Τώρα που τελειώνουμε την  πρώτη Δημοτικού είπα να κάνω έναν απολογισμό. Καλά δεν την τελειώνω εγώ αλλά και εμένα μου ξεφεύγει να μιλάω στον πληθυντικό όπως σε πολλούς γονείς.

Άρχισα λοιπόν να μετράω.
56 μολύβια,
23 γόμες,
12 ξύστρες,
5 κουτιά ξυλομπογιές και
7 κουτιά μαρκαδόρους.

Όλα αυτά χρειάστηκε το παιδί μου  για να μάθει τις πρώτες του βασικές γνώσεις. Βιβλία να έγραφε δεν θα ήθελε τόσα! Οσες έχουν ή είχαν παιδιά στη  πρώτη με καταλαβαίνουν. Έδινες το πρωί 2 μολύβια και γύριζε μισό. Και καλά αυτά που χάνονταν. Τα μισά πότε πρόλαβαν και μίκρυναν έτσι. Η γόμα που χρησιμοποιούσα και ήταν η τελευταία μου και την έδωσα το πρωι  πως γύρισε  πως γύρισε  τόσο μικρή και στρογγυλεμένη;

Μην το ψάχνετε δεν έχει νόημα. Πάντα υπάρχει η δικαιολογία. Αλλά και η απάντηση της δασκάλας ότι όλο το τμήμα αρέσκεται να ξύνει ταυτόχρονα. Είναι από τα λίγα πραγματα που απολαμβάνουν να κάνουν σαν ομάδα. Α και να φτιάχνουν μακαρόνια. Με τις γόμες.Τώρα τελευταία η δασκαλα θα ψάχνει τις λευκές κόλλες. Ερχονται καθημερινά σε μας αλλά και σε άλλα σπίτια σε μορφή καραβιών (στόλο έχουμε)

Οπότε και εγώ το σκέφτηκα και αποφάσισα να του δίνω όσα θέλει αρκεί να μου επιστρέφει τα ξυσίματα και τα σβησίματα. Και φυσικά θα τα εκμετάλευτουμε για κατασκευές με τα παιδιά.

                                                                      Να μερικές ιδέες

                                                                          πηγή

                                                                            πηγή


Όποιος από σας ξέρει τι να κάνω και με τα γομομακαρονάκια να στείλει την ιδέα του παρακαλώ!

Εδώ και πολύ καιρό περνούσαμε έξω από την παιδική χαρά που είναι δίπλα στο ''Mall"". Βιαστικά κοιτώντας από το αυτοκίνητο μας φαινόταν μεγάλη με πολλά παιχνίδια. Παντα είχε  κόσμο. Την λαχταρούσαμε μπορώ να πω αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πάμε. Μάλιστα μία φορά και ενώ είχαμε κατέβει από το αυτοκίνητο μας και ήμασταν έτοιμοι να μπούμε πήραν οι γείτονες να μας πουν ότι από το σπίτι τρέχουν νερά. Μην φανταστείτε σπασμένους σωλήνες απλά έχουμε ένα αρκετά έξυπνο σκυλί  που άμα του τελειώσει το νερό ανοίγει από μόνο του την βρύση. Το κακό είναι ότι δεν έχει μάθει να την κλείνει κιολας! Ετσι ματαιώθηκε εκείνη η επίσκεψη.

Την Κυριακή όμως αποφασίσαμε να πάμε. Φτάνοντας εκεί ήταν μία οικογένεια μόνο.  Μπήκαμε με χαρά αλλά αμέσως συναντήσαμε  έναν ξεχειλισμένο κάδο από σκουπίδια! Πιο κάτω μισογεμάτοι οι υπόλοιποι κάδοι. Μα καλά σκέφτηκα πόσο δύσκολο ήταν να πάει κανείς λιγο πιο κάτω να πετάξει τα σκουπίδια του;

Τα παιχνίδια ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση. Οχι τόσα πολλά  όπως το είχαμε φανταστεί και μαλιστα ο γιος μου  είπε οτι επαναλαμβάνονταν τα ίδια και τα ίδια. Αυτό να σας πω δεν με χάλασε και πολύ. Είχαν και δάπεδο ασφαλείας  καθαρό και σίγουρα και μία κούνια ακόμα μπορεί να δώσει μεγάλη χαρά σε ένα παιδί.

Πάω λοιπόν  να αφήσω τα πράγματά μου στο παγκάκι αφού δεν είχε και κόσμο να φοβάμαι για την ασφάλεια τους και αντικρύζω δεκάδες αποτσίγαρα και γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια. Καταλαβαίνετε ότι εκτός από τους μικρούς θαμώνες με τους γονείς τους η παιδική χαρά έχει και νυχτερινούς επισκέπτες. Μπορείτε να μου πείτε όμως τι μας κοστίζει  να παίρνουμε τα σκουπίδια και τα αποτσίγαρά μας μαζί μας φεύγοντας;

Πιο κάτω είχε ένα μέρος με άμμο. Ενα τετράγωνο στη μέση και μικρές κερκίδες που θα βόλευαν πολύ το γονιό να κάθεται και να καμαρώνει τα παιδιά του να παιζουν με την άμμο. Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι της επισκεψης. Γιατί πως να καταλάβει ένα δίχρονο ότι δεν μπορεί να παίξει εκεί γιατί έχει σκουπίδια και σπασμένα γυαλιά όταν τόσοι ενήλικες αδυνατούν να  κατανοήσουν την επικινδυνότητα της πράξης τους;   Πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι αυτό που φτιάχτηκε με προοπτική τη χαρά μπορεί να τον οδηγήσει στο νοσοκομείο;

Τέλος θα ήθελα να προσθέσω και να παρακαλέσω τους αρμόδιους να παρέμβουν. Το μόνο που χρειάζεται η συγκεκριμένη παιδική χαρά είναι καθάρισμα και λίγο περιποίηση στα παρτέρια. Ξέρω ότι δεν είναι καιρός για σπατάλες  αλλά μια μικρή παρέμβαση θα ήταν αναγκαία.  Ας σκεφτούμε όλοι όμως τις ευθύνες μας. Είναι τόσο εύκολο να αλλάξεις τα πράγματα. Αρκεί να το θες.

Δεν θέλω όμως να σας απογοητέυσω μόνο. Ετσι για να δούμε και την άλλη πλευρά να σας πώ ότι στον δήμο Πεύκης στον Αγιο Παντελεήμονα επισκεφτήκαμε μια παιδική χαρά άψογη. Ο χώρος καταπληκτικός μες στο πράσινο. Πολλά παιχνίδια , περιποιημένα παρτέρια , ειδικά δαπεδα και λάμπες μανιτάρια και πασχαλίσες αν θυμάμαι καλά. Πήγαμε εκεί τη  Μεγάλη Βδομάδα. Κάτσαμε αρχικά σε ένα καφέ  εκεί κοντά με φίλους και μόλις άρχισαν οι πρώτες γκρίνιες από τους μικρούς της παρέας μετακομίσαμε   δίπλα για παιχνίδι. Μετά δεν ξαναείδα τους φίλους μου. Ο καθένας έτρεχε πίσω από ένα πιτσιρίκι. Μόνο νοήματα και γέλια από μακριά. Εδώ πρόλαβα δύο φωτογραφίες με τα παιδιά. Άλλωστε είχε κόσμο, οπότε επέλεξα να δανειστώ την φωτογραφία. σας συνιστώ να την επισκεφτείτε. Θα περάσετε υπέροχα μικροί και μεγάλοι.

πηγή φωτογραφίας

Τον τελευταίο καιρό τα μικρά μου βάλλονται από ιώσεις. Αυτό σημαίνει φάρμακα και νεύρα.  Και φυσικά χαϊδεύονται περισσότερο και είναι εντελώς απείθαρχα. Ποιο ''όχι'' το 1940. Εδώ να δείτε.  Έπρεπε κάτι να γίνει. Αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε για άλλη μια φορά τους πίνακες επιβράβευσης. Την προηγούμενη φορά  είχε χάσει το ενδιαφέρον του και δεν μας βοήθησαν και πολύ. Τελικά τώρα κατάλαβα ότι το παν είναι το βραβείο. Αλλά θα πούμε για αυτό μετά. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να δούμε είναι τι θα μπορούσε να κάνει το παιδί στην ηλικία του και ποιες συμπεριφορές του δεν μας αρέσουν περισσότερο. Να συζητήσουμε μαζί του τι θα ήθελε να είναι στη λίστα  και τι θα ήθελε να κερδίσει σαν βραβείο. Καλό θα ήταν μάλιστα να συμμετέχει και στην κατασκευή του πίνακα. Έτσι και εμείς φτιάξαμε τον δικό μας. Πήγαμε μαζί στο βιβλιοπωλείο και πήραμε έναν λευκό πίνακα και μαρκαδόρους. Δεν είναι αυτό που θα ήθελα σαν αποτέλεσμα αλλά  μέχρι να δούμε πως δουλεύει για μερικές μέρες νομίζω ότι μας κάνει. Μετά και αφού τον οριστικοποιήσουμε θα φτιάξουμε έναν καλύτερο.

Μικρά πράγματα για τα οποία γίνονταν ομηρικοί καυγάδες. Το αποτέλεσμα είναι πάνω από τις προσδοκίες μας. Δεν μας φέρνει αντίρρηση και μάλιστα προθυμοποιείται να βοηθήσει. Σαν να μεταλλάχτηκε το παιδί μου. Σηκώνεται το πρωί χωρίς κλάμα και στρώνει το κρεβάτι του χωρίς να του το πει κανείς. Αλλάζει τα ρούχα του και όταν μπαίνει σπίτι και δεν τα πετάει από δω και από εκεί. Πλένει τα χέρια και τα δόντια του και όταν του ζητάς βοήθεια έρχεται όλο χαμόγελο. Φυσικά όπως είπα  το μυστικό ήταν το βραβείο. Την προηγούμενη φορά είχαμε επιλέξει βόλτες και δραστηριότητες, που όμως καθυστερούσαν να γίνουν και έτσι δεν είχε καθημερινό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά στη μάχη μπήκε ο υπολογιστής. Μέχρι τώρα έπαιζε μόνο Σαββατοκύριακο, όμως τώρα πρέπει να κερδίζει 10 αστεράκια για να παίξει 1 ώρα. Και γιατί θα μου πείτε να δεχτεί να χάσει το κεκτημένο του και να πρέπει να το διεκδικήσει; Αν παρατηρήσετε τον πίνακά μας πολλά αστεράκια κατακτώνται εύκολα. Έτσι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει περισσότερες μέρες από αυτές που δικαιούνταν πριν. Φυσικά υπάρχει και το βραβείο της εξόδου για πιο πολλά αστεράκια, πράγμα που το ζήτησε ο ίδιος εξάλλου. Δεν ξέρω ποσό θα κρατήσει αυτή η περίοδος αλλά αυτό το τριήμερο θα μου μείνει αξέχαστο. Γι' αυτό και άρχισα να ψάχνω τρόπους να κάνω τον πίνακα μας καλαίσθητο αφού μάλλον ήρθε για να μείνει αυτή τη φορά. Να τι έχω βρει.

                                                                                                                                                                        πηγή

                                                                                                            πηγή

                                                                                                                    πηγή

                 

                  Παρακάτω σας έχω έναν σύνδεσμο για τα βρείτε εικονίτσες

                                                                                                                                                 πηγή

Και επέιδη και ο μικρός ζητά τα δικά του αστεράκια, αν και δεν θα πετύχει....

 

                                                                                                                 πηγή

Ο χρόνος θα δείξει αν όλα θα παραμείνουν έτσι ήσυχα!!!

                                                          

Το μωράκι μου μεγαλώνει. Και κάθε μέρα  λέει καινούργιες λεξούλες. Όλα αυτά τα έχω ξαναζήσει με τον μεγάλο μου γιο αλλά τελικά τον ακούω να κάνει σαν παπαγαλάκι και νιώθω την ιδία συγκίνηση. Από δω και περά  κάθε μέρα  έχει και μια καινούργια έκπληξη.

http://tribes.wordpress.com/2008/07/29/prota-mpania/

Xτες είχα την δεύτερη περιπέτεια με νοσοκομείο με το γιο μου. Η πρώτη ήταν πριν 2 χρόνια που έβαλε μια ψηφίδα στη μύτη του και προσπαθούσαμε να την βρούμε.

Είχαμε πάει και πάλι για μπάνιο. Η μέρα είχε ξεκινήσει στραβά αλλά δεν το περιμένεις ότι θα συνεχιζόταν έτσι. Ο Γιώργος έκανε το μάθημα του και ήθελε να κάτσει και στο επόμενο τμήμα. Στα μισά όμως δεν άντεξε μιας και η θάλασσα είναι ακόμα λίγο κρύα εκεί και βγήκε. Τον περίμενα στο κολπάκι ,μιλήσαμε με ένα κοριτσάκι και ξεκινήσαμε να περάσουμε τα βραχάκια να πάμε διπλά στην παραλία. Του είπα να πάρει την πετσέτα. Εκείνος αρνήθηκε αλλά εγώ επέμενα .Του την έβαλα στην πλάτη και μόλις την έπιασε, έπεσε κάτω και άκουσα ένα θόρυβο καθώς το κεφαλάκι του ακουμπούσε τους βράχους. Την ίδια ώρα όλη η παραλία πρέπει να άκουσε την τσιρίδα μου. Κοίταξα κατευθείαν στα δόντια και ανακουφίστηκα όταν δεν είδα αίμα. 

 Η δεύτερη μάτια όμως έδειξε ένα σκίσιμο στο σαγόνι .Το παιδί άρχισε να κλαίει και να με βρίζει. Το πηρά αγκαλιά και τον ρώτησα. ''Τι σου έκανα;''. Μου απάντησε

 " Δεν με κράτησες. Και  μου έδωσες την πετσέτα και μπερδεύτηκα και έπεσα.''  Ήδη τον είχα αρπάξει και προχωρούσαμε. Μια γυναίκα άρπαξε τα πόδια του και τον πήγαμε κοντά στα πράγματα μας. Βάλαμε μια πετσέτα με ένα κρύο μπουκάλι νερό και μια φίλη μάζεψε τα πράγματα ,έντυσε τον αδελφό του και φύγαμε για το κέντρο υγείας.

Πέρασα από το σπίτι ,πηρά τα βιβλιάρια και την κουμπάρα από διπλά  και φύγαμε. Στο κέντρο υγείας περίμενε και ο μπαμπάς του - που τον είχαμε ειδοποιήσει ήδη- αλλά όταν τον εξέτασαν μας έστειλαν στο Παίδων.

Έτσι τώρα έχουμε 4- 5 ράμματα και δυστυχώς θα χάσει τα υπόλοιπα μαθήματα. Στην αρχή φοβήθηκα ότι δεν θα θέλει την θάλασσα αλλά ευτυχώς κατηγορηθήκαν τα βραχάκια και η μαμά. Αντίθετα περιμένει πως και πως να ξαναπάει στη θάλασσα .

Προσοχή λοιπόν στα βραχάκια για όμορφα σαγoνάκια.

(Περαστικά  μωράκι μου!)

Funny Stuff|Funny Scraps

Τα παιδιά σήμερα μαθαίνουν πολύ γρήγορα. Τηλεόραση, υπολογιστές dvd έχουν μπει για τα καλά στην ζωή τους και τους βομβαρδίζουν με πληροφορίες.

Το τηλεκοντρόλ είναι από τα πρώτα πράγματα που μπορούσαν να χειριστούν τα παιδιά μου μετά τα πρώτα τους γενέθλια. Ο μικρός είναι 21 μηνών και ξέρει ήδη τη λέξη dvd. Ο μεγάλος δεν έχει κλείσει ακόμα τα 6 και χειρίζεται αρκετά καλά τον υπολογιστή.

Η ταχύτητα με την οποία μαθαίνουν με εκπλήσσει αλλά και με τρομάζει. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να τους δείξω. Απλά παρακολουθούν τα δάχτυλα μου. Και σε ανύποπτο χρόνο αντιλαμβάνομαι ότι ξέρουν πολύ περισσότερα από ότι φαντάζομαι. Ξέρω παιδί τετάρτης δημοτικού που ήδη έχει κάνει αγοραπωλησία μέσω internet!

Φυσικά δεν είναι λύση να μην έχουν επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογία αλλά πλέον οι γονείς οφείλουν να παρακολουθούν αυτόν τον τόσο γρήγορα αναπτυσσόμενο χώρο και να ενημερώνονται ώστε να έχουν άμεση επαφή με το αντικείμενο που ασχολούνται τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει δικαιολογία δεν καταλαβαίνω από κοινωνικά δίκτυα ή μηχανές αναζήτησης. Αν το παιδί σας έχει facebook ή email καλό είναι να έχετε και εσείς και να έχετε γίνει και φίλοι ώστε να παρακολουθείτε διακριτικά το χρονολόγιο του και τι σχολιάζει. Προσοχή μην το παρακάνετε. Θέλει να επικοινωνεί με τους φίλους του και όχι με τη μαμά του.

Το να μην επιτρέπεις στο παιδί την επαφή με τον υπολογιστή απλά σε βάζει σε επικίνδυνους δρόμους. Θα βρει τον τρόπο να ασχοληθεί μέσα από κάποιον φίλο και δεν θα έχει γύρω του και τους καλύτερους συμβουλάτορες.

Ένας διακριτικός τρόπος να προφυλάξεις το παιδί σου από τους κινδύνους που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι να δείξεις ενδιαφέρον για αυτό με το οποίο ασχολείται. Να  αισθανθεί το παιδί ότι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα και να γίνει ο δάσκαλος σας. Να ψάχνετε και να του δείχνετε καινούργια πράγματα που βρήκατε ώστε το ίδιο να σας εμπιστεύεται και να σας μιλάει. Έτσι θα είστε κάλος σύμβουλος όταν σας χρειαστεί. Προσοχή μην αισθανθεί ότι το κάνετε για να το ελέγξετε. Το ενδιαφέρον πρέπει να είναι ειλικρινές. Άλλωστε τα παιδιά έχουν πολύ καλό ένστικτο.

Η τεχνολογία είναι πια μέρος της ζωής μας και πρέπει να μάθουμε και εμείς και τα παιδιά μας να την διαχειριζόμαστε με μέτρο. Να τους δείξουμε ότι η πραγματική ζωή είναι εκεί έξω και ότι ο υπολογιστής είναι απλώς ένα εργαλείο. Δεν πρέπει να γίνει ο φανταστικός μας κόσμος.