Μπήκαμε στην τελική ευθεία. Στις επόμενες μέρες αναμένουμε την άφιξη της μικρής μας. Είναι ίσως η πρώτη φορά που φοβάμαι να μην έρθει απρόσμενα. Παρόλο που κανονικά (λόγω καισαρικής) θα ξέρω την ημερομηνία που πριν φοβάμαι μην έρθει νωρίτερα. Κάτι πονάκια που έχω, το λίγο αμνιακό υγρό, οι κρίσεις άσθματος που δε βοηθάνε καθόλου με κάνουν να ανησυχώ. Από την άλλη δεν έχω καταφέρει να ετοιμάσω τίποτα. Θυμάστε που είχα φτιάξει λίστα με όσα θα χρειαστεί το μωρό; Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα. Σήμερα όμως πήγαμε για ψώνια και επιτέλους η βαλίτσα ετοιμάστηκε.
Σας έχω λοιπόν άλλη μία λίστα με αυτά που θα έχει η δική μου βαλίτσα. Αν δείτε ότι ξέχασα κάτι αφήστε σχόλιο σύντομα γιατί έρχεται!!!

Βαλίτσα μαιευτηρίου

Ταυτότητα
Βιβλιάριο υγείας – ΑΜΚΑ
Νυχτικιά, πιζάμα
Δύο τρία μπλουζάκια
Ρούχα για να κατέβετε στη καφετέρια
Αναπαυτικές Παντόφλες
Κάλτσες
Εσώρουχα μιας χρήσης και κανονικά
Επιθέματα στήθους
Σερβιέτες
Βούρτσα, λαστιχάκια
Καλύμματα για τη λεκάνη
Σαμπουάν
Οδοντόβουρτσα οδοντόκρεμα
Δύο πετσέτες μια μεγάλη και μία μικρή
Λίγα καλλυντικά
Κρέμα για τις θηλές
Πλαστικές σακούλες
Μωρομάντιλα
Πανάκια άσπρα για το μωρό
Ρούχα εξόδου μπέμπας
Θήλαστρο
Φωτογραφική, tablet, κινητό, φορτιστές
Βιβλία, χαρτιά, περιοδικά
Στείλω, μολύβι, γόμα

Το πως θα χωρέσουν όλα αυτά μες τη βαλίτσα είναι ένα άλλο ζήτημα.

Εκτός όμως από τη δική μου βαλίτσα ετοιμάσαμε και μία για τα παιδιά με τα απαραίτητα για δυο τρεις μέρες. Την ώρα του πανικού δεν θα ήθελα με τίποτα στον κόσμο να ακούω:
Που είναι τα παπούτσια μου; »
Αυτή η φόρμα δεν μου κάνει !»
Θέλω να φορέσω κοντομάνικο.
Και τόσα άλλα που μπορούν να σκεφτούν τα παιδιά.
Βάλαμε πιτζάμες, εσώρουχα, ρούχα καθημερινά, ένα σετ για βόλτα και φυσικά τα παιχνίδια που διάλεξαν.

Και αφού ετοιμάσαμε τις βαλίτσες παίξαμε και ένα παιχνίδι ετοιμότητας. Γιατί προχτές που τους πήρα τηλέφωνο να με πάρουν από τη δουλειά γιατί είχα κάτι τσιμπήματα έκαναν 20 λεπτά να ετοιμαστούν. Βάλτε οτι μένουμε και 30 λεπτά απ' το μαιευτήριο βλέπω την μπέμπα να γεννιέται στο αυτοκίνητο. Για το παιχνίδι λοιπόν χρειαστήκαμε μία σφυρίχτρα, ένα χρονόμετρο και τη μαμά να παίζει θέατρο τη γεννάει.

Μόλις ο μπαμπάς ή η μαμά σφυρίξουν πρέπει όλοι να γνωρίζουν τι να κάνουν. Μια αλλαξιά δίπλα απ' το κρεβάτι τους θα σας λύσει τα χέρια. Τα παιδιά τρέχουν κατευθείαν στα δωμάτιά τους, ντύνονται μονά τους όσο μπαμπάς βοηθάει τη μαμά να ετοιμαστεί. Προσοχή κάλτσες, παπούτσια και μπουφάν η ζακέτα πρέπει επίσης να περιμένουν στο σωστό σημείο.  Όταν ετοιμαστούν περιμένουν χωρίς καβγάδες μπροστά στην πόρτα. Μετρήστε το χρόνο και αν δεν είναι αρκετά καλός επαναλάβετε την επόμενη μέρα. Το κυριότερο είναι τα παιδιά να μην αισθανθούν πίεση. Παίξτε το ρόλο σας λίγο μελοδραματικά ώστε να γελάσουμε την υπερβολή. Γελάστε και σεις μαζί τους ακόμα και αν δείτε ότι καθυστερούν. Την κρίσιμη ώρα θα ξέρουν ότι δεν είναι παιχνίδι, αλλά μέχρι τότε διασκεδάστε το.

Ελπίζω να καταφέρω να σας ξαναγράψω πριν μπω στο μαιευτήριο. Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση.

Υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις που μένουν για πάντα. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και αλλάζουν συνήθειες αναπολείς όσα κάνατε μαζί στα πρώτα τους χρόνια. Όταν ο γιος μου ήταν 2-3 χρονών συνηθίζαμε να καθόμαστε μαζί κάθε Σάββατο στην τηλεόραση να παρακολουθούμε την εκπομπή Γλυκιές Αλχημείες του Στέλιου Παρλιάρου. Δεν μέναμε όμως εκεί. Μετά το τέλος της εκπομπής έτρεχα κατευθείαν στο supermarket να το προλάβω ανοικτό και να προμηθευτώ τα απαραίτητα υλικά. Γύριζα σπίτι και καθόμασταν  οι δυο μας και  φτιάχναμε το γλυκό που μόλις είχαμε δει.


Τώρα πιά ο μεγάλος μου ο γιος σπάνια θα έρθει να βοηθήσει. Οι γλυκές αναμνήσεις όμως του τότε μένουν. Τη θέση του έχει πάρει ο μικρός μου γλυκατζής και όταν μεγαλώσει και αυτός αρκετά θα έχω πια βοηθό τη μικρή που περιμένω. Μπορεί  με τα χρόνια να αλλάζουν οι κοινές μας ασχολίες αλλά το βασικό είναι να κάνουμε πράγματα μαζί.

Αφορμή για  να θυμηθώ εκείνα τα γλυκά Σαββατόβραδα ήταν μία πρόσκληση στο εργαστήριο του Στέλιου Παρλιάρου από την Αλλατίνη.  Ξέχασα και εγκυμοσύνη και κούραση και έτρεξα να βάλω την ποδιά.  Το σεμινάριο αφορούσε κέικ και πασχαλινά κουλουράκια με το καινούριο αλεύρι Κέικ Φλαουρ.  Το καινούριο αυτό αλεύρι που δημιουργήθηκε με την επίβλεψη του Στέλιου Παρλιάρου και το μεγάλο του προσόν είναι ότι μπορεί να κάνει το κέικ μας να φουσκώσει χωρίς μίξερ! Άρα μπορούμε να το παρασκευάσουμε ακόμα και στις διακοπές. Άλλωστε οι μανούλες ξέρουν ότι είναι τα κέικ το Νο 1 γλύκισμα για τα παιδιά.  Ιδανικό για το σχολείο, την εκδρομή και το απογευματινό μπορεί να αποτελέσει λύση για όλες τις ώρες. Φυσικά και αν είμαστε στο σπίτι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το μίξερ μας και σε λίγη ώρα να εντυπωσιάσουμε τα μικρά μας.

Η  εκδήλωση ήταν υπέροχη. Μας περίμενε ένας παραδεισένιος μπουφές με αλμυρά και γλυκά κέικ, τάρτες και κουλουράκια. Ο αγαπημένος μας Στέλιος Παρλιαρος ήταν πολύ προσιτός και δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να απαντά στις ερωτήσεις μας. Μοιραζόταν μαζί μας τα μικρά του μυστικά που μπορούν να κάνουν την μεγάλη διαφορά στην επιτυχία ενός γλυκού. Το κέικ σοκολάτας μας τρέλανε. Ήταν πραγματική κόλαση.

Και επειδή Μεγάλη Βδομάδα έχουμε θέλω να μοιραστώ μαζί σας την συνταγή που μας έδωσε για πασχαλινά κουλουράκια.  Είναι πολύ γευστικά και θα περάσετε υπέροχα μαζί με τα παιδιά σας καθώς θα τα φτιάχνετε.

Πασχαλινά κουλουράκια  by Stelios Parliaros

ΥΛΙΚΑ:
 400 γρ. αλεύρι Αλλατίνη Κέικ Φλάουρ 
100 γρ. άχνη
200 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου 
½ κουτ. του γλυκού μαστίχα τριμμένη
30 γρ. γάλα 
 αυγό και
γάλα για το άλειμμα 


ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί στο mixer και με το φτερό τα ζυμώνουμε. Όταν ομοιογενοποιηθούν όλα, αφήνουμε το ζυμάρι για μισή ώρα να ξεκουραστεί και μ’ αυτό πλάθουμε μακρόστενα κουλουράκια. Αλείφουμε με αυγό και γάλα την επιφάνεια τους. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170οC για 20 λεπτά μέχρι να ροδίσουν

Καλή επιτυχία!!!

Χτες το πρωί πήγαμε με το γιο μου στο super market. Ξαφνικά σταματά, κοκκαλώνει και ακούγεται ένα αχχχχχχχχχχχχχ. Γυρίζω και τον βλέπω μπροστά στα παγωτά. Τα μάτια του έλαμπαν αλλά δεν τολμούσε καν να ζητήσει να πάρουμε. Μου θύμισε εμένα μικρή. Πόσο λαχταρούσα το πρώτο παγωτό. Και διάλεγα πάντα τις ίδιες γεύσεις. Καϊμάκι και μόκα. Δεν ταιριάζουν μεταξύ τους σαν γεύσεις αλλά εγώ τρελαινόμουν. Το καϊμάκι ήταν μεγάλη μου αγάπη από μικρή. Η γεύση και το άρωμα της μαστίχας με ξετρελαίνουν ακόμα και τώρα. Αντίθετα η μόκα ήταν σαν μια γλυκιά σκανταλιά. Άλλωστε ήμουν μικρή για να πίνω καφέ.  Πια σπάνια θα επιλέξω μόκα σαν γεύση. Ίσως γιατί πια μπορώ να πίνω καφέ!!!

Και πως μπορείς να αντισταθείς σε μάτια που λαμπυρίζουν και γεύσεις που σου φέρνουν τόσες αναμνήσεις. Έτσι του πρότεινα μόνη μου να πάρουμε παγωτό. Δεν το πίστευε.  Αλλά είμαι και εγώ επηρεασμένη από τις πρώτες ζέστες της άνοιξης. Έχει αρχίσει να αλλάζει τη διάθεσή μου. Και φυσικά δεν περιορίζονται στην απόλαυση του παγωτού. είναι καιρός για αλλαγές και στο  ντύσιμό μας. Και φέτος της μόδας είναι το απαλό χρώμα του παγωμένου καφέ ( της μόκας επιμένω εγώ).

 

Και τι να διαλέξω μου λέτε που η κοιλιά μου στον 8ο έχει γίνει τεράστια! Τι κι αν  η παραπάνω γλυκιά  καφέ φουστίστα έχει λάστιχο;  Στέκομαι να την κοιτάω όπως ο γιος μου το παγωτό. Άσε για γόβες με τακούνι ακόμα και μικρό! Όταν περπατάω δεν υπάρχει σταθερότητα.  Αλλά τελικά δεν πρέπει να μένεις και να κοιτάς σαν μικρό παιδί. Νομίζω ότι θα αρκεστώ στα φλατ καφέ-εκρου μποτάκια που θα με βολέψουν και μέχρι να γεννήσω αλλά και μετά που θα κουβαλάω την μπέμπα.

Όσο για τσάντες δεν έχω περιορισμό. Μπορώ να διαλέξω όποια θέλω. Η μήπως να σκεφτώ πόσα μπορούν να χωρέσουν μέσα (πάνες, μπιμπερό, πιπίλες...).  Ένα είναι σίγουρο. Μαζί με το πρώτο παγωτό ευκαιρία να κάνω και την πρώτη μου ανοιξιάτικη , μοδάτη σκανταλιά.

Ο καιρός περνάει. Σας είχα γράψει ότι από την πρώτη στιγμή που έμεινα έγκυος ονειρευόμουν την βάπτιση της μικρής μου πριν ακόμα μάθω ότι είναι κορίτσι. Πάω λίγο ανάποδα αλλά ξεκίνησα να ονειρεύομαι και το δωμάτιό της. Αν και τους πρώτους μήνες θα είναι στο δωμάτιό μας το μωρό το καλοκαίρι θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε και να ετοιμάσουμε τόσο το δωμάτιο  του νέου μέλους όσο και  το κοινό πια δωμάτιο των αγοριών. Έτσι άρχισα τα σχέδια. Προσπάθησα λοιπόν να κάνω και τους άντρες μου να συμμετέχουν. Άμεσα  πήρα την απάντηση ότι δεν βάφουν ροζ το δωμάτιο της μικρής. Η αλήθεια είναι ότι δεν με χάλασε κιόλας. Ούτε και εγώ τρελαίνομαι για τόσο ροζ. Άρχισα λοιπόν να να  ψάχνω για εναλλακτικές λύσεις. Για κοριτσίστικα δωμάτια που να φεύγουν από τα τετριμμένα.

Transitional Nursery by Toronto Interior Designers & Decorators Rad Design Inc

Τα βρεφικά δωμάτια χρειάζονται παλ αποχρώσεις που να μην κουράζουν το μωρό. Στο παραπάνω δωμάτιο λάτρεψα το χρώμα της μοκέτας που όμως αν το έβλεπα στον τοίχο θα το θεωρούσα πολύ έντονο και βαρύ για το μωρό. Επίσης  οι πεταλούδες δεν έχουν γεμίσει το χώρο αλλά περιορίζονται στο φωτιστικό δίνοντας ένα αρμονικό αποτέλεσμα. 

Contemporary Nursery by Huntersville Interior Designers & Decorators Ally Whalen Design

Ένα χρώμα που μπορεί να συνδυαστεί με το ροζ είναι το λαδί.  Μιας και έχω αυτό το συγκεκριμένο χρώμα στο δωμάτιο θα σας πω ότι δεν κουράζει, συνδυάζεται εύκολα αλλά θέλει προσοχή να μην βάλετε πιο σκούρους τόνους από αυτούς που βλέπετε στην φωτογραφία γιατί χάνει μετά σε φωτεινότητα. Όσο για τόσο ροζ θα το αντέξουν και οι άντρες μου.

Transitional Nursery by Boston Interior Designers & Decorators Rachel Reider Interiors

Όταν ήμουν μικρή  είχα βάλει τους δικούς μου να βάψουν το δωμάτιό μου πορτοκαλί. Όλους τους τοίχους στο έντονο χρώμα που βλέπετε στο μαξιλάρι της πολυθρόνας!!!  Φυσικά και δεν το άντεξα. Ήταν πολύ έντονο. Έτσι επέλεξαν μία ταπετσαρία σε εκρού χρώμα με μικρά πορτοκαλί λουλουδάκια. Όπως καταλαβαίνεται αυτό το δωμάτιο μου θύμισε την παιδική μου ηλικία μόνο που οι συνδυασμοί είναι πιο φιλικοί και χαριτωμένοι για ένα παιδί.

Midcentury Nursery by Sacramento Paint & Wall Coverings Stikwood

Αν και έχω την τάση να διαλέγω πιο κλασσικές περιπτώσεις δεν μπορώ να κρύψω ότι εντυπωσιάστηκα από αυτό το δωμάτιο. Σίγουρα θα ταίριαζε σε υπνοδωμάτιο γονέων αλλά και για μωρό μου φάνηκε πολύ γλυκό. Δεν έχει πολλά έπιπλα να το βαραίνουν και οι πίνακες αν και μεγάλοι δίνουν μια ανοιξιάτικη νότα στο χώρο.  Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι η τηλεόραση. Πολύ νωρίς για βρεφικό δωμάτιο.

Η τελευταία  πρόταση είναι δική σας. Υπάρχει η ιδέα να κρατήσουμε την μπλε μοκέτα που υπάρχει στο δωμάτιο αυτό τώρα αλλά να δώσουμε μερικές κοριτσίστικες πινελιές.  Τα βρεφικά έπιπλα είναι στο χρώμα της καρυδιάς.  Τι θα προτείνατε να κάνουμε για να μετατραπεί στο ιδανικό δωμάτιο για την μικρή μας;

Όταν οι μαμάδες νιώσουν το παιδί μέσα τους ξεκινάει η ατέλειωτη αγωνία. Αγωνία να είναι πάντα καλά,  να είναι ευτυχισμένο. Μια αγωνία που με τα χρόνια  όχι μόνο δεν φεύγει αλλά αυξάνει. Μεγαλώνουν, τα βλέπεις να τρέχουν και σφίγγεται η καρδιά σου. Ναι είσαι περήφανη αλλά στιγμιαία φοβάσαι. Αρρωσταίνουν και κοιμάσαι δίπλα τους. Δεν σε νοιάζει αν κολλήσεις αρκεί να είσαι εκεί με το χάδι σου να απαλύνεις τον πόνο. Κάνεις όνειρα. Δεν σημαίνει ότι πάντοτε θα πραγματοποιηθούν. Άλλωστε τα παιδιά κάνουν τα δικά τους όνειρα. Σου αρκεί να βλέπεις να δημιουργούν. Να χτίζουν τον κόσμο τους.

Και δεν νιώθουν έτσι μόνο οι μαμάδες. Και οι μπαμπάδες αν και πιο ψύχραιμοι νιώθουν ακριβώς έτσι. Το βλέπεις όταν τρέχουν να βοηθήσουν την έγκυο με τα ψώνια. Όταν κρατούν από το χεράκι το παιδί τους στα πρώτα του βήματα για να μην πέσει. Όταν τρέχουν πίσω από το ποδήλατο για να του μάθουν να κάνει πετάλι. Όταν ξενυχτούν μέχρι να γυρίσει από την νυχτερινή του έξοδο και μετά κάνουν ότι κοιμούνται.


Κάθε γονιός  αγωνιά αλλά υπάρχουν κάποιοι που η ζωή τους αναγκάζει να παλέψουν περισσότερο για να συνεχίσουν τα παιδιά τους να ονειρεύονται. Δεν το διάλεξαν αλλά είναι η μάχη που πρέπει να δώσουν δίπλα στο παιδί τους. Έτσι παλεύουν και οι γονείς του Παύλου. Ενός δεκαεπτάχρονου παιδιού που δίνει έναν αγώνα για τη ζωή. Και ο Παύλος μας χρειάζεται όλους εκεί.  Να βοηθήσουμε ώστε να βγει νικητής. Ποιος μπορεί άλλωστε να  μείνει εκτός όταν αντικρύζει αυτό το χαμόγελο.

Την ιστορία του Παύλου την έμαθα από την ανάρτηση της Κατερίνας που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Διαβάζοντάς την εγώ προσωπικά ένιωσα τον ίδιο φόβο που νιώθω για τα δικά μου παιδιά.  Μόνο που γρήγορα είδα τη δύναμη μπορεί να κρύβει η αγάπη του κόσμου. Πολλοί κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν. Και αυτό έκανε τον φόβο ελπίδα. Που δυναμώνει καθώς γινόμαστε όλο και πιο πολλοί.  Η θεραπεία του Παύλου χρειάζεται πολλά ακόμα χρήματα αλλά είμαι σίγουρη ότι μπορούμε όλοι μαζί να τα καταφέρουμε.




Αν θέλετε και εσείς να βοηθήσετε :


 ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΣΑΝΑ
ΑΡΙΘΜ.ΛΟΓ.428/537100-79
ΙΒΑΝ GR8101104280000042853710079

ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ΕΤΗΝGRAA
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Τηλέφωνο Επικοινωνίας Σουζάνα Κυριακίδου Μαμά Παύλου
6986789490




Εμείς να ευχηθούμε γρήγορα ο Παύλος να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι σε εκείνον.

Ανανέωση

Δυστυχώς ο Παύλος δεν άντεξε. Μας άφησε πριν λίγες μέρες. Εύχομαι στους γονείς δύναμη και κουράγιο. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι στο τέλος της ζωής του είδε το παιδί αυτό τόση αγάπη από τον κόσμο. Μπορεί αυτή η προσπάθεια να τελειώνει εδώ όμως υπάρχουν πολλά παιδιά που αξίζει να βοηθήσουμε για να μην σβήσει το όνειρο.

Εδώ και λίγο καιρό στο σπίτι μας περνάμε βραδιές starwars. Βλέπουμε τις ταινίες όλοι μαζί. Οι πιο μεγάλοι αναπολούμε τότε που είμασταν έφηβοι και οι πιο μικροί της οικογένειας μυούνται στην παλιά μας αγάπη.  Ακόμα και ο μικρός μου που είναι 5 κάθεται μαζί μας. Συχνά του διαβάζουμε τους διαλόγους ή του λέμε την ιστορία με λίγα λόγια. 

Εντύπωση μου έκανε ότι διάλεξε σαν αγαπημένο του ήρωα στην ταινία το παράξενο πλασματάκι που ακούει στο όνομα   Yoda. Θα περίμενε κανείς να φοβηθεί με κάποια πλάσματα της ταινίας αλλά τελικά τα παιδικά που βλέπουν τα παιδιά στις μέρες μας είναι πολύ πιο άγρια.  Τόσο πολύ του άρεσε ο μικροσκοπικός Τζεντάι που όταν τον ρώτησα τι θα ήθελε να ντυθεί  τις Απόκριες απάντησε αμέσως YODA!!! Έψαξα παντού για στολή άλλα τίποτα. Δυστυχώς κανένας δεν είχε. Αλλά μια μαμά blogger  δεν παραδίδεται εύκολα. Έψαξα στο pinterest  και αποφάσισα να φτιάξω μία μόνη μου.

Στην αρχή σκέφτηκα να πάρω καφέ τσόχα και να κάνω μία απλή μπέρτα και ένα πράσινο σκουφάκι. Μετά είπα να σκεφτώ πιο πρακτικά.  Τι θα την κάνω τη στολή μετά. Χαμένο τόσο ύφασμα; Έτσι  σκέφτηκα να πάρω μπεζ fleece, να φτιάξω μία ρόμπα και φυσικά ένα πράσινο σκουφάκι με αυτάκια.  Έψαξα στο internet και έκανα ηλεκτρονικά την παραγγελία για τα υφάσματα καθώς το να τρέχω με την τεράστια κοιλιά πια στο κέντρο δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή. Και έφτασαν μέσα σε 2 μέρες! Μόνο που ήταν άσπρο το ύφασμα αντί για μπεζ! Αλλά επειδή έκανα 3 φορές την παραγγελία μάλλον την τελευταία πάτησα λάθος κωδικό!


Μόνο που τόση ώρα σας λέω ότι θα την έφτιαχνα μόνη μου αλλά εγώ δεν ξέρω στην ραπτομηχανή μου να βάζω ούτε την κλωστή. Ούτε φυσικά πατρόν ήξερα να φτιάχνω. Το πόσο άσχετη είμαι θα το καταλάβετε στην συνέχεια. Άρχισα να σκέφτομαι ότι η πρώτη λύση με την τσόχα ίσως να ήταν καλύτερη ιδέα. Αλλά  εδώ ήρθε σαν από  μηχανής θεός  η νονά του μικρού που δέχτηκε να βοηθήσει.  Κοινώς να κάνει όλη την ρόμπα μόνη της  και να μου μείνει το σκουφάκι που ήταν πιο απλό.  Για όσους πιάνουν  τα χέρια τους και θέλουν να είναι διαφορετικοί το τριήμερο σας δίνουμε τις οδηγίες βήμα βήμα .   

Ρόμπα Yoda

Για να φτιάξουμε το πατρόν χρησιμοποιήσαμε μία ρόμπα του μικρού.


Μαζεύουμε τα μανίκια και κάνουμε το περίγραμμα με μαρκαδόρο.


Κόβουμε το ύφασμα.

Ανοίγουμε την ρόμπα και με τον ίδιο τρόπο σχεδιάζουμε τη μία από τις μπροστινές πλευρές.


Έχοντας το Ύφασμα διπλό κόβουμε. Έτσι σχηματίζονται τα δύο μπροστινά κομμάτια.


Ράβουμε από την ανάποδη στην ραπτομηχανή.


Φτιάχνουμε τα πατρόν των μανικιών και ενώνουμε.

Δεν γυρίσαμε τις άκρες του υφάσματος γιατί μετά τις Απόκριες θα προσθέσουμε πολύχρωμο ύφασμα στα τελειώματα καθώς και τσέπες και έτσι θα μετατραπεί σε μία ζεστή ρομπίτσα για μέσα στο σπίτι.

Σκουφάκι Yoda

Ζωγραφίζουμε τα αυτάκια σε χαρτί  και κόβουμε με διπλωμένο το  ύφασμα για κάθε αυτάκι.

Το ράβουμε και το γεμίζουμε  με ύφασμα που περίσσεψε για να φουσκώσει.


Μετράμε το κεφάλι του παιδιού και κόβουμε  δυο ημικύκλια.

Και εδώ είναι που άρχισαν τα δύσκολα. Ο μικρός αρνούνταν να κάνει το μοντέλο για το σκουφάκι. Έτσι η νονά αναγκάστηκε να φύγει και να συνεχίσω μόνη μου μετά. αυτοσχεδίασα για το μέγεθος και έβαλα το ύφασμα στην ραπτομηχανή. Κατάφερα να βγει η κλωστή από την βελόνα, να την ξαναβάλω και μετά να προσπαθήσω να ράψω. Αλλά μόνο τις τρύπες έβλεπα στο ύφασμα.  Η κλωστή πουθενά. Μην γελάτε με τον πόνο μου. Στην προσπάθεια μου κατάφερα να σπάσω και την βελόνα!!! Και όλα αυτά σε 5 λεπτά. Οπότε και εγώ το έραψα στο χέρι. αλλά χωρίς μοντέλο είχα καταφέρει να το φτιάξω μικρό. δεν χωρούσε το κεφάλι του μικρού με τίποτα. Έτσι αναγκάστηκα να προσθέσω την κάτω φάσα που βλέπετε για να το μεγαλώσω. Τα αυτάκια δεν μου βγήκαν και πολύ πεταχτά. Μάλλον έπρεπε να βάλω μέσα και ειδικό σύρμα. Αλλά του μικρού του άρεσε πιο πολύ έτσι. Όταν είναι πεταχτά λέει ο  Yoda είναι πιο άγριος . Κάθε εμπόδιο για καλό.

Συνολικά πήρα 2 μέτρα Άσπρο fleece αλλά περίσσεψε σχεδόν ένα οπότε λέω να φτιάξουμε  μία κουβερτούλα για την μπέμπα. ελπίζω να προσέξατε τον πρώτο πληθυντικό. Καιρός να κάνω μαθήματα σε απλά  project.  Τριάντα εκατοστά από το πράσινο ήταν αρκετά και μας περίσσεψε κιόλας.




Ο μικρός ενθουσιάστηκε με την στολή. Πήραμε και φωτόσπαθο και   είναι ένα μικρός Τζεντάι. Μάλιστα στην αποκριάτικη εκδήλωση των προσκόπων πήρε το πρώτο βραβείο και ήταν διπλά περήφανος.  Φτιάξτε και εσείς τη στολή των παιδιών σας. Και σίγουρα θα εντυπωσιάσουν!