Η ιστορία του Ρουντολφ από το γιο μου
Στο σχολείο του γιου μου είχαν μια υπέροχη ιδέα. Τα παιδιά θα έγραφαν από μια ιστορία για τα Χριστούγεννα και θα έπαιρναν μέρος σε έναν διαγωνισμό. Οι καλύτερες θα διαβάζονταν στα παιδιά και οι τρεις πρώτες θα βραβεύονταν. Το σημαντικότερο όλων είναι ο ενθουσιασμός που είδα να έχει ο γιος μου. Η ώρα που αφιέρωσε να γράψει ένα κείμενο. Το γεγονός ότι κάθισε στον υπολογιστή για έναν τόσο παραγωγικό λόγο. Αυτό πιστεύω ότι ήταν και ο σκοπός του διαγωνισμού και είμαι σίγουρη ότι για αρκετά παιδιά επιτεύχθηκε. Με την άδειά του δημοσιεύω το παραμύθι του Ρούντολφ. Ένα παραμύθι που είναι τόσο γνωστό αλλά μέσα από τα μάτια του έγινε μία αφορμή να μιλήσει για την απόρριψη που βιώνουν τα παιδιά από συνομήλικούς τους. Το πως νιώθουν . Και ότι αν έχεις αγνή καρδιά κάποια μέρα θα αναγνωρισθεί.
Τα παιδικά
χρόνια του Ρούντολφ
Ήταν ένα χριστουγεννιάτικο πρωινό. Σε κάποιο μακρινό μέρος θα γεννιόταν ένα
ταρανδάκι. Επειδή γεννήθηκε ανήμερα
τα Χριστούγεννα, του δόθηκε το
χάρισμα να έχει
κάτι ξεχωριστό: μία κόκκινη
μυτούλα που μπορούσε
να λάμπει στο σκοτάδι.
Αυτό το ξεχωριστό
ταρανδάκι το λέγανε
Ρούντολφ. Από μικρό είχε πολλούς φίλους,
που μεγαλώνανε και εξερευνούσαν
τον κόσμο μαζί. Παίζανε στους χιονισμένους
λόφους και στις παγωμένες λίμνες. Όμως, καθώς μεγάλωνε,
αρχίσαν να τον κοροϊδεύουνε και
να μην τον
παίζουνε πια. Η μαμά
του , του έλεγε ότι
τον κοροϊδεύουν, γιατί δεν έχουν
ένα τόσο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για να
τους κάνει να ξεχωρίζουν από
όλους τους άλλους.
Ο Ρούντολφ, παρόλο που
καταλάβαινε την συμβουλή
της μητέρας του, ήταν
πολύ λυπημένος και σκεφτόταν πως καλύτερα θα
ήταν να μην
είχε αυτό το
χάρισμα. ‘Ήταν τόσο στεναχωρημένος που πολλές
φορές καθόταν στην
άκρη του δάσους, μόνος του. Το ταρανδάκι μας αγαπούσε πολύ
τα παιδιά, επειδή εκείνα θαύμαζαν την
κόκκινη μυτούλα του και τον
δέχονταν στην συντροφιά τους. Πολύ συχνά έπαιζε μαζί τους και είχαν γίνει αχώριστοι
φίλοι .
Μία μέρα ένα παιδί έπαιζε στην παγωμένη λίμνη.
Δεν γνώριζε όμως ότι ο πάγος σε εκείνο το σημείο ήταν πολύ λεπτός. Ξαφνικά
ακούστηκε ένα κρακ και αμέσως μετά ο πάγος
άρχισε να σπάει. Το παιδί φοβισμένο έβαλε τα κλάματα . Ο Ρούντολφ
έτυχε να περνάει
από εκεί και το
άκουσε να κλαίει.
Έτρεξε για να
το σώσει. Ήταν πολύ επικίνδυνο, αλλά ο
Ρούντολφ το τόλμησε. Πλησίασε κοντά του και το
τράβηξε έξω από τη λίμνη. Δυστυχώς ο
πάγος έσπασε και ο Ρούντολφ βρέθηκε μέσα
στο παγωμένο νερό. Εκείνη την ώρα έτυχε να περνάει από εκεί ο Αϊ Βασίλης, είδε το
ταρανδάκι που κινδύνευε και το έσωσε με
τα μαγικά του.
Ο Αϊ - Βασίλης εκτιμώντας την καλή καρδιά και το θάρρος
του πρότεινε να γίνει βοηθός του. «Ρούντολφ έχεις
μία χρυσή καρδιά. Θα
ήθελες να μοιράζεις
τα δώρα σε
όλα τα παιδιά
του κόσμου; », του είπε. Ο Ρούντολφ ενθουσιάστηκε με την ιδέα και
δέχτηκε με χαρά. Όταν το έμαθαν οι άλλοι τάρανδοι, ένιωσαν ντροπή και ζήτησαν
από το Ρούντολφ να τους συγχωρήσει. Το μικρό μας ταρανδάκι τους κοίταξε με
αγάπη και τους συγχώρεσε.
Έτσι από τότε
ο Ρούντολφ βρίσκεται
μπροστά στο έλκηθρο
του Αϊ Βασίλη για
να φέρει τα δώρα
σε όλα τα παιδιά !
About the Author
.jpg)
2 comments
Ω, μωρέ το αγοράκι μου!!!! Γλυκούλι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Έχεις πολύ τρυφερό παιδάκι!!!)
:-)
Χρόνια πολλά και καλά, Μαράκι μου!
Να έχετε μια όμορφη χρονιά!
ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά για τους άντρες και τις πριγκίπισσες του σπιτιού!
Μπράβο! Μπράβο! Πολύ καλή ιστορία! Γιατί δεν του έκανα γράψει κι άλλες;
ΑπάντησηΔιαγραφή