το κλείσιμο αναγκαστήκαμε να την αλλάξουμε.

Ο δε μικρός έχει κολλήσει με μια τσάντα τρόλεϊ που είχε ο αδερφός του στο νηπιαγωγείο. Βρε τι του πήρα καινούρια δική του αυτός εκεί. Προσπάθησα να την αφήσω στο χωριό  αλλά η γιαγιά  είδε πόσο στεναχωρήθηκε που δεν μπορούσαμε να την πάρουμε με το αεροπλάνο και την έστειλε 3 μέρες μετά με τον θείο του.



Και μην νομίζετε ότι δεν κρυφοκοιτάζω τα τετράδια, τις κασετίνες , τα μολύβια αλλά σαν να μεγάλωσαν τα παιδιά και πρέπει να ανανεώσουμε τα ρούχα μας. Δεν ξέρω αν θυμάστε επίσης  πόσα ζευγάρια αθλητικά παπούτσια χρειαστήκαμε αλλά το έχω τόσο άγχος που το πρώτο δώρο στα γενέθλιά του (μετά από δική μου παρότρυνση ) ήταν ένα ολοκαίνουριο ζευγάρι!


Και αφού έχουν περάσει από το μυαλό μου ένα κάρο πράγματα που χρειάζονται τα παιδιά μου ήρθε πολύ έντονα η επιθυμία να πάω να ψωνίσω για μένα. Και όπως μου ήρθε την άφησα να φύγει.  Αυτός ο μήνας είναι για τα παιδιά. Άλλωστε και εμείς όταν ήμασταν μικροί ο μόνος λόγος που μπορεί να μας άρεσε αυτός ο μήνας ήταν η προσμονή του καινούριου. Καινούρια τάξη, καινούριες σκανταλιές , καινούρια βιβλία, σχολικά. Θα ξαναβλέπαμε τους φίλους μας και θα ήταν η δική μας ώρα να διαλέξουμε τα δικά μας ''οπλα''. Έτσι τα έλεγαν οι δάσκαλοι τότε. Ειδικά όταν τα ξεχνάγαμε ακούγαμε τη φράση ''Πας στον πόλεμο χωρίς τα όπλα σου; Όχι; Τότε εδώ γιατί ήρθες χωρίς μολύβι''.
Πόσο με κάνουν να αναπολώ  αυτές οι μέρες προετοιμασίας.

Εσείς δεν θα προτιμούσατε κάθε Σεπτέμβρη να γινόσασταν παιδιά;






Οι τελευταίες μέρες του Ιουλίου ήταν αρκετά καυτές.   Η πολύ ζέστη , το γεγονός ότι τα παιδιά λείπουν  και το  ότι τελείωσαν τα μαθήματα ήταν η ιδανική ευκαιρία για χαλάρωση. Ελάχιστες οι μετακινήσεις και οι δουλειές με πρόσχημα τις υψηλές θερμοκρασίες. Βέβαια δεν κατάφερα να βρεθώ σε ένα δροσερό λιβάδι κάτω από τη σκιά ενός δέντρου να διαβάζω το βιβλίο μου. Με ένα λευκό φόρεμα να ανεμίζει στο γλυκό αεράκι. Με φαντάστηκα όμως.


 Και δεν ήταν δύσκολο. Τις τελευταίες μέρες είχα την ευκαιρία να διαβάσω αρκετά βιβλία. Μερικά από αυτά φαίνονται στην εικόνα.  Ταξίδεψα σε άλλες πόλεις και εποχές. Ρουφούσα τις σελίδες με μανία. Τα περισσότερα τελείωναν σε μια δυο μέρες με αποτέλεσμα να αρχίσω να δανείζομαι από φίλη μου. Επόμενος σταθμός η δανειστική βιβλιοθήκη. 




 Το χειμώνα είχα την ευχαρίστηση  να  παραβρεθώ σε αρκετές παρουσιάσεις βιβλίων που αγόρασα αλλά  που δυστυχώς δεν μπόρεσα να διαβάσω το χειμώνα.   Όμως  ανυπομονούσα γιατί οι επαφή με τους ίδιους τους συγγραφείς δίνει άλλη δύναμη στο βιβλίο. Σαν να μπορείς να δεις στην καρδιά του πιο εύκολα. Σαν να μπορείς να ανακαλύψεις το νόημα πίσω από τις γραμμές.





Αυτό που δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα είναι να απολαύσω το διάβασμα ενός βιβλίου δίπλα στη θάλασσα. Με την αλμύρα στο μαγιό ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων. 




Τις επόμενες μέρες λοιπόν θέλω να ψάξω γύρω μου. Να διαβάζω για αγάπη και να βλέπω τα σημάδια της μπροστά μου.




Να διαβάζω για εποχές που πέρασαν και έθιμα που έσβησαν ή είναι καλά κρυμμένα σε κάποιες γωνιές τις Ελλάδας. Τότε που στους γάμους πρόσφεραν σουμάδα γιατί ήταν γλυκιά και λευκή.



Να διαβάσω για ηλιοβασιλέματα  με χρυσοκόκκινα χρώματα, να σηκώνω τα μάτια  και να τα βλέπω  μπροστά μου.




Να ζήσω το ελληνικό καλοκαίρι και τις ομορφιές του.